Το αίμα έχει διαφορετικά χρώματα. Πάντα.

Μερικοί ισχυρίζονται οτι το αίμα πάντα κυλάει κόκκινο. Αυτό είναι ψέμα: το αίμα είναι κόκκινο, αλλά εμείς πάντα το βλέπουμε με διαφορετικό χρώμα. Μάλιστα το χρώμα το αποκτά μόνο την στιγμή που το βλέπουμε και αντανακλά το δικό μας χρώμα, όχι των ίδιων των θυμάτων και ανάλογα συγκινούμαστε ή όχι.

Είμαι Ελληνας Εβραίος και άρα η απειλή βίας – εν προκειμένω μουσουλμανικής προέλευσης – δεν είναι ένας θεωρητικός κίνδυνος για μένα. Την δεκαετία του ’80 Παλαιστίνιοι στοχοποίησαν συγκεκριμένα τον Ελληνικό Εβραϊσμό και μας ανάγκασαν έκτοτε να ζούμε με ένοπλες φρουρές στην θρησκευτική και κοινοτική μας ζωή – ενώ οι Χριστιανοί συμπολίτες εκδήλωναν τον αντισημιτισμό τους θεωρώντας οτι καλά κάνουν οι Παλαιστίνιοι να γαζώνουν με καλάσνικοφ Εβραίους στην Ευρώπη και να σκοτώνουν τα παιδιά τους. Μπορεί στην Ελλάδα να γλυτώσαμε μέχρι τώρα αλλά εβραϊκό αίμα χύνεται σε όλες τις γειτονικές χώρες: την Ιταλία, την Βουλγαρία και την Τουρκία.

Στην Ελλάδα του 2015, τα εβραϊκά σχολεία έχουν ένοπλους φρουρούς. Τα εβραϊκά μουσεία έχουν αλεξίσφαιρα τζάμια. Οι εβραϊκές λέσχες έχουν τσιμεντένιους ογκόλιθους αντι-καμικάζι. Μετά από τα πρόσφατα γεγονότα στο Παρίσι οι ελληνοεβραϊκές εκδηλώσεις σε ανοικτούς χώρους θα αποφεύγονται, οι σχολικές εκδρομές θα περιορισθούν και η υπηρεσία εσωτερικής ασφαλείας, επανδρωμένη αποκλειστικά από μέλη των κοινοτήτων, θα ενισχυθεί. Δεν είναι η πρώτη φορά – παρόμοια μέτρα ενεργοποιούνται κάθε φορά που ξεσπάει πόλεμος στην Μ.Ανατολή και η ελληνική πολιτική στήριξη υπέρ των Παλαιστινίων εκφράζεται με πράξεις των Χριστιανών εναντίων των Εβραίων στην Ελλάδα.

Δε μπορώ παρά να παρατηρήσω οτι όλοι αυτοί που που προσπερνούν το θέμα της μουσουλμανικής βίας και ενδιαφέρονται για «ισλαμοφοβία» όταν ακόμα δεν έχουν θαφτεί οι νεκροί, το καλοκαίρι αγαλίαζαν όταν έβλεπαν Μουσουλμάνους στο Παρίσι να ανοίγουν εβραϊκά κεφάλια και να καίνε εβραϊκά μαγαζιά στο όνομα της «αντιφασιστικής αλληλεγγύης». Τρομάζω που τους έχω για συμπατριώτες μου στην Ελλάδα και τρομάζω οτι αυτοί εκφράζουν το αντιρατσιστικό κίνημα.

O συγκεκριμένος Μουσουλμάνος δολοφόνησε 4 Εβραίους γιατί ήταν Εβραίοι.  Μαζί με αυτόν πολλοί άλλοι είχαν ήδη φωνάξει Je m’appelle arabe, africaine révolte armée barbare salafiste. Je suis né le 13 février 2006 à Sainte-Geneviève-des-Bois και γεμίσει τους δρόμους του Παρισιού με αντισημιτική βία/πηγή: Algemeiner

Είμαι Ελληνας Εβραίος και άρα ξέρω οτι ένα κλίμα βίας και τρομοκρατίας περιμένει τους Μουσουλμάνους στην Γαλλία. Οτι θα χρειάζονται να παραδίδουν πιστοποιητικά πολιτικής νομιμοφροσύνης στον κάθε γάλλο Χριστιανό. Το πώς κάθε πράξη ομόθρησκου τους σε χώρες χιλιάδες χιλιόμετρα θα χρεώνεται σε αυτούς – το πώς κάθε μουσουλμάνα μάνα θα φοβάται για το παιδί της που θα χρειάζεται συνεχώς να αμύνεται στους δημόσιους χώρους – το πώς θα είναι αναγκασμένοι να αποδέχονται το μίσος σιωπηλά γιατί αλλιώς θα τους υπενθύμιζαν οτι είναι φιλοξενούμενοι παρά την γαλλική υπηκοότητα. Το πώς είναι να κρίνεται με βάση το θρήσκευμα του.

Το ξέρω γιατί σαν Εβραίος ξέρω πώς είναι να είσαι μια μειονότητα και να βλέπεις να απελευθερώνεται το κύμα μίσους που μέχρι τώρα το ένιωθες υπόκωφα. Το πώς οι Μουσουλμάνοι, όπως οι Εβραίοι, θα είναι αναγκασμένοι να κρύβουν την ταυτότητα τους. Το πώς θα αλλάζουν τα ονόματα τους για να μην καταλαβαίνουν οι συμπατριώτες τους οτι είναι μειονοτικοί, το πώς θα αποφεύγουν να φοράνε σύμβολα της πίστης τους και να εκλογικεύουν τις διακρίσεις που δέχονται.

O συγκεκριμένος Μουσουλμάνος έσωσε τις ζωές 6 Εβραίων ενώ ένας άλλος Μουσουλμάνος προσπαθούσε να τους σκοτώσει. Ηταν υπάλληλος στο κασέρ παντοπωλείο στο Παρίσι. /πηγή:Le Parisien

Είμαι Ελληνας Εβραίος και ομολογώ οτι φοβάμαι. Ξέρω οτι είμαι στόχος Μουσουλμάνων, όχι για αυτό που κάνω αλλά για αυτό που είμαι. Ξέρω οτι *και* οι Μουσουλμάνοι της Γαλλίας θα γίνουν στόχος για αυτό που είναι. Ξέρω οτι στο όνομα της υπεράσπισης του λόγου του Charlie, θα αφαιρεθεί η ελευθερία του λόγου στους Μουσουλμάνους – το ξέρω γιατί η απαίτηση να συνταχθώ με την εθνική πολιτική ορθοδοξία γίνεται και σε μένα. Ξέρω το πώς ο ισλαμοφοβικός λόγος θα ονομάζει «ελευθερία του λόγου» την προβολή ζωωδών ενστίκτων πάνω σε μειονοτικές ομάδες – άλλωστε ο, σήμερα, εκδότη της μεγαλύτερης ελληνικής εφημερίδας πριν μερικά χρόνια κορόιδευε τους Εβραίους οτι είναι ψητά φούρνων ολοκαυτώματος στην «τολμηρή» Ελευθεροτυπία. Ξέρω όμως οτι δε μπορώ να βασιστώ σε αυτούς τους Μουσουλμάνους γιατί δεν κλείνω τα μάτια μπροστά στο γεγονός οτι η ανοχή σε πράξεις βίας είναι επιλογή μιας μειοψηφίας αλλά αυτό το κομμάτι είναι εξαιρετικά ευμεγεθές και ανεκτό εντός των ευρωπαϊκών μουσουλμανικών κοινοτήτων. Ξέρω οτι οι Γάλλοι Εβραίοι γίνονται ξανά πρόσφυγες γιατί ένα κύμα δολοφονιών/βιασμών/επιθέσεων έχει κυριαρχήσει στην Γαλλία και για αυτό ευθύνεται κυρίως η μουσουλμανική κοινότητα της χώρας. Ξέρω οτι αυτή η βίαιη μειοψηφία δε σημαίνει οτι όλοι οι Μουσουλμάνοι είναι αντισημίτες: Μουσουλμάνοι Γάλλοι πέθαναν για να προστατεύσουν το περιοδικό και οι Εβραίοι στο κασέρ παντοπωλείο γλύτωσαν χάρη στον Μουσουλμάνο υπάλληλο.
Ομως με τρομάζουν αυτοί που αδιαφορούν για την βία που θα δεχθούν αδιάκριτα όλοι οι Μουσουλμάνοι. Με τρομάζουν αυτοί που θεωρούν οτι η μουσουλμανική βία είναι αναμενόμενη, λόγω της δυτικής βίας. Με τρομάζουν αυτοί που γράφουν άρθρα καταδικάζοντας την σφαγή με 2 προτάσεις και αφιερώνοντας 45 ουσιαστικά μειώνοντας την σημασία της. Με τρομάζουν οι Χριστιανοί συμπολίτες μου που καταφεύγουν σε ξενοφοβικούς πολιτικούς – βλέπε Σαμαρά και Λε Πεν – έτοιμοι να θυσιάσουν τους μειονοτικούς συμπολίτες τους.  Με τρομάζει εμένα σαν Εβραίο οτι όχι μόνο αναγκαζόμαστε να κοιτάξουμε οδούς διαφυγής μακρυά από την Ευρώπη, αλλά και οτι πάλι οι Χριστιανοί συμπολίτες μας ανέχονται την βία ενάντια μας.

Ξαναδιαβάζω το κείμενο και καταλαβαίνω οτι ο μέσος Χριστιανός αναγνώστης δε βγάζει εύκολα νόημα. Η ευρωπαϊκή κοινωνία είναι δομημένη σύμφωνα με τη δυτική κοσμοθεωρία και δε χρειάζεται να αντιμετωπίζει τις αντικρουόμενες και συνυπάρχουσες πραγματικότητες που μόλις περιέγραψα. Για αυτούς είναι απλά: αν είσαι δεξιός η επίθεση είναι απόδειξη ισλαμικής βαρβαρότητας, αν είσαι αριστερός η επίθεση είναι αναμενόμενη μπροστά στην ιμπεριαλιστική βια της Δύσης και οι μουσουλμάνοι θύματα του αποκλεισμού και της ισλαμοφοβίας. Παραλείπω τους Εβραίους, έτσι και αλλιώς και οι δύο τους βλέπουν σαν εργαλεία και αδιαφορούν για την δική τους αιματηρή εμπειρία.
Με άλλα λόγια με τρομάζει που όλοι καταδικάζουν τα πάντα, αλλά στην πραγματικότητα όλοι μας βλέπουμε διαφορετικά χρώματα στο αίμα – παρά τους δακρυσμένους όρκους μας οτι βλέπουμε μόνο κόκκινο. Οχι δεν είστε #JeSuisCharlie, #JeSuisAchmed, #JeSuisJuif : αυτοί είμαστε εμείς, τα θύματα. Αν θέλετε να πάψουμε να είμαστε hashtags στην επόμενη επίθεση εναντίων μας, ανοίξτε τα αυτιά σας και ακούστε μας.

Πως πηγαίνουν στο Δημοτικό οι Εβραίοι στην Ελλάδα: με αλεξίσφαιρα τζάμια, ένοπλη φρουρά και τσιμεντένια φράγματα αντι-καμικάζε. /πηγή: Google Maps

υγ. Δε μπορώ παρά να προσθέσω οτι δυο υπήρξαν οι πλεον εμετικές τοποθετήσεις: ο Σαμαράς με το φράχτη και η Κίνηση Απελάστε τον Ρατσισμό με μια σειρά φασιστικών άρθρων. Αντισημιτικά σκουπίδια και οι δυο τους, ενώ και οι δυο φουσκώνουν σαν γαλοπούλες από selfrighteous περηφάνια. Απομονώστε τους πριν προλάβει το μίσος τους να κατακλύσει την ελληνική κοινωνία.