Η Ιαπωνία, το σχέδιο Φούγκου και ο Κ.Πλεύρης – μέρος 1ο

κλασσική σημαία του Β'ΠΠ/ Αυτοκρατορικό Ναυτικό

Συμβαίνει, μιλώντας με φίλους ή σε διάφορα ιστολόγια, να θεωρείται υπερεκτιμημένη η επίδραση του φιλοναζιστή κ.Πλεύρη ή του τηλεπλασίε εξωγήινων κ.Λιακόπουλου. Άλλωστε οι ιδέες τους είναι εμφανώς δημιουργήματα της φαντασίας και δύσκολα ένας λογικός άνθρωπος θα μπορούσε να πιστέψει. Μόνο αμόρφωτοι ή γραφικοί μπορούν να παρασυρθούν από χονδροειδή ψέματα σαν και αυτά, που καν δεν κάνουν τον κόπο να μεταμφιεστούν κάτω από τα πιο ευπρεπή ρούχα του «εβραϊκού λομπυ που ελέγχει την αμερικανική υπερδύναμη», σωστά ;

Προσωπικά δεν είμαι σίγουρος και πιστεύω οτι αξίζει τον κόπο να δούμε το πως ψευδοντοκουμέντα σαν τα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιων» άσκησαν και ασκούν ισχυρή επίδραση στο συλλογικό ασυνείδητο.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Ιαπωνία…

Προφανώς η αναφορά για έντονο αντισημιτισμό στην Ιαπωνία θα προκαλέσει χαμόγελα και στους πιο καλόπιστους αναγνώστες.

«Καλά ! Αυτοί οι εβραίοι, βρίσκουν αντισημιτισμό παντού !»

Λίγη ακόμη υπομονή και θα διηγηθώ μια ιστορία που θα κάνει τον κ.Πλεύρη να ανυπομονεί να εκδώσει στα ιαπωνικά το σύγγραμα του, προσβλέποντας σε μυθώδη κέρδη :

Οι Ιάπωνες δεν είχαν καμία επαφή με τους Εβραίους πριν άνοιγμα της Ιαπωνίας στη Δύση το 1800, αλλά ακόμα και τότε παρέμειναν αδιάφοροι – οι εβραίοι ήταν απλά μια άλλη «φυλή» δυτικών.

Ολα αυτά άλλαξαν με την επαφή Ιαπώνων στρατιωτικών και Ρώσων στρατιωτικών πιστών στον Τσάρο το 1918. Η Ρωσία είναι η χώρα του ανεξέλεγκτου μίσους κατά των εβραίων και των τακτικών πογκρόμ – είναι και η χώρα που δημιούργησε και τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών στην προσπάθεια να δημιουργήσει μια μοντέρνα αιτία στο χριστιανικό μίσος ενάντια στους θεοκτόνους Εβραίους. Η επαφή των Ιαπώνων με το βιβλίο είναι καθοριστική και το θεωρούν ως μια αξιόπιστη πηγή πληροφοριών – μάλιστα δυο υψηλόβαθμοι αξιωματικοί αφιερώνονται στο «Εβραϊκό Ζήτημα». Ταξιδεύουν στην βρετανική Παλαιστίνη, μεταφράζουν τα Πρωτόκολλα και το Ιαπωνικό Υπουργείο Εξωτερικών αρχίζει να παρακολουθεί, μέσω των τοπικών πρεσβειών, όλες τις εβραϊκές κοινότητες.

Η ιαπωνική έκδοση των Πρωτοκόλλων/Πηγή:wikimedia

Η στάση των Ιαπώνων μπορεί να εξηγηθεί εύκολα: Οι εβραίοι στην Δύση ήταν αποδέκτες μίσους και ταυτίζονταν θρησκευτικά με τον Διάβολο, το υπέρτατο Κακό. Βιβλία σαν τα Πρωτόκολλα γράφτηκαν εκ των υστέρων για να δώσουν μια επιστημονικοφανή εξήγηση στο μίσος αυτό και για να δικαιολογήσουν τις συνεχόμενες διώξεις και σφαγές. Οι Ιάπωνες δεν ξεκινούσαν θεωρώντας τους εβραίους ως διαβολικούς και ούτε συνειδητοποιούσαν οτι οι εβραίοι καταδιώκονταν για αυτό που είναι και όχι για αυτό που κάνουν. Απλά θεώρησαν οτι οι Εβραίοι πρέπει να είναι μια από τις παγκόσμιες δυνάμεις με την οποία πρέπει αναμετρηθούν, όπως οι Αμερικάνοι ή οι Ρώσοι. Έτσι συνέστησαν μια ομάδα μελέτης για να αποτρέψουν την επιρροή τους στην Ιαπωνία, όπως είχαν μονάδες αντικατασκοπείας για ξένα κράτη – ενώ ταυτόχρονα ερευνούσαν την δυνατότητα συμμαχίας μαζί τους (!).

Στις αρχές του ’30 η μιλιταριστική Ιαπωνία θέλησε να επεκταθεί και από τα πρώτα θύματα ήταν η Μαντζουρία στην Κίνα. Οι Ειδικοί επί των Εβραίων συμμάχησαν πολιτικά με τους Επεκτατιστές και προσπάθησαν να προστατέψουν τους εβραίους της Μαντζουρίας από τις τυφλές δολοφονίες του Ιαπωνικού Αυτοκρατορικού Στρατού μεταξύ του γενικού πληθυσμού, ώστε να μην δημιουργηθούν προβλήματα σε μια πιθανή συμμαχία Εβραίων και Ιαπώνων. Το 1938 οργανώνεται το Συμβούλιο των Πεντε Υπουργών στο οποίο συμμετέχουν οι 5 ισχυρότεροι άνδρες της κυβέρνησης: ο Πρωθυπουργός, ο Υπουργός Εξωτερικών, Ο Υπουργός Στρατού, ο Υπουργός Ναυτικού, ο Υπουργός Οικονομικών Εμπορίου και Βιομηχανίας. Θεωρούν οτι τα Πρωτόκολλα είναι αληθινά και η στιγμή είναι κατάλληλη, αμέσως μετά την Νύχτα των Κρυστάλλων, για να προσελκύσουν την δύναμη του Παγκόσμιου Εβραϊσμού υπέρ της Ιαπωνίας. Πρόβλημα αποτελεί η συμμαχία με την Γερμανία – στο τέλος, όμως, αποφασίζεται να προχωρήσουν με το Σχέδιο Φούγκου, προσέχοντας να μην θίξουν την Γερμανία.

Τι είναι το Σχέδιο Φούγκου; Αν και στην πραγματικότητα ποτέ δεν υπήρξε κάποια επίσημη πολιτική με το όνομα Σχέδιο Φούγκου πολλαπλά συμβούλια και εσωτερικά μνημόνια της Ιαπωνικής κυβέρνησης σχεδίασαν την εγκατάσταση 18.000 με 600.000 εβραίων στην Μαντζουρία ή στην Σανγκάη, η οποία θα έφερνε σύμφωνα με τους εμπνευστές του Σχεδίου:

• την δημιουργία μιας πανίσχυρης τοπικής οικονομίας όπως μόνο οι εβραίοι ήξεραν να κάνουν,
• κολοσσιαίες εβραϊκές επενδύσεις από την Αμερική,
• την πολιτική υποστήριξη του «Παγκόσμιου Εβραϊσμού», (όπου «Παγκόσμιος Εβραϊσμός» είναι αυτός των Πρωτοκόλλων).

Ουσιαστικά μιλούσαν για μια ευρεία πολιτικο-οικονομικο-στρατιωτική συμμαχία μεταξύ της υπερκρατικής μυθικής οντότητας του Παγκόσμιου Εβραϊκού Συμβουλίου που είχε σκοπό να κατακτήσει τον κόσμο στο βιβλίο των Πρωτοκόλλων, με την Αυτοκρατορία της Μείζονος Ιαπωνίας.

Το ψάρι Φούγκου /wikipedia

Οι Εβραίοι θα ζούσαν σε καθεστώς απόλυτης θρησκευτικής, πολιτισμικής, οικονομικής ελευθερίας και μερικής πολιτικής αυτονομίας αν και οι Ιάπωνες φοβόντουσαν οτι υπερβολική ελευθερία θα επέτρεπε στους Εβραίους να δηλητηριάσουν την Ιαπωνία, (όπως τα Πρωτόκολλα έλεγαν οτι είχαν κάνει στις άλλες χώρες). Το όνομα φούγκου υπήρξε η μεταπολεμική δραματοποιημένη ονομασία που δόθηκε στο σύνολο των σχεδίων, (τα οποία βγήκαν στην δημοσιότητα χάρη σε ένα δραματοποιημένο βιβλίο που βασίστηκε σε αυτά), γιατί το ψάρι Φούγκου αποτελεί εκλεκτό έδεσμα, αλλά αν δεν μαγειρευτεί σωστά είναι θανατηφόρο.

Από το 1938 το «Σχέδιο Φούγκου«, εμπνευσμένο από τα Πρωτόκολλα, ξεκινά. Ιάπωνες αξιωματούχοι συναντιούνται με διεθνείς εβραϊκούς οργανισμούς, αν και οι φόβοι για την αντίδραση της Γερμανίας αποτρέπουν την κυβέρνηση να πάρει ενεργά μέτρα – αντίθετα να βασίζεται στην χρηματοδότηση και κινητοποίηση των ίδιων των εβραίων. Στέλνεται μια αντιπροσωπεία στις ΗΠΑ με σκοπό να συναντηθεί με Αμερικανούς ραβίνους ώστε να βρεθούν οι ομοιότητες Σιντοϊσμού και Ιουδαϊσμού, ενώ στο στόχαστρο μπαίνουν και τα «εβραιοκρατούμενα» ΜΜΕ και Χόλιγουντ.

Chiune Sugihara/Πηγή:Jewish Virtual Library

Ουσιαστικά δεν σημειώνεται αξιόλογη πρόοδος μέχρι το 1939/1940, όταν η εισβολή του Χίτλερ στην Πολωνία σηματοδοτεί την έναρξη του Β’ΠΠ. Χάρη στις ελευθερίες που παρείχε το Σχέδιο Φούγκου ένας ιάπωνας διπλωματικός στην Λιθουανία, ο Chiune Siguhara, αναλαμβάνει ορισμένες έκνομες πρωτοβουλίες και εκδίδει χιλιάδες ιαπωνικές βίζες που επιτρέπουν σε εβραίους από την Πολωνία και τις Βαλτικές Χώρες να γλιτώσουν τις μαζικές δολοφονίες και να καταφύγουν στο Κόμπε της Ιαπωνίας.  Τελικά η Ιαπωνική Κυβέρνηση θορυβημένη από την συγκέντρωση χιλιάδων εβραίων, τους μεταφέρει στην Σαγκάη χωρίς να σκέφτεται πλεον την δημιουργία κάποιου οικισμού. Εκεί βρίσκουν εβραίους από το Ιράκ και την Γερμανία που είχαν ήδη καταφύγει εκεί λόγω των ιδιαιτέρων χαρακτηριστικών του λιμανιού της Σαγκάης που δεν απαιτούσε βίζα εισόδου, (οι εβραίοι κυνηγημένοι από την Ναζιστική Γερμανία και τους συμμάχους της στην Ευρώπη και την Μ.Ανατολή ήταν ανεπιθύμητοι στην Ευρώπη, ενώ η Αγγλία απαγόρευε την μετανάστευση στην Παλαιστίνη). Στην αρχή οι πρόσφυγες λαμβάνουν βοήθεια από αμερικανοεβραϊκές φιλανθρωπικές οργανώσεις. Η κήρυξη όμως του πολέμου με τις ΗΠΑ τον Δεκέμβρη του 1941 οδηγεί στην παύση κάθε βοήθειας αφού οι εβραίοι αμερικανοί φοβούνται να μην κατηγορηθούν για έλλειψη πατριωτισμού με την αποστολή οποιασδήποτε βοήθειας σε εχθρικό έδαφος. Επίσης η Ιαπωνία επίσημα αναιρεί όλες τις πολιτικές κατευθύνσεις που σκοπό είχαν την προσέγγιση του παγκόσμιου Εβραϊσμού με την Ιαπωνία, χωρίς όμως να υιοθετεί τις πολιτικές εναντίων των εβραίων που ζητούσε η Γερμανία.

Βίζα της Σαγκάης με το σύμβολο για "Εβραίος"

Το τέλος του Πολέμου βρίσκει το Γκέτο της Σανγκάης να λιμοκτονεί αλλά προφανέστατα οι λίγοι θάνατοι από πείνα ωχριούσαν μπροστά στον σίγουρο θάνατο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ουσιαστικά χιλιάδες εβραίοι σώνονται, ενώ χάρη σε αυτό που ονομάστηκε  «Σχέδιο Φούγκου» επιζεί η μοναδική ευρωπαϊκή γιεσιβά, (εβραϊκή ιερατική σχολή), που γλίτωσε τον Β’ΠΠ. Αντίθετα οι Ιάπωνες δεν κερδίζουν τίποτα από αυτά που ονειρεύονταν αφού οι πρόσφυγες έφταναν με τα ρούχα που φορούσαν, ενώ το υποτιθέμενο γιγάντιο Εβραϊκό Κεφάλαιο ποτέ δεν εμφανίζεται – αντίθετα αντιμετωπίζουν μια ανθρωπιστική κρίση που απαιτεί πόρους. Παρά τις προσπάθειες των Γερμανών, που στέλνουν απεσταλμένους στην Σαγκάη με σκοπό την μαζική εξολόθρευση, οι Ιάπωνες αρνούνται να συνεργαστούν. Ο λόγος, μάλλον, είναι ο φόβος για τα εβραϊκά αντίποινα που προβλέπονται από τα Πρωτόκολλα, αφού ταυτόχρονα δεν διστάζουν να εξοντώσουν εκατοντάδες χιλιάδες Κινέζους, Κορεάτες και Βρετανούς πολίτες. Ο Ιάπωνας διπλωματικός στη Λιθουανία απολύεται μετά τον πόλεμο για υπέρβαση αρμοδιοτήτων, (ανεπίσημα λόγω των εβραίων που έσωσε παράνομα) και διάγει μια ταπεινή ζωή μέχρι που επιζώντες εβραίοι τον εντοπίζουν στην ΕΣΣΔ που δουλεύει – του απονέμεται ο τίτλος του Δικαίου των Εθνών από το Yad Vassem και η ισραηλινή υπηκοότητα σε αυτόν και στο σύνολο της οικογένειας του δια βίου.

το δεύτερο μέρος εδώ όπου βρίσκονται και τα σχόλια…