Εβραϊκά καναρίνια

«Oyes …el débil trino amarillo del canario. «

«Ακου … το αδύναμο τρεμουλιαστό κίτρινο κελάηδισμα του καναρινιού»

(Federico Garcia Lorca)

Στα ορυχεία μέχρι την δεκαετία του ’90 ήταν σύνηθες οι ανθρακωρύχοι να χρησιμοποιούν καναρίνια σε κλουβιά ως προειδοποίηση για την ύπαρξη θανατηφόρου μεθανίου ή μονοξειδίου του άνθρακα. Λόγω του μικρού τους μεγέθους ήταν εξαιρετικά ευαίσθητα στην παρουσία αυτών των αερίων και διέκοπταν το τραγούδι τους και λιποθυμούσαν ή πέθαναν, επ’ ωφέλεια των ανθρακωρύχων που μπορούσαν να απομακρυνθούν πριν επηρεαστούν και αυτοί. Η παρουσία τους ήταν τόσο διαδεδομένη ώστε η έκφραση «καναρίνι σε ανθρακωρυχείο» είναι σύνηθης στην αγγλική γλώσσα.

Αυτό το άρθρο μου ήρθε στο μυαλό σε μια φαινομενικά άσχετη στιγμή: όταν έβλεπα το γιαούρτωμα από κατοίκους της Οβριόκαστρου Κερατέας του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης Θ. Πάγκαλου. Ξεκίνησα να το γράφω, το τελείωσα και μετά το άφησα θεωρώντας οτι δεν έχει νόημα να προσθέσω κάτι σε πράγματα που έχω ήδη πει ακριβώς ένα χρόνο πριν – επειδή όμως αυτό όμως το ιστολόγιο δεν λειτουργεί μόνο ως παρακαταθήκη για τα διαβάσματα μου αλλά και ως επιστολές σε αντικατάσταση συζητήσεων που πλέον, ας λειτουργήσει και ως αυθεντικό blog.

Τον ίδιο τον Θ. Πάγκαλο οφείλω να ομολογήσω οτι δεν τον συμπαθούσα, πολύ πριν γίνει εθνικό σπορ το δημόσιο φασκέλωμα του ως πράξη συλλογικού ξορκίσματος. Η συμπάθεια μου, πέρα των μεγάλων του πολιτικών επιτυχιών ως υπουργός Εξωτερικών, βασίζεται και στις προβληματικές του σχέσεις με την εβραϊκή κοινότητα. Μεταξύ των ορέων στιγμών μεταξύ του Ελληνικού Εβραϊσμού και του Θ.Πάγκαλου ξεχωρίζει η ολομέτωπη επίθεση του το 2002. Τότε είχε καλέσει την εβραϊκή κοινότητα να παραδώσει πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων ώστε να μην αναγκασθεί να βρεθεί απέναντι τους, την ίδια στιγμή που η ίδια δέχονταν δεκάδες βίαιες επιθέσεις σε συναγωγές, νεκροταφείο, μνημεία με αφορμή την κατάσταση στην Μέση Ανατολή από τους ελληνορθόδοξους συμπολίτες της. Η άνευ προηγουμένου επίθεση οδήγησε σε μια απάντηση του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου που για πρώτη φορά ξέφευγε από τις φοβικές απαντήσεις των προηγούμενων δεκαετιών και τότε είχε δημιουργήσει σοβαρή συζήτηση στο εσωτερικό της κοινότητας για την σοφία να λέγονται ορισμένα πράγματα ανοιχτά όπως η βοήθεια στο ΥπΕξ ή το θέμα της γενικευμένης συνεργασίας Ελλήνων Χριστιανών με Γερμανούς κατά την διάρκεια του Ολοκαυτώματος.

Και όμως, αν διαβάσει κανείς την συνοπτική παρουσίαση των αντισημιτικών δημοσιευμάτων σε μεγάλες εφημερίδες, τηλεοράσεις αλλά και βίαιες επιθέσεις βλέπει κανείς και άλλα ενδιαφέροντα ονόματα.

Πχ τον Μίκη Θεοδωράκη που μιλάει για Ναζί Εβραίους και διοργανώνει συγκεντρώσεις στην Θεσσαλονίκη που κατέληξαν αναμενόμενα σε βανδαλισμούς εβραϊκών στόχων. Τότε η απλή αναφορά στον αντισημιτισμό του Μ.Θεοδωράκη αποτελούσε ανάθεμα για το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας και χρειάστηκαν επίμονες προσπάθειες του ίδιου του συνθέτη και επαναλαμβανόμενες συνεντεύξεις του ώστε σήμερα να αποτελεί κοινό τόπο οτι ο λαοφιλής συνθέτης βρίσκει εβραϊκές συνωμοσίες παντού.

Αλλά και άλλα ονόματα όπως της χυδαίας Αυριανής, του σκιτσογράφου της Ελευθεροτυπίας Στάθη, του Αρχιεπίσκοπου Χριστόδουλου, του νομάρχη Χανίων Κατσανεβάκη, του Μ.Μπαρμπουνάκη και προφανώς του Γ.Καρατζαφέρη. Όλοι αυτοί μοιράζονταν ένα κοινό: οτι μπορεί να αντιπαθούσαν τους Εβραίους αλλά για κάθε επικριτή του λόγου τους υπήρξαν άλλοι 10 που τους υπερασπίστηκαν στο όνομα μιας μετα-νεωτερικής εικόνας των Εβραίων.

Η επανάληψη αυτών των γεγονότων έχει περιορισμένη αξία, έτσι και αλλιώς η βία κατά των Εβραίων αποτελούσε δευτερεύον ζήτημα στην συνείδηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των χριστιανών συμπολιτών μας ήδη πριν την Κρίση, τώρα αναμενόμενα αμφιβάλω αν υφίσταται καν ως ζήτημα. Αυτό όμως που κάποιος διαπιστώνει είναι ο διαχρονικός ρόλος των εβραϊκών κοινοτήτων ως τα κοινωνικά καναρίνια. Ακριβώς λόγω του μεγέθους τους και της πολυσχιδής τους δραστηριότητας, όσο και της αντισημιτικής χριστιανικής παράδοσης που είναι άρρηκτα μέρος της ευρύτερη ελληνικής πολιτισμικής παράδοσης, αποτελούν τον αρχετυπικά ένοχο λαό ακόμα και για τους μη-θρησκευόμενους. Ιστορικά οι Εβραίοι ήταν οι πρώτοι που έπεφταν θύματα μιας όξυνσης του μίσους και της ανελευθερίας στις κοινωνίες στις οποίες ζούσαν. Επιπλέον η μη-ορατή σε πρώτο επίπεδο διάκριση των Εβραίων επιτρέπει την σαφή μέτρηση της ανεκτικότητας μας από την στιγμή που ζουν εντός της κοινωνίας και όχι σαν κοινωνικούς παρίες όπως οι Ρομά. Ειδικά στην χώρα μας, που ποτέ δε μπόρεσε να ενηλικιωθεί κοινωνικά λόγω των πολιτικών της περιπετειών, οι Εβραίοι διατηρούν ακέραιο αυτό τον ρόλο και η πρόσφατη ιστορία αποδεικνύει ακέραια την σοφία αυτής της παρατήρησης.

Πογκρόμ μεταναστών από μέλη της Χρυσής Αυγής/ πηγή:gazikapllani.blogspot.com

Πριν 3 χρόνια, όταν ακόμα δεν είχα ιδέα που θα πήγαινα με αυτό το ιστολόγιο, είχα αφιερώσει 2 κείμενα για τον ξυλοδαρμό πακιστανών στο Ρέντη: ένα για το ίδιο το γεγονός και ένα για τις αντιδράσεις για παρόμοιο γεγονός στην Ιταλία – είναι από τα λιγότερο δημοφιλή μου με 250 αναγνώσεις μόνο σε σύνολο 340.000 απηχώντας την έλλειψη δημοφιλίας της αντιμετώπισης των νέων μεταναστών με μη-οπαδικό τρόπο. Ένα χρόνο πριν έγραφα το «Βια» για την Μαρφίν και κατέληγα στο οτι η κατάσταση θα χειροτερεύσει πολύ ακόμα. Η κουλτούρα της μονολιθικότητας και της βίαιης επιβολής της είναι εμπεδωμένη σε κάθε τομέα της ελληνικής κοινωνίας.

Eγραφα ξανά και ξανά οτι η από 15ετίας αύξηση της βίας ενάντια στους Εβραίους, (ενώ ο ελληνικός μεταπολεμικός αντισημιτισμός γενικά δεν είναι βίαιος), είναι εκδήλωση της γενικότερης εκτράχυνσης της ελληνικής κοινωνίας. Οτι η σιωπή απέναντι στις δηλώσεις τερατολογίας και αντιεβραϊκού μίσους του νεοδημοκράτη τότε Γ.Καρατζαφέρη ή κομουνιστή Γ.Χουρμουζιάδη αποτελεί ένδειξη για τον διεμβολισμό του πολιτικού λόγου από ακροδεξιές απόψεις που μεταφράζονται στην επικράτηση του καινοφανούς μορφώματος της Πατριωτικής Αριστεράς/Πατριωτικού ΠΑΣΟΚ/Λαϊκής Δεξιάς – δηλαδή εκφάνσεις ενός εθνικιστικού λαϊκισμού. Οτι η μορφή που πήρε η αθώωση του αντισημίτη εξολοθρευτικής κοπής Κ.Πλεύρη αποτελούσε εκτροπή από τα όρια που η ίδια η Β’ Ελληνική Δημοκρατία έθετε στον εαυτό της και θέτει το ερώτημα το ποιός όντως κυβερνά αυτή την χώρα.

Επίθεση μεταναστών και αριστερών στην Συναγωγή στη Λάρισα /πηγή: Indymedia

Εκτοτε ήρθε η Κρίση, ήρθε η κοινωνική απελπισία, ήρθαν περιστατικά βίας που αποκτούν συμβολική σημασία στην δυσλειτουργική μας κοινωνία, ήρθε η ανάδειξη του φασισμού ως κοινωνικού εταίρου. Και ακόμα και αν δεν ήρθε η συνταγματική εκτροπή, στην συνείδηση πολλών έχει ήδη έρθει με τη λέξη «χούντα» να αποτελεί μια εύπεπτη καραμέλα. Διαβάζω, (εδώ σταματούν οι σύνδεσμοι), αναλύσεις στις εφημερίδες, διαβάζω κείμενα σε ιστολόγια και δε μπορώ να παρατηρήσω με πικρία, ομολογώ το συναίσθημα, οτι οι ίδιοι άνθρωποι δεν είχαν κανένα πρόβλημα να καλλιεργήσουν την ίδια ατμόσφαιρα μίσους στο παρελθόν και να δικαιολογήσουν την κατάργηση του κράτους εν ονόματι της ιδεολογίας. Να απορρίψουν ως αβάσιμες τις προειδοποιήσεις οτι οι επιθέσεις στους Εβραίους αποτελούν το πρώτο βήμα για επιθέσεις σε άλλους. Να γράψουν κείμενα επί κειμένων προσφέροντας εξηγήσεις στα λόγια του κάθε Στάθη, να απορρίψουν την ανάγκη να αντιδράσουν στον λόγο του Καρατζαφέρη και να ανακαλύψουν το μίσος του Πλεύρη μόνο και μόνο για να υπερασπιστούν βροντοφωνάζοντας το δικαίωμα του σε αυτό πριν ακόμα το καταδικάσουν ψιθυρίζοντας. Τώρα οι ίδιοι ανακαλύπτουν τις εκτροπές που εμπεριέχονται στο «Μνημόνιο», τρομάζουν από τις εκστρατείες εξόντωσης της Χρυσής Αυγής, από την πείνα των εξαθλιωμένων μεταναστών και οραματίζονται λύσεις. Πολλοί μαζεύονται στις πλατείες και δήλωνουν Αγανακτισμένοι απέναντι σε όλους, πλην των εαυτών τους.

Η συγγραφή κειμένων σε ένα ιστολόγιο είναι μια απασχόληση αμφίβολης αξίας, δύσκολα κάποιος θα διαβάσει ένα κείμενο και θα θελήσει πράγματι να ελέγξει τον εαυτό του έναντι των αναγιγνωσκόμενων – συνήθως διαβάζουμε κείμενα που επιβεβαιώνουν τις απόψεις μας. Και ποια η αξία βέβαια μπορεί να αναρωτηθεί κανείς – προφανέστατα καμμία πέρα της αυτιστικής ικανοποίησης του κάθε ιστολόγου οτι επιβεβαιώνεται λες και αυτό σημαίνει κάτι στην πραγματική ζωή. Απλώς όπως διαβάζω κείμενα ανθρώπων που βλέπουν το τραίνο να έρχεται, διαβάζω και αυτά τα δυο του Σραόσα (1,2) και σκέφτομαι τι νόημα έχει να γράφω αυτό το κείμενο ή σε ποια κατηγορία ανήκω. Οπότε μηδέν εις το πηλίκο πέρα του γεγονότος οτι μπορώ και απευθύνομαι στους δυο ανθρώπους που γνωρίζουν την ταυτότητα μου και την αυτιστική αυτοικανοποίηση που ανέφερα πριν.

Η ισχυρή Ελλάδα δείχνει να οδεύει πάλι προς το «χωραφάκι», «πτωχή» αλλά πλέον όχι και «τιμία» για να κλέψω μια ακόμα φράση αλλά αυτή τη φορά του Τ.Καμπύλη κλείνοντας αυτή την παρέμβαση εκτός θέματος. Εγώ ξαναγυρνάω στα εβραϊκά μου υπενθυμίζοντας οτι όλοι στην ίδια κοινωνία ζούμε και οτι το αίμα του δολοφονημένου μετανάστη Χαμίντ Νατζαφί λιπαίνει την σφαίρα που σκοτώνει τον αστυνομικό Σάββα Νεκτάριο που δίνει την σπίθα στην μολότωφ της Μαρφίν – όλοι ξεσπώντας ενάντια στο «σύστημα» ενώ είναι αναπόσπαστα μέρη του.

Εσύ διάλεξε να κάνεις το δίκιο σου πράξη.

Διάλειμμα /Break

Ελληνικά (english translation follows below)

Όπως μερικοί παρατηρήσατε τις τελευταίες 3 βδομάδες δεν συμμετείχα στο ιστολογίο και στις συζητήσεις, (δυσάρεστη παρενέργεια υπήρξε οτι περίπου 15 μηνύματα κατακρατήθηκαν αυτόματα από την WordPress και δημοσιεύθηκαν σήμερα που επέστρεψα – ζητώ συγνώμη στους σχολιαστές).

Ο πρώτος λόγος είναι οτι έχω αναλάβει ορισμένες υποχρεώσεις στην Πραγματική Ζωή που απαιτούν την προσήλωση μου, εκτός και αν θέλω να βρεθώ άνεργος. Ο δεύτερος είναι η ολοκλήρωση της Δίκης Πλεύρη – μια δίκη που μαζί με την ανάδειξη μιας κουλτούρας βίας στην ελληνική κοινωνία της οποίας μερική έκφραση είναι το όργιο της αντισημιτικής βίας των τελευταίων 2 ετών, σηματοδοτεί την πιο σκοτεινή ώρα του Ελληνικού Εβραϊσμού μετά το 1949. Αν στο μέλλον θα λέμε οτι το πιο έντονο σκοτάδι ήταν πριν την αυγή ή οτι αποτέλεσε το συμβολικό τέλος του Ελληνικού Εβραϊσμού δεν το ξέρω. Το μόνο που ξέρω είναι οτι η πολιτική των τελευταίων 60 ετών μπορεί να είχε την χρησιμότητα της αλλά σήμερα αποτυγχάνει οικτρά, η ελληνική κοινωνία δε μας θέλει και το Ελληνικό Κράτος είναι απρόθυμο να σεβαστεί τις βασικές αλλά και άρρητες υποχρεώσεις του. Ήρθε η ώρα να στοχαστούμε το τι θέλουμε σαν Εβραίοι και αν είμαστε απλώς δεξαμενή ολίμ για Aλιγιά ή πιστεύουμε στις κοινότητες μας.

Για αυτούς τους λόγους, τόσο λόγω των επαγγελματικών υποχρεώσεων όσο και την ανάγκη αναπροσδιορισμού των στόχων μου ως ιστολόγος, θα κάνω ένα μικρό διάλειμμα ελπίζοντας οτι δεν θα έχουμε ανάγκη κάποιας επείγουσας αναφοράς.  Αν θέλετε να ενημερωθείτε όταν επανέλθω σε κανονικούς ρυθμούς σας συμβουλεύω να εγγραφείτε στην λίστα ενημέρωσης στα δεξιά προσθέτοντας το email σας ή ακολουθώντας τον λογαριασμό μου στο twitter ή το προφίλ στο Facebook ή απλά στέλνοντας μου μήνυμα στο abravanel τελεία gr παπάκι gmail τελεία com.

Hasta la vista, που έλεγε και ο Αρνολντ.

English

As some of you might have noticed for the past 3 weeks I have not been active in the blog and in the comments, (an unwanted side-effect was that about 15 comments were withheld automatically by WordPress for moderation and were authorized today that I got back – I apologize to the commenters).

The first reason is that I have assumed some responsibilities in my Real Life which require my fulltime commitment, unless I want to find myself unemployed. The second is the end of the Plevris Trials – a trial which is accompanied by the prevalence of a culture of violence in the greek society whose partial expression is the orgy of antisemitic violence of the last 2 years and marks the darkest hour of Greek Jewry since 1949. If in the future we shall say that the darkest moment was just before dawn or that it signified the symbolic death of the Greek Jewry I do not know. The only thing that I know is that the policy of the last 60 years may have had its uses but today is failing miserably; the greek society does not want us and the Greek State is unwilling to respect its basic but unspoken obbligations towards an ancient religious minority. It is time to ponder whether we are simply a tank to draw new olim for Αliya or we do we actually believe in our communities.

For these reasons, both because of my professional obligations but also need to re-determine my goals as the blogger abravanel, I shall make a small break hoping that we shall not have the need for any urgent posts. If you would like to be informed of when this blog will get back to its normal pace I urge you to subscribe  by filling your email on the top right corner or follow my twitter account or facebook profile or by simply sending me a message at abravanel DOT gr AT gmail DOT com.

Hasta la vista, as Arnold would say.

Mea culpa

Ελληνικά

…πώς έλεγε και ο Ακατονόμαστος σε άλλες εποχές.

Έκανα το λάθος να αναφερθώ στην Μέση Ανατολή με αποτέλεσμα να εισπράξω αγάπη, όσο και επισκεψιμότητα. Δεν έχω το στομάχι για τόση δημοφιλία και θεωρώ οτι δε προσφέρει τίποτα σε μένα και στον πιθανό αναγνώστη. Μπορεί ένας σχολιαστής να ανέφερε, ορθά, οτι η μορφή έκφρασης του ιστολογίου απαιτούσε ένα σχόλιο μου πάνω στην επικαιρότητα αλλά εκ του αποτελέσματος κρίνω ότι είναι ένα τεράστιο, προσωπικό μου, λάθος το οποίο δεν θα επαναληφθεί.

Από εδώ και πέρα επιστρέφουμε αυστηρά σε ελληνικά θέματα με την ίδια αυστηρή τεκμηρίωση. Το ίδιο ισχύει και για τα σχόλια – το χάος των 650+ σχολίων δεν θα ξανασυμβεί.

English

I did the mistake to deal with the Middle East and the result has been to receive immense love and traffic – frankly I don’t have the stomach for so much popularity and it also offers nothing to me, or the possible reader. A commenter may had, correctly, pointed out that the recent events required me to comment but judging from the result I see that it was a huge error of judgment which shall not be repeated.

From now on strictly hellenic issues and the same painstaking documentation. Same goes for the comments – the mayhem of the 650+ comments shall not be repeated.

Μέση Ανατολή

Αποτελεί πάγια πρακτική μου, τα τελευταία 3 χρόνια, να αρνούμαι να ασχοληθώ με το θέμα της Μέσης Ανατολής, γιατί δίνω λαβές να χρησιμοποιηθώ σαν σάκος του μποξ από ανθρώπους που ονομάζουν την εμπάθεια τους δικαιοσύνη και την άγνοια τους ουδετερότητα. Επιπλέον, όπως όλοι γνωρίζουμε, τα διεθνιστικά αντανακλαστικά της ελληνικής κοινωνίας είναι ανύπαρκτα – οι όποιες αντιδράσεις εμφανίζονται αποκλειστικά μόνο εάν η όποια σύγκρουση εξυπηρετεί τις προκαταλήψεις μας.

Αλλά ένας σχολιαστής, ο Λούης, στην προηγούμενη ανάρτηση έκανε μια παρατήρηση που οφείλω να ομολογήσω οτι έχει δίκιο: διαλέγοντας την μορφή έκφρασης του ιστολογίου οφείλω να διατηρώ μια ζωντανή επαφή με την επικαιρότητα, ειδικά όταν συμβαίνουν γεγονότα που καταλήγουν να με αφορούν. Και το λέω αυτό γιατί ήδη κατηγορήθηκα από περισσότερους από έναν «προοδευτικούς» ανθρώπους ως φασίστας και ως όργανο της ισραηλινής πρεσβείας – όχι για τα λόγια μου, μιας και πολύ απλά δεν είχα μιλήσει καθόλου, αλλά αποκλειστικά λόγω της ιδιότητας μου ως Εβραίος. Και επειδή η γυναίκα του Καίσαρα οφείλει να φαίνεται και όχι απλά να είναι τίμια ας πούμε δυο πράγματα.

Προφανέστατα και διαφωνώ κάθετα με την ενέργεια που ήταν εγκληματική και αδικαιολόγητη – η είδηση με σόκαρε και λύπησε. Ακόμα και δεχόμενοι οτι οι περισσότεροι τούρκοι και άραβες συμμετέχοντες στο τουρκικό πλοίο επιδίωξαν την βίαιη σύγκρουση, αποτελεί ένα γεγονός που θα μπορούσε να είχε προβλεφθεί και ο Ισραηλινός Στρατός οφείλει να αναλάβει την ευθύνη των αντικειμενικών συνεπειών των πράξεων του. Αυτά τα καταδικάζω όχι ως Εβραίος, λες και από μόνο του είναι μια μαγική ιδιότητα, αλλά ως άνθρωπος. Προσωπικά θεωρώ οτι η πράξη αυτή καθεαυτή οφείλει να κριθεί – μια στρατιωτική επέμβαση μεταξύ πλευρών άνισης ισχύος κατέληξε σε αιματοχυσία και η ισχυρότερη πλευρά de facto έχει τις περισσότερες ευθύνες. Η κρίση μου είναι αποκλειστικά αρνητική και οι γενικευμένες κριτικές μέσα στο Ισραήλ δείχνουν οτι δεν είμαι ο μόνος.

Παραθέτω απόσπασμα της ανάρτησης του chumba που με εκφράζει:

Καμμία πολιτική σκοπιμότητα και καμμία επίκληση ζητημάτων ασφαλείας δεν μπορεί να δικαιολογήσει την αιματηρή  έφοδο των ισραηλινών στρατιωτών στα πλοία που έπλεαν προς τη Λωρίδα της Γάζας. Η δολοφονία και ο τραυματισμός δεκάδων πολιτών αποτελεί έγκλημα. Γίνεται δε ακόμα χειρότερο από το γεγονός ότι το έγκλημα διαπράχθηκε από κρατικά όργανα. Και μάλιστα από ένα κράτος οργανωμένο ως δυτικού τύπου κοινοβουλευτική δημοκρατία, έμπειρο στην αντιμετώπιση των αντιπάλων του, το οποίο διαθέτει ένα σωρό άλλα μέσα  για να διασφαλίσει τα συμφέροντά του.

Το Ισραήλ επέλεξε να καταφύγει στην ωμή δολοφονική βία απέναντι σε πολίτες που αμφισβητούσαν το δικαίωμά του να αποκλείσει οικονομικά μια περιοχή όπου εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης και την οποία κυβερνά μια οργάνωση που ζητά την εξαφάνιση του Ισραήλ. Επίκεντρο του προβλήματος είναι ο αποκλεισμός της Γάζας, μια πολιτική επιλογή που μόνο προβλήματα δημιουργεί όχι μόνο στη Γάζα αλλά και στο ίδιο το Ισραήλ. Μέρος του τοπικού Τύπου, επιφανείς Ισραηλινοί και πολιτικοί αναλυτές δίκαια μιλούν για τη Γάζα ως ένα δεύτερο (μετά τον νότιο Λίβανο) ισραηλινό Βιετνάμ.

[…]

Από την αρχή υπήρχαν πολλές αμφιβολίες για το εάν ο χαρακτήρας  της επιχείρησης μεταφοράς βοήθειας στη Γάζα είναι απλά ανθρωπιστικός. Κι αυτό επειδή αν σε ενδιαφέρει αποκλειστικά να μεταφέρεις βοήθεια σε ανθρώπους που την έχουν ανάγκη, τότε δέχεσαι τον έλεγχο από το κράτος και διαπραγματεύεσαι το περιεχόμενο. Οι διοργανωτές αυτής της επιχείρησης επέλεξαν να δώσουν έντονα πολιτικό χαρακτήρα στην πρωτοβουλία τους. Επέλεξαν την πολιτική αντιπαράθεση. Το Ισραήλ φυσικά και είχε το δικαίωμα να απαντήσει. Με όρους όμως πολιτικούς και όχι στρατιωτικούς.

Όμως δυστυχώς βλέπω οτι επιχειρείται ένα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» και το αίμα που χύθηκε στην θάλασσα να χρησιμεύει για να καθαγιάσει ανθρώπους και τακτικές που βασίζονται στην προκατάληψη και το μίσος. Φέρνω σαν παράδειγμα τον βουλευτή του ΣύΡιζΑ Τ. Κουράκη: όταν πέρσι ο ηγέτης του αντισημιτικού, ακροδεξιού κόμματος ΛάΟΣ έγραφε οτι οι εβραίοι μυρίζουν αίμα, οτι σκότωσαν τον Χριστό και άλλα τόσο αυθεντικά ακροδεξιά το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο έστειλε ονομαστικές επιστολές στους βουλευτές ζητώντας την συμπαράσταση τους. Από τους 300 της Βουλής μόνο ένας ανταποκρίθηκε, ο Φώτης Κουβέλης του Συνασπισμού – οι υπόλοιποι βουλευτές του ΣυΡιζΑ δεν υποστήριξαν την ερώτηση του ίδιου τους του συναδέλφου. Επιπλέον ο κ.Κουράκης έχει το προνόμιο να είναι καθηγητής Ιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης – μιας πανεπιστημιακής Σχολής που συνεργάστηκε ενεργά με τους Γερμανούς ώστε να λεηλατηθεί το εβραϊκό νεκροταφείο της πόλης για να επωφεληθούν υλικά από την δολοφονία 55.000 σαλονικιών. Ο κ.Κουράκης μισθοδοτείται από τους δικούς μου φόρους, ώστε να βγάζει τον επιούσιο πάνω στα κόκαλα των δικών μας οικογενειών μιας και τα οστά 350.000 εβραίων συνεχίζουν να βρίσκονται θαμμένα στην έκταση της πανεπιστημιούπολης. Και ενώ μιλάει για αποζημιώσεις και αποχωρήσεις από τα Κατεχόμενα, ο ίδιος έχει αρνηθεί να κάνει κάτι για το παράνομα κατεχόμενο εβραϊκό νεκροταφείο, στο οποίο οι ταφόπλακες χρησιμεύουν για παγκάκια και τα κρανιά για να βγάζουν χρυσό από τα δόντια. Πού είναι εκεί η κατακραυγή των ευαίσθητων χριστιανών συμπολιτών μου ;  Πού  είναι οι διαδηλώσεις ; Προς το παρόν ο Τ.Κουράκης, τιμώντας το γεγονός οτι οι ομόθρησκοι  της πόλης του μαζικά συνεργάστηκαν με τους ναζί,  αρνείται να παραστεί στην κρατική τελετή Μνήμης Ηρώων και Θυμάτων Ολοκαυτώματος. Όποιος διαθέτει κάποια εξήγηση, πέρα της εμπάθειας, παρακαλώ να την παραθέσει.

Τι σχέση έχει αυτό με την επίθεση ; Ακριβώς τόση όσο το γεγονός οτι οι άνθρωποι σαν τον Τ.Κουράκη πουλούν ανθρωπισμό, έχοντας φροντίσει πρώτα να λύσουν το πρόβλημα των ενοχλητικών εβραίων στην πόλη τους. Και τόση όσο το γεγονός οτι  στην πραγματική ζωή  καταλήγω εγώ να εγκαλούμαι από αυτούς τους πρωταθλητές της διεθνιστικής αλληλεγγύης. Και όποιος θεωρεί οτι δεν εγκαλούμαι καλό είναι να θυμηθεί οτι πέρσι τον Ιανουάριο οι χριστιανοί συμπολίτες μου, με αφορμή πάλι την Γάζα, έβαλαν φωτιά στην Συναγωγή της Βέροιας, ξέθαψαν τους νεκρούς μας στα νεκροταφεία και βανδάλισαν συναγωγές, μνημεία και γραφεία – αριστεροί και δεξιοί μαζί. Όλα αυτά χωρίς να πει ούτε μια κουβέντα κανένας, (μια ανάρτηση του ιστολόγου plagal έγινε μόνο για την Συναγωγή του Βόλου). Μόνο ένας ανόητος, αμόρφωτος ηλίθιος μπορεί να πιστεύει οτι η σημερινός αντισημιτισμός οφείλεται στο Ισραήλ. Δολοφονίες και διωγμοί συμβαίνουν εδώ και αιώνες, αλλά  μέχρι πρόσφατα οι έλληνες χριστιανοί συμπολίτες μου λάτρευαν τον Σιωνισμό μιας και αυτός τους επέτρεπε να ξεφορτωθούν τους εβραίους, όπως απέδειξα σε προηγούμενη ανάρτηση. Αυτή την στιγμή έχει ματαιωθεί η τελετή αποκάλυψης του ανδριάντα του Μαρδοχαίου Φριζή στην γενέθλια του πόλη, η παρουσίαση του βιβλίου του Ιακώβ Σιμπή και τα σχολεία και συναγωγές μας λειτουργούν υπό καθεστώς κρίσης. Και όχι γιατί οι φοβητσιάρηδες εβραίοι γκρινιάζουν αλλά γιατί στο πρόσφατο παρελθόν το ελληνικό κράτος δήλωνε επίσημα οτι η δολοφονία μου και η δολοφονία των παιδιών μου σήμερα είναι μια ηθική πράξη που το ελληνικό κράτος στηρίζει – το γεγονός οτι κανείς δεν έχει ιδέα για το τι μιλάω είναι προς ενίσχυση του επιχειρήματος μου στην εισαγωγική παράγραφο οτι βαφτίζουμε την άγνοια ως ουδετερότητα.

Το να χαρακτηρίζεις ως δολοφονία τους νεκρούς στο τουρκικό πλοίο του Free Gaza είναι θεμιτό. Το να θεωρείς οτι το Ισραήλ κυβερνάται από εγκληματίες που πρέπει να δικαστούν για εγκλήματα πολέμου επίσης. Οι νεκροί στο Mavi Marmara έχουν οικογένειες που κλαίνε και τις οποίες ουδόλως ενδιαφέρει αν ο θάνατος τους δικαιολογείται από τους κανόνες εμπλοκής. Αυτοί οι χαρακτηρισμοί δεν συνιστούν αντισημιτισμό ακόμα και αν είναι ο αντισημίτης ηγέτης του ΛάΟΣ Γ.Καρατζαφέρης να τους εκφέρει. Επαναλαμβάνω οτι, μαζί με τον βουλευτή Κουράκη, καταδικάζω την μορφή που πήρε η επέμβαση και θεωρώ οτι υπάρχουν ευθύνες που πρέπει να αναληφθούν.

Το να πουλάς όμως ηθική ανωτερότητα, να απαιτείς καταδίκες ή απολογίες από την Ελληνοεβραϊκή κοινότητα  όπως διάβασα από επιφανείς «προοδευτικούς» χριστιανούς ιστολόγους της ελληνικής μπλογκοσφαίρας ή να απειλείς με επιθέσεις αν εμείς, οι Ελληνες Εβραίοι, δεν συνταχθούμε με το χριστεπώνυμο πλήθος όπως πλήθος σχολίων στο indymedia απαιτούν δεν περνούν πλέον. Ειδικά όταν εσύ είσαι αυτός που συνεχίζεις να κατέχεις παράνομα εδάφη και είσαι ο υλικός κληρονόμος των δοσιλόγων. Και ειδικά όταν εσύ έχει υπάρξει Έποικος και προστάτεψες και προστατεύεις τους ναζί δολοφόνους της οικογένειας μου. Η’ όταν αδιαφορείς όταν βρίσκομαι σε κίνδυνο και με θυμάσαι μόνο σε τέτοιες στιγμές για να επιβεβαιώσεις αυτάρεσκα το πόσο ανάξιοι της ενοχής σου είναι οι άνθρωποι από τους οποίους εσύ πλούτισες.

Σήμερα το βράδυ θα πω ένα καντίς στην μνήμη αυτών που χάθηκαν, με την σκέψη μου στις οικογένειες τους που αυτή την στιγμή θρηνούν. Νεκρών που αφήνουν οικογένεια της οποίας τα δάκρυα είναι το ίδιο αληθινά και σπαρακτικά όπως τα δάκρυα των δικών μας οικογενειών όταν χάνουν έναν δικό τους άνθρωπο.  Αλλά αν ελπίζετε οτι αυτά τα δάκρυα τους μπορεί να είναι η κολυμβήθρα του Σιλωάμ για εσάς να σας διαβεβαιώσω οτι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί.  Όχι όταν πουλάτε τις επιλεκτικές ευαισθησίες σας απειλώντας μας, ενώ ζείτε πάνω από τα κόκαλα των οικογενειών μας. Οχι, πλέον.

Βία / Violence

Ελληνικά (english translation follows)

Το διπλωματικό σχολείο του Υπουργείου Εξωτερικών στην Αθήνα στις φλόγες. Δύο γυναίκες περιμένουν σε ένα παράθυρο τη διάσωση από τους πυροσβέστες στις 8 Δεκεμβρίου 2008. (Φωτογραφία: REUTERS/Nikolas Kominis)

Δεν συνηθίζω να ασχολούμαι εδώ με μη-εβραϊκά θέματα γιατί αυτό το ιστολόγιο στήθηκε ακριβώς με την προοπτική να μιλάει για θέματα που αφορούν αποκλειστικά τον Ελληνικό Εβραϊσμό και δεν μπορεί κάποιος να βρει πουθενά αλλού. Όχι για τα ενδιαφέροντα μου στον ελεύθερο χρόνο, τις ευρύτερες απόψεις μου για την πολιτική, την μουσική, την μαγειρική και άλλα που ενδιαφέρουν τους φίλους μου αλλά όχι τον αναγνώστη του «Abravanel«. Επιπλέον μπορεί να σχολίαζα το καθετί κάτω από την επίφαση της «εβραϊκής ματιάς» αλλά στην πραγματικότητα θα ήταν πίσω από το πρίσμα της δικής μου ιδιαίτερης προσωπικότητας. Αλλά δεν μπορώ να μη σχολιάσω τον θάνατο των τριών ατόμων από τον εμπρησμό του υποκαταστήματος της Μαρφίν Τράπεζας στην Αθήνα.

Παλιά υπήρχε η εντύπωση, και μεταξύ του Ελληνικού Εβραϊσμού, οτι η ελληνική κοινωνία απαρτίζεται από φωνακλάδες αλλά δεν είναι βίαια. Τα τελευταία χρόνια όμως υπήρχαν αυτοί στον Ελληνικό Εβραϊσμό που φώναζαν για την εκτράχυνση της ελληνικής κοινωνίας και τον εθισμό της στην βία. Από εκεί που οι σπασμένες βιτρίνες εβραϊκών καταστημάτων ήταν μεμονωμένα περιστατικά την δεκαετία του ’80, φτάσαμε στο επίπεδο ανοικτής αντιπαράθεσης εναντίον των εβραίων από το ΚΚΕ το 2006, τις δεκάδες επιθέσεις της ακροδεξιάς στα Ιωάννινα με υποψίες για συμμετοχή της τοπικής Αστυνομίας, το όργιο του Ιανουαρίου 2009 με αφορμή την Μέση Ανατολή που οδήγησε στους 2 εμπρησμούς της Συναγωγής των Χανίων.

Mια άλλη γυναίκα δέχτηκε την επίθεση της Αστυνομίας σπίτι της γιατί (;).

Βασιζόμενος οτι έχω κάποια εμπειρία στην βία και στο γεγονός οτι ιστορικά οι εβραίοι στην Ελλάδα παίρνουν μια πρώτη γεύση από το «που κινείται η κοινωνία», ας κάνω την Κασσάνδρα και ας πω οτι η κατάσταση θα χειροτερεύσει πολύ ακόμα. Η κουλτούρα της μονολιθικότητας και της βίαιης επιβολής της είναι εμπεδωμένη σε κάθε τομέα της ελληνικής κοινωνίας : από τους συντηρητικούς μέχρι τους προοδευτικούς και από τους δεξιούς μέχρι τους αριστερούς. Και ακόμα και εκείνοι που είμαστε ενεργοποιημένοι πολιτικά ή κοινωνικά έχω την εντύπωση οτι περισσότερο προσαρμόζουμε τα γεγονότα στην ιδεολογία μας, παρά προσαρμόζουμε την ιδεολογία στην πραγματικότητα – ότι όλοι απλώς αυτοεπιβεβαιώνομαστε, (ένα κίνδυνο που τον έχω υπόψιν για την αφεντιά μου).

Κάποιος μπορεί να σχολιάσει οτι ειδικά σ’ ένα μονοθεματικό ιστολόγιο η συζήτηση περί παρωπίδων είναι αστεία – καν σε αυτή την ανάρτηση συνέδεσα την βία εναντίον των εβραίων με τα βίαια επεισόδια στην Αθήνα. Δεν ξέρω αν έχει δίκιο , ελπίζω ειλικρινά να μπορώ να βλέπω την δικιά μου καμπούρα πρώτα. Ο λόγος όμως που λέω αυτά που λέω είναι γιατί ξέρω πολύ καλά την υπόθεση βία και την κουλτούρα του φόβου. Τις αντιφάσεις το οτι η Αστυνομία σε προστατεύει όταν είσαι στην συναγωγή αλλά ξέρεις ταυτόχρονα τις διασυνδέσεις της ακροδεξιάς με επίορκους αστυνομικούς. Και το πώς ο αντιρατσιστής που μπορείς να δουλεύεις πλάι του σε συσσίτιο μεταναστών να είναι έτοιμος να πηδήξει πάνω σου αν δεν κάνεις μια δήλωση κοινωνικών φρονημάτων αποκηρύσσονταν τον σατανά Ισραήλ. Όλα αυτά μαζί με τις τελευταίες, εξαιρετικά αρνητικές, εξελίξεις στα θέματα που άπτονται τον Ελληνικό Εβραϊσμό με κάνουν να πιστεύω οτι η εκτράχυνση της κοινωνίας δεν έχει φτάσει ακόμα στο τέρμα. Και οτι αντί να «φοβόμαστε» τον μπερλουσκονισμό, πιο χρήσιμο είναι να φοβόμαστε την ευρύτερη στροφή προς τον φοβικό, λαϊκιστικό λόγο που συνηθίσαμε να ταυτίζουμε με την ακροδεξιά αλλά αποτελεί μέρος του συνόλου των κομμάτων και της κοινωνίας. Ειδικά όταν παραδίδοντας σε άλλους το τιμόνι, αρνούμαστε να αναλάβουμε την ευθύνη για την πορεία μας.

Απόπειρα δολοφονίας στο κέντρο της Αθήνας 12 Δεκεμβρίου 2008. (Φωτογραφία: Kostas Tsironis/AFP/Getty Images)

Ο Δείμος του Πολίτη τα λέει λίγο πιο κομψά, μιλώντας για το θέμα της ξενοφοβίας:

Τόσο η αριστερά με τον αφοριστικό και πατερναλιστικό τρόπο δράσης της, όσο και τα λεγόμενα συναινετικά κόμματα χωρίς καθαρό ιδεολογικό προσανατολισμό που μπροστά στην επιθυμία τους για επιβίωση κι ενίσχυση της εκλογικής τους πελατείας αποδέχονται στο εσωτερικό τους κάθε λογής λαϊκισμό και ξενοφοβική αντίληψη. Δεδομένης μάλιστα και της εθνολάγνας παιδείας μας, ο εθνοκάπηλος λαϊκισμός είναι το κύριο όπλο στα χέρια της άγνοιας, της αμάθειας και της ακροδεξιάς.

Μπορεί να γλύτωσαν οι γυναίκες στις φωτογραφίες πιο πριν αλλά αυτή η γυναίκα στην Μαρφίν, όχι - Μάιος 2010

Βγάλε το «αντισημιτισμός» και «ξενοφοβία» και βάλε στην θέση τους την έννοια της βίας και την συνολικότερης εκτράχυνσης της κοινωνία και θα δεις οτι εκεί είμαστε. Μια ακόμα παρατήρηση και εδώ κατεβαίνω από το soap box : δεν φταίμε «εμείς«. Πάντοτε θεωρούσε οτι αυτά τα κατηγορώ λειτουργούν περισσότερο ως άφεση αμαρτιών, παρά ως πραγματικές κινήσεις αυτογνωσίας. Αν κάποιος αισθάνεται ένοχος για κάτι ας χρησιμοποιεί το «εγώ» αντί να βρίσκει άσυλο στο «εμείς«. Συγκεκριμένοι άνθρωποι «προοδευτικοί» είπαν ας καούν,  συγκεκριμένοι «αντιδραστικοί» βρήκαν ευκαιρία να δείρουν σε Στέκια Μεταναστών, συγκεκριμένοι «αντιδραστικοί» δημιούργησαν προβοκάτσιες, συγκεκριμένοι «προοδευτικοί» πέταξαν τις μολότωφ, συγκεκριμένοι «αντιδραστικοί» δημοσιογράφοι χρησιμοποιούν τους νεκρούς για να προωθήσουν την πολιτική των εργοδοτών τους. Εγώ έχω μάθει στο πετσί μου ότι και οι προοδευτικοί και οι αντιδραστικοί είναι επικίνδυνοι για την αφεντιά μου – ούτε έκπληξη είναι οι συνεχείς θάνατοι μεταναστών/αστυνομικών/παιδιών/εργαζομένων, ούτε  αλλάζουν την στάση μου σαν εβραίο και σαν πολίτη ακριβώς γιατί σε αυτά τα φαινόμενα τα ζω χρόνια. Εσύ αναγνώστη τι συμπέρασμα θα βγάλεις θα το δούμε τα επόμενα χρόνια.

Η ισχυρή Ελλάδα δείχνει να οδεύει πάλι προς το «χωραφάκι», «πτωχή» αλλά πλέον όχι και «τιμία» για να κλέψω μια ακόμα φράση αλλά αυτή τη φορά του Τ.Καμπύλη κλείνοντας αυτή την παρέμβαση εκτός θέματος. Εγώ ξαναγυρνάω στα εβραϊκά μου υπενθυμίζοντας οτι όλοι στην ίδια κοινωνία ζούμε και οτι το αίμα του δολοφονημένου μετανάστη Χαμίντ Νατζαφί λιπαίνει την σφαίρα που σκοτώνει τον αστυνομικό Σάββα Νεκτάριο που δίνει την σπίθα στην μολότωφ της Μαρφίν – όλοι ξεσπώντας ενάντια στο «σύστημα» ενώ είναι αναπόσπαστα μέρη του.

Εσύ διάλεξε να κάνεις το δίκιο σου πράξη.

English

The diplomatic school of the Foreign Office in Athens in flames. Two women wait being rescued in December 8th 2008. (Photo: REUTERS/Nikolas Kominis)

Usually I do not deal here with non-Jewish matters because this blog was set up precisely with the prospect of dealing with subjects with concern solely Greek Jewry and nobody can find anywhere else. Not on my interests in my free time, my wider views on politics, on music, on cooking etc which concern my friends but not the reader of «Abravanel«. Also I would wind up with commenting everything presumably by a Jewish view but in reality it would be behind the lenses of my personal ideology. But I can not refrain from commenting on the death of 3 people inside the Marfin Bank branch in Athens after an incendiary attack during the protests against the austerity measures enforced to Greece.

In the past, also among the Greek Jewry, a view was held: Greek society may have its fair share of loud mouths but it is not violent. These past years many among us have denounced the coarsening of the greek society and its addiction to violence. From the broken windows of jewish shops being isolated cases in the ’80s, we have passed to the open mobilization against Jews by the Communist Party in 2006, the tenths of fascist attacks in Ioannina with suspicions of local accomplices in the Police Department, to the orgy of 2009 under the pretext of the Middle East which led to the 2 arson attacks against the Synagogue of Hania.

This woman was attacked in her home by the Police for being (?).

Based on the fact that I have some experience with violence and the fact that Jews historically have taken sample of where the wind blows, let me act as the Cassandra and predict that the situation is bound to get a lot worse. The culture of the absolute dogma and its violent enforcement is embedded in every aspect of greek society: from the liberals to the conservatives and from the Right to Left. Even those of us who are active socially or politically, I have the suspicion that we bend the facts to fit our ideology that adjust our ideology to the facts – that we simply confirm ourselves, (a danger that I face myself too).

Someone might comment that especially in a blog like this which deals solely with Jewish subjects the discussion over blinders is ridiculous; even in this post I made a connection with the violence against Jews with the violence in Athens. I do not know if he’s right – I sincerely hope I am able to watch my own downfalls. The reason I’m telling this is because I know all too well the subject of violence and the culture of fear. The contradictions between being protected in the synagogue by the Police while knowing of Far-Right infiltration in the Department. And how you might work besides a progressive in a mess for immigrants who is ready to jump on you if you do not denounce the satanic Israel. All these combined with the latest, extremely negative,  developments for the Greek Jewry make me fear that the coarsening of the society has not reached its worst yet. And instead of «fearing» berlusconic solutions, it would be wiser to fear the wider shift towards phobic and populist politics which we may have identified with the Far-Right but are a part of the wider society and parties. Especially when he hand over the steering wheel to others, abstaining from taking responsibility of our course.

Attempted murder in the center of Athens in December 12th 2008. (Photo: Kostas Tsironis/AFP/Getty Images)

Δείμος του Πολίτη says things more elegantly, talking over the xenophobia issue:

Both the Left with its dogmatic and paternalistic course of action, as the mainstream consensus parties without a clear ideological orientation who in front of their desire to survive and enrich their political clientèle accept among them every kind of populism and xenophobic notions. Given our nationalistic-lustful education, the nationalistic mongering with its populism is the main weapon in the hands of ignorance and the Far Right.

The women of the photos above may have escaped but these woman did not - May 2010

Take out «antisemitism» and «xenophobia» and put in their spot the notions of violence and the complessive coarsening of the society and one can see that we have arrived  there already. One more observation and I’m getting of my soap-box: it is not «our» fault. I’ve always considered these j’accusee more as an absolution of sins rather than true acts of self-awareness. If somebody feels guilty over something let him use «I» instead of «we». Specific «progressives» said let them burn, specific «reactionaries» found the chance to beat people in Immigrant Houses, specific «reactionaries» acted as provocateurs, specific «progressives» threw the molotov cocktails, specific «reactionary» journalists use the dead to advance the politics of their employers. I have learned by hard personal experience that these progressives and reactionaries are dangerous for me lordship; I am neither surprised by these deaths of immigrants/policemen/kids/working people, nor do they change my views as a Jew and as a citizen exactly because I have lived in this climate for years. My dear reader what is the conclusions you’re going to draw, is something we’ll all see in the following years.

Takis Kampylis paraphrased a famous quote by E.Venizelos which I think closes appropriately this, off topic, post: Greece is heading again to be small but no longer virtuous. I return to my jewish stuff remembering that the blood of the assassinated immigrant Hamid Najafi lubricates the bullets that kills the police officer Savas Nektarios which gives the spark for the molotov cocktail of the Marfin Bank – everybody protesting against a «system» that they are integral and inalienable parts of it.

Still, you can choose to translate virtue into reality.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_03/05/2010_1291584

Πώς να παρακολουθείτε ένα ιστολόγιο/How to follow a blog

Ελληνικά (english translation follows below)

Κάποιος πτωχός πλην τίμιος εργαζόμενος νέος παραπονέθηκε οτι δεν μπορεί να ελέγχει κάθε λίγο και λιγάκι αν έκανα μια νέα ανάρτηση οπότε αυτή η ανάρτηση θα ασχοληθεί αποκλειστικά με το πώς μπορείτε να παρακολουθείτε αυτό ή οποιοδήποτε άλλο ιστολόγιο:

1. Μέσω email

Ο πιο απλός και εύκολος τρόπος είναι κάθε φορά που κάνω μια ανάρτηση να έρχεται ένα νέο email στην διεύθυνση σας με το περιεχόμενο της ίδιας της ανάρτησης. Ούτε καν χρειάζεται να επισκεφτείτε το ιστολόγιο, αν και θα ήταν επιθυμητό αν θα θέλατε να προσθέσετε κάποια πληροφορία ή να σχολιάσετε κάτι.

Στην δεξιά στήλη έχει ένα κενό πεδίο που γράφει «Ενημέρωση για νέες αναρτήσεις» – προσθέστε το email σας και πατήστε το κουμπί από κάτω που λέει «Submit». Αν θέλετε να πάψετε να λαμβάνετε νέα email, υπάρχει σύνδεσμος στο εσωτερικό κάθε νέου email για να διαγραφείτε από την λίστα.

Εναλλακτικά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την υπηρεσία της Google με αυτόν τον σύνδεσμο. Πάλι εαν θελήσετε να διαγραφείτε ακολουθείτε τις οδηγίες του email.

Μόνη ένσταση είναι οτι μπορεί το πρόγραμμα αλληλογραφίας σας να ζητήσει την άδεια πριν δείξει όλες τις εικόνες σε μια ανάρτηση – στην περίπτωση του Gmail ή του YahooMail υπάρχει, αφού ανοίξετε το mail, μια ένδειξη στην κορυφή του μηνύματος να επιτρέψετε την μετάδοση εικόνων στο ίδιο το μήνυμα.

2. RSS feeds

Κάθε ιστολόγιο παρέχει μια συνεχή ροή αναρτήσεων που λέγονται RSS feeds που μπορεί να ληφθεί από ένα πρόγραμμα και να παρέχει στον αναγνώστη μόνο τις νέες που δεν τις έχει διαβάσει ακόμα. Πχ εγώ χρησιμοποιώ την υπηρεσία της Google που ονομάζεται GReader και κάθε φορά που μπαίνω εμφανίζονται όλες οι νέες αναρτήσεις από τα ιστολόγια που έχω επιλέξει να παρακολουθώ.

Είναι ειλικρινά η καλύτερη λύση για κάποιον που θέλει να παρακολουθεί αρκετά ιστολόγια – το δικό μου feed είναι εδώ.

Αυτές είναι οι δυο λύσεις – αν κανείς έχει καμιά άλλη ιδέα είμαι όλος αυτιά αλλιώς σας περιμένω στην λίστα των εωσφοροσιωνιστών. :-)

English

A gentle soul complained that he cannot check every now and then if I made a new post so this post shall deal exclusively with how to follow this or any other blog:

1. Through email

The simplest and easiest way is every time I make a post a new email pops in your inbox with the content of the post itself. There isn’t even a need to visit the blog, although that would be desirable should you wish to add an information or comment on it.

In the right column there is a blank field named «Ενημέρωση για νέες αναρτήσεις» – add your email there and press the button below which says «Submit». If you want to stop receiving new emails, there is a link inside each email to cancel yourself from the list.

Alternatively you can use the service by Google by following this link. If you want to cancel yourself, again follow the instructions inside the email.

My only objection is that your email provider may request that you allow the inclusion of pictures in the emails – in the case of Gmail or YahooMail check the permission to transmit images in the beginning of the email itself.

2. RSS feeds

Every blog provides a constant flow of the posts which can be received by a program and provide the reader with only the newer posts that haven’t been read yet. Eg I use the service by Google named GReader so each time I access it all the new posts appear by the blogs I have chosen to follow.

Honestly it’s the best solution if one wishes to follow more blogs – my feed is here.

These are the two solutions – if one has a better one I am all ears, or else I will be seeing you in the ZOG email list. :-)

Τι δημοσίευσα μέσα στο 2009/ What did I publish in 2009

Εξι μήνες αναρτήσεων, 40 αναρτήσεις, 1800 σχόλια και 80.000 επισκέψεις, (περίπου 300 την ημέρα από τον Ιούνιο).

Η ανάρτηση με τις περισσότερες επισκέψεις (περίπου 4.100) και τα περισσότερα σχόλια (308 !) το: Πανούσης: Δεν υπάρχουν καλοί εβραίοι/ Panousis: There are no good Jews

Μέσα στην πρώτη πεντάδα το How to insult a greek! (βγαίνει πρώτο σε google search του greek insults), Όχι στο Όνομά μας / Not in Our Name , (η τελευταία μου ανάρτηση πριν χαθώ και έμεινε επί μήνες στην πρώτη σελίδα), Vile antisemitism by Avriani newspaper/ Χυδαίος αντισημιτισμός από την “Αυριανή” (αναφέρθηκε σε διεθνή ΜΜΕ – hence η κίνηση), Ιανουάριος ‘09: Αντισημιτική βία στην Ελλάδα/January ‘09: Antisemitic violence in Greece (idem).

Μεταξύ των αναζητήσεων της Google που έφτασαν εδώ και πιθανότατα με διαολόστειλαν ξεχωρίζω τους 10 άτυχους που έψαχναν για «video with greek orgy in hospital» και κλίκαραν 16 σελίδες αποτελεσμάτων για να φτάσουν σε μένα – η επιμονή τους με τιμά.

Six months of blogging, 40 posts, over 1800 comments and 80.000 hits, (around 300 a day since June).

The post with most hits (around 4.100) and most comments (308 !) the: Πανούσης: Δεν υπάρχουν καλοί εβραίοι/ Panousis: There are no good Jews

In the top 5 we also see How to insult a greek! (top result in Google for «greek insults», Όχι στο Όνομά μας / Not in Our Name (last post before I vanished and stayed for months in the front page), Vile antisemitism by Avriani newspaper/ Χυδαίος αντισημιτισμός από την “Αυριανή” (got mentioned by media abroad – hence the traffic), Ιανουάριος ‘09: Αντισημιτική βία στην Ελλάδα/January ‘09: Antisemitic violence in Greece (idem).

Among the Google searches which brought people here only to have them curse me I think an honorable mention goes to the 10 poor smucks searching for «video with greek orgy in hospital» that clicked through 16 pages of results to get to me – their perseverance honors me.

Καλύτερα τεκμηριωμένη ανάρτηση/ Best documented post: Η προέλευση του Λευκού Πύργου/On the origins of the White Tower

Πιο αστεία ανάρτηση/ Funniest post: Μητροπολίτης Σεραφείμ: κατω οι εωσφοροσιωνιστές εβραίοι/ Greek antisemitic Metropolite: down with the satanozionist Jews

Πιο νόστιμη ανάρτηση/ Most tasteful post: Μια σεφαραδίτικη λιχουδιά: Αυγά Χαμινάδος/ A sephardic delight: Guevos haminados

Πιο οργισμένη ανάρτηση/More enraged post: Ιανουάριος ‘09: Αντισημιτική βία στην Ελλάδα/January ‘09: Antisemitic violence in Greece

Πιο συγκινητική ανάρτηση/More touching post: Μορφές του Ελληνικού Εβραϊσμού: Σαμ Προφέτα/ Portraits of Greek Jewry: Sam Profeta

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΆ ΚΑΙ ΧΑΡΟΎΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΎΓΕΝΝΑ ! HAPPY NEW YEAR AND MERRY CHRISTMAS !

ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΩΝ ΑΝΑΡΤΗΣΕΩΝ / ALL OF THE POSTS

• Quien en cielo escupe, a la cara le cae

H επιστροφή μου μετά από 7 μήνες απουσίας / My return after 7 months of absence.

• Μια συναγωγή στην Αρχαία Αγορά / A synagogue in the Ancient Agora

Μια αρχαία συναγωγή μέσα στην Αρχαία Αγορά των Αθηνών / Remains of an ancient synagogue inside the Ancient Agora in Athens.

• Φωτογραφίες από το Ολοκαύτωμα στη Θεσσαλονίκη / Photos from the Shoah in Salonica

Η αρχή του Ολοκαυτώματος στο κέντρο της Θεσσαλονίκης – μια σειρά γερμανικών φωτογραφιών από την Πλ.Ελευθερίας/ The beginning of the Shoah in the center of Salonika – a series of german photographs of the Liberty Sq.

• Jewish Cemetery Ioannina (again) vandalized / Εβραϊκό Νεκροταφείο Ιωαννίνων βανδαλίζεται (ξανά)

Μια από τις χειρότερες βεβηλώσεις τις τελευταίες δεκαετίες – βίαιη επίθεση ενάντια στο Εβραικό νεκροταφείο Ιωαννίνων / One of the worst vandalisms of the past decades – a brutal attack against the Jewish Cemetery of Ioannina, Greece

• Εβραίοι και Ομοφυλοφιλία / Jews and Homosexuality

Μια σχέση με εντυπωσιακό παρόν που ανατρέπει πολλά στερεότυπα για την ομοφυλοφιλία και την θρησκεία / Α relationship with an impressive present which overturns many stereotypes about homosexuality and religion.

• Live long and prosper

O Ιουδαϊσμός στο Σταρ Τρεκ από τον Σποκ. / Judaism in Star Trek by Spock.

• Αντιδράσεις στην επαναλειτουργία της Συναγωγής των Χανίων/ Reactions to the re-opening of the Chania Synagogue

Κορυφαία τοπικά στελέχη της Αριστεράς και της Εκκλησίας αναβιώνουν δοξασίες του Μεσαίωνα κατά την ανακαίνιση της παλιάς συναγωγής των Χανίων / Top local leftish officials and the Church revive Middeaval accusations during the renovation of the old synagogue of Chania, Crete.

• Πανούσης: Δεν υπάρχουν καλοί εβραίοι/ Panousis: There are no good Jews

O γνωστός κωμικός σε ένα παραλήρημα μίσους ενάντια στους εβραίους κατά την διάρκεια ραδιοφωνικής εκπομπής / Famous Greek comedian in a delirium against the Jewz during radio show in mainstream greek station.

• Las Incantadas (by sobraluz)

Ενα κομμάτι για την πολυεθνική ιστορία της πόλης από την ιστολόγο sobraluz/ A piece of Salonika’s multiethnic history by blogger sobraluz

• Εβραϊκό Φεστιβάλ στην Ρόδο/ Jewish Festival in Rhodes

To καλοκαιρινό φεστιβάλ που οργανώνεται από την εβραική κοινότητας του νησιού / The summer festival organized by the Jewish community of the island.

• Χάγκεν Φλάισερ – “Οι Πόλεμοι της Μνήμης”, μια βιβλιοκριτική

Μια βιβλιοκριτική στο τελευταίο βιβλίο του γνωστού ελληνογερμανού ιστορικού για τα θέματα της μνήμης του Β΄ΠΠ στην Ευρώπη και Ελλάδα /A book review of the latest work of the greco-german historian Hagen Fleischer on the memory of WW2 in Europe and Greece.

• “Ο Θεός σας είναι κλέφτης” – μια εβραϊκή ιστορία / “Your God is a thief” – a Jewish story

Μια μικρή ιστορία για την αξία της γυναίκας από το Ταλμούδ – στην φωτογραφία η πρωταγωνίστρια / A small story on the value of a woman in Talmud – in the photo the female protagonist.

• Ioannina: antisemitic violence escalates/ Ιωάννινα: οι αντισημιτικές επιθέσεις κλιμακώνονται

Και άλλες επιθέσεις στο Εβραικό Νεκροταφείο Ιωαννίνων – πέντε από την αρχή του έτους μόνο / More attacks on the Jewish Cemetery of Ioannina, Greece – five from just since the beginning of the year.

• Ελλάδα 2009:”Η αναφορά στο Ολοκαύτωμα[…]μπορεί να προκαλέσει διαμαρτυρίες”/ Greece 2009: “Mentioning the Shoah[…] may cause protests”

Προφανώς το Ολοκαύτωμα είναι διαπραγματεύσιμο σύμφωνα με έλληνα κρατικό αξιωματούχο που απαιτεί την αποφυγή αναφοράς σε αυτό κατά την διάρκεια έκθεσης τέχνης / Apparently the Shoah is negotiable according to greek state official which demands avoids mentioning it during an art show.

• Μορφές του Ελληνικού Εβραϊσμού: Σαμ Προφέτα/ Portraits of Greek Jewry: Sam Profeta

H ιστορία ενός έλληνα εβραίου από τα ιατρικά πειράματα του Αουσβιτς στις κατασκηνώσεις της ΙΚΘ. / The history of a greek jew from the medical experiments of Auschwitz to the summer camps of the JCT.

• Τι θέλετε να δείτε; /What would you like to see?

H ερώτηση αφορούσε αυτό το ιστολόγιο και η απάντηση σας ήταν «ιστορία» / The question regarded this blog and your answer was «history».

• Υπερρεαλισμός / Surrealism

Ορισμένα γκραφίτι στην Θεσσαλονίκη που δείχνουν την παράνοια των αντισημίτων. / Some graffiti in Salonika indicative of the paranoia of the antisemites.

• Ο λίβελλος του αίματος στην Θεσσαλονίκη και στο Πορτ Σάϊντ / Blood Libel in Salonica and in Port Said.

Ο λίβελλος του αίματος στον ελληνικό κόσμο τον 190 αιώνα και το πως επιζεί σήμερα στην Ελλάδα με όχι τόσο καινούργιες μορφές / Blood libel in the 19th century greek world and how it survives today in Greece in a not-so-new form.

• Παλιές φωτογραφίες από την εβραϊκή κοινότητα της Κέρκυρας/Old photos of the Jewish community of Corfu

Από τον Γ. Ζουμπό / Courtesy by G.Zoubos

• Ελληνοεβραίοι στην Γαλλία στο Ολοκαύτωμα/ Greek Jews in France during the Shoah

Λίστες ελληνοεβραίων που ζούσαν στην Γαλλία κατά το Ολοκαύτωμα που εκτοπίστηκαν και δολοφονήθηκαν στα στρατόπεδα εξόντωσης / Lists of Greek Jews living in France during the Shoah getting deported and murdered in the extermination camps.

• Ευρωπαϊκή Ημέρα Εβραϊκής Κουλτούρας στα Χανιά/ European Day of Jewish Culture in Chania (Crete)

To πρόγραμμα εορτασμού από την Συναγωγή Ετς Χαϊμ στα Χανιά / Τhe events planned by the Etz Chaim Synagogue of Chania, Greece

• Ευρωπαϊκή Ημέρα Εβραϊκής Κουλτούρας σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Ρόδο/ European Day of Jewish Culture in Athens, Salonica and Rhodes

Οι εκδηλώσεις της Ημέρας σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Ρόδο / The events of the Day in Athens, Salonika and Rhodes.

• Η Ιαπωνία, το σχέδιο Φούγκου και ο Κ.Πλεύρης – μέρος 1ο
• Η Ιαπωνία, το σχέδιο Φούγκου και ο Κ.Πλεύρης – μέρος 2ο

Η τρελή ιστορία του σχεδίου Φούγκου στην Ιαπωνία και οτι η παράνοια του Κ.Πλεύρη δεν είναι τόσο απόμακρη/ The mad history of the Fugu Project in Japan and how the madness of infamous neonazi K.Plevris isn’t so far away.

• Μια σεφαραδίτικη λιχουδιά: Αυγά Χαμινάδος/ A sephardic delight: Guevos haminados

Μια σεφαραδίτικη συνταγή και η παρουσία τους στην εβραική ζωή και κουλτούρα / Α sephardic recipe and their presence in the Jewish life and culture.

• Rosh HaShana 5770 – Εβραϊκό Νέο Έτος 5770

Η γιορτή του εβραικού νέου έτους και τα έθιμα της στην Ελλάδα – Anada buena ! / The holiday of the Jewish New Year and it’s customs in Greece – Anada buena !

• Ιανουάριος ‘09: Αντισημιτική βία στην Ελλάδα/January ‘09: Antisemitic violence in Greece

Μια αναλυτική παρουσίαση του όργιου βίας τον Ιανουάριο του 2009 σε εννέα ελληνικές πόλεις από την Δεξιά και την Αριστερα  εν μέσω συνένοχης σιωπής της κοινωνίας / An analytical presentation of the orgy of violence in January 2009 in nine greek cities both by Left and Right amidst complacent silence of the society.

• Σιμχά Τορά και Eβραϊκά παρατσούκλια / Simcha Torah and Jewish nicknames

Η εβραική γιορτή της Σιμχά Τορά και ο εορτασμός της στην εβραική Θεσσαλονίκη από τις διάφορες κοινότητες / The jewish holiday of Simcha Torah and its celebration in jewish Salonika by the different congregations.

• Πρόσκληση στη παρουσίαση του βιβλίου “Σκιές της Πόλης”/ “Skies tis polis” book presentation

Ενα νέο βιβλίο για την απώλεια της εβραικής κοινότητας της Βέροιας κατά τον Β’ΠΠ από τον Γ.Λιόλιο / Α new book on the loss of the Jewish Community of Veria, Greece during WW2 by Y.Liolios.

• Μια σαλονικιώτικη συναγωγή στο Τελ Αβίβ/ A salonican synagogue in Tel Aviv

Μια εντυπωσιακή συναγωγή στο Τελ Αβιβ από σαλονικιούς μετανάστες, σαλονικιώτικο σχήμα και σαλονικιώτικες παραδόσεις / An impressive synagogue in Tel Aviv by salonican immigrants, salonican shape and salonican traditions.

• Η προέλευση του Λευκού Πύργου/On the origins of the White Tower

Η μη-ελληνική ιστορία του και η εβραική προέλευση του σημερινού ονόματος – μια συμπαραγωγή με τον μαγιόρ ρισόν στο thess.gr – η καλύτερα τεκμηριωμένη ανάρτηση μέχρι σήμερα  / It’s not-greek history and the jewish origin of it’s contemporary name – a coproduction with mayor rishon in thess.gr – the best documented post insofar.

• Οι Εβραίοι του 15ου Συντάγματος Πεζικού/The Jews of the 15th Infantry Regiment

Η εβραική συμμετοχή στον Β΄ΠΠ – η περίπτωση του 15ου ΣΠ στα Ιωάννινα / The jewish participation in WW2 – the case of the 15th regiment in Ioannina, Greece.

• Περί της δολοφονίας του Βασιλιά Γεωργίου του Α’/On the assassination of King George I’

Mια στιγμή της ελληνικής ιστορίας και ο εβραίος κομπάρσος της / A moment of greek history and it’s jewish sidekick.

• Μητροπολίτης Σεραφείμ: κατω οι εωσφοροσιωνιστές εβραίοι/ Greek antisemitic Metropolite: down with the satanozionist Jews

O έλληνας Μητροπολίτης σε ένα παραλλήρημα μίσους όπου οι εβραίοι φταίνε για όλα – εξαιρετικά κωμικό. / The greek Bishop in a delirium of hatred where Jewz are to blame for everything – extremely funny.

• Τι γλώσσα μιλάνε οι Εβραίοι στην Ελλάδα; / What language do Jews in Greece speak?

Ελληνικά είναι η απάντηση. / Greek is the answer.

• Η τριλογία Σαλέμ: η Έπαυλη/The Salem trilogy: the Μansion
• Η τριλογία Σαλέμ: ο Εμμανουέλ Σαλέμ/The Salem trilogy: Emmanuel Salem
• H τριλογία Σαλέμ: Ραφαέλ Σαλέμ, μαθηματικός/ The Salem trilogy: Raphael Salem, mathematician

Μια τριλογία για ένα σύγχρονο μνημείο της πόλης, έναν από τους σημαντικότερους πρωταγωνιστές της και τον μεγαλύτερο μαθηματικό της ιστορίας της / A trilogy on a contemporary Salonika monument, one of the protagonists of it’s history and it’s most important mathematician of all times.

• Συγκέντρωση ενάντια στον αντισημιτισμό στα Ιωάννινα/ Rally against antisemitism in Ioannina

Μετά από ένα κύμα βίας ορισμένα άτομα στα Ιωάννινα αποφασίζουν να πουν Οχι / After a wave of violence some people in Ioannina decide to say no.

• 

Φωτογραφίες από το Ολοκαύτωμα στα Ιωάννινα/Photos from the Holocaust-Shoah in Ioannina

Φωτογραφίες από την σύλληψη και εκτόπιση στο Άουσβιτς των εβραίων στα Γιάννενα από τον Γερμανικό Στρατό ανήμερα της 25ης Μαρτίου. /Photographs from the arrests and deportations to Auschwitz by the German Army in Ioannina, Greece.

Τι θέλετε να δείτε; /What would you like to see?

I wish to make some changes in this blog and before I pull them through, I’d like to know what do you guys/gals like. The options are:

1. History: Posts on the history of Greek Jewry – I won’t really diminish them because I often write stuff together with my research but I’d like to find out if people favour it as much as I do.
2. News: (self explanatory)
3. Activism: this shall be addressed in the near future
4. Contemporary Jewish Life: A jewish perspective on everyday stuff, from tatoos, to gay rights, to jewish ethics…
5. Jewish Culture: books, music, language, recipes
6. Middle East: it ain’t gonna happen but just curious
7. Leave it as is
8. Don’t know/Don’t like you

I’m open to all suggestions by the way and if you’re reading this through rss or email, don’t be bored and vote ! :-)

The poll / Η ψηφοφορία:

Θέλω να κάνω μερικές αλλαγές στο ιστολόγιο και πριν προχωρήσω θα ήθελα να μάθω τι σας αρέσει. Οι επιλογές είναι:

1. Ιστορία: Αναρτήσεις για την ιστορία του Ελληνικού Εβραϊσμού – δε σκοπεύω να τις μειώσω, βέβαια, γιατί συχνά γράφψ μαζί με την έρευνα μου αλλά θα ήθελα να δω αν σας αρέσουν όσο εμένα.
2. Νέα
3. Ακτιβισμός: με αυτό θα ασχοληθούμε στο μέλλον
4. Σύγχρονη Εβραϊκή Ζωή: μια εβραϊκή ματιά σε διάφορα θέματα της καθημερινότητας, από τατουάζ ως τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, εβραϊκή ηθική…
5. Εβραϊκός Πολιτισμός: βιβλία, μουσική, συνταγές
6. Μέση Ανατολή: δεν πρόκειται να μπω σε αυτό το μονοπάτι αλλά είμαι περίεργος
7. Άσε το όπως είναι.
8. Δεν ξέρω/ Δε σε συμπαθώ

Είμαι ανοικτός σε όλες τις προτάσεις και αν διαβάζετε αυτό το κείμενο μέσω rss ή email, μην βαρίέστε και ψηφίστε ! :-)

Quien en cielo escupe, a la cara le cae

Ελληνικά

«Μην κρίνετε για να μην κριθείτε. Διότι με την κρίση που κρίνετε θα κριθείτε και εσείς και με το ίδιο μέτρο που μετράτε θα μετρηθείτε και εσείς. Γιατί βλέπεις το αχυράκι στο μάτι του αδελφού σου και δεν αισθάνεσαι το δοκάρι στο δικό σου μάτι; Και πώς θα πεις στον αδελφό σου άφησέ με να βγάλω το αχυράκι από το μάτι σου, όσο υπάρχει ακόμη το δοκάρι στο δικό σου μάτι; Υποκριτή, βγάλε πρώτα το δοκάρι από το μάτι σου και τότε θα δεις καθαρά ώστε να βγάλεις το αχυράκι από το μάτι του αδελφού σου.»

Οπως κάθε θρησκευτικό κείμενο, το παρόν απόσπασμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί με πολλούς τρόπους και συνήθως ενάντια σε αυτόν που το επικαλείται.  Συνέβησαν πολλά αυτούς τους μήνες στην χώρα μου αλλά και σε εμένα – για το μόνο που μπορώ να είμαι σίγουρος είναι οτι quien en cielo escupe, a la cara le cae. Επιστρέφουμε στην κανονική ροή του προγράμματος με μερικές αλλαγές.

English

«Do not judge, or you too will be judged. For in the same way you judge others, and with the measure you use, it will be measured to you. Why do you look at the speck in your brother’s eye and pay no attention to the plank in your own eye? How can you say to your brother, ‘Let me take the speck out of your eye,’ when all the time there is a plank in you own eye? You hypocrite, first take the plank out of your own eye, and then you will see clearly to remove the speck from your brother’s eye.»

As any self-respecting religious text, this excerpt can be used in many ways and usually against the one who invokes it. Many things have happened these past months in my country and me – for the only thing I can be sure is that quien en cielo escupe, a la cara le cae. We return to the regular posting, albeit with some changes.

Tanned…

Hey – I’m back from Zionist Island where I killed christian kids to explant organs and programmed how to move Tel-Aviv to Crete, natural since Jews fought Greece in WW1, (brand new conspiracy theories which will be presented in due time in our «The Jews did it!» category). In any case I’m ready for a year which hopefully shall address the problems this blog faced for it’s first year and a half. Before anything else I repeat: iast month I reached the conclusion all bloggers reach after bitter experience and shall allow no trolls here, except in Troll’s Nest. I also intend to post more regularly (the Draft section was full and growing old there doesn’t do the posts any good) and radically re-organize this blog trying to make information more accessible.

Also expect to see some posts in greek, already I’ve written two or three which shall appear a couple of posts away – depending on their welcome I may try and publish more stuff in greek since I see that Google Translate is used extensively. Also I plan to keep alive the memory of the Old Jewish Cemetery of Thessaloniki and try to build something on Panos Zervas’ letter to the Mayor of Thessaloniki. Also more photos from my travels in Greece and it’s Jewish monuments – no reason to keep whining about Jewish History if I don’t show what’s still left. And of course the re-introduction of the Books&Media category.

Again I would like to repeat that I am open to suggestions on what subjects you feel I should touch more or less, the form of this blog, the language that I use etc – please feel free to contact me through the contact form here or emailing me or simply comment below. I know it all seems like I’m making my opening speech for a campaign but I must admit that I have high hopes and many plans – let’s see if you’ll like them too. :)

ps.The photo’s comes from here and of course, yes – I’m Darth Vader. Luke is going to be the object of our next post – those who guess correctly who he is shall receive 1 (one) litle boy to enrich their Xmas cake, (βασιλόπιτα).

Going on vacations…

Real greeks don’t blog on August – if they blog they are not greeks, simple as that. Therefore with your permission I’ll will be off for a week or two (or three if they paycheck from the Mossad is real good), to enjoy my greek summer!

I’ll bid you goodbye with a video that I stole from Diagoras, (via toomanytribles&demetrios).

Καλές διακοπές!

New policy on trolling in this blog

No trolls!

My latest post here was a proposition: naming a station of the new subway of Thessaloniki as «Old Jewish Cemetery» or «Εβραικά Μνήματα». Both Athinaios in Αθηναίου Βορβορυγμοί and Panos in Η Καλύβα Ψηλά στο Βουνό also wrote about it and there was an interesting discussion in the latter. An interesting discussion began here too but soon it degenerated. Why? Because many small-minded bigots and jew-haters plummeted here and began trolling on – what a surprise! – the Israel-Palestine-Arab countries conflict. The academic level of their arguments was centered around jews/israelis (terms used inter-exchangeably) being behind the terrorist attacks of 9/11 etc etc. On the other hand at Καλύβα none of this happened and the discussion was a fruitful one; all of this made me wandering what went wrong here and what is the position I should keep, especially given the recent talk in the greek blogsphere on self regulation.

First things first. A blog is not a forum; it is not an independent, neutral platform on which people meet and talk. Above all it is a private soap box, a stand, where the blog author/s say their story. Commenting allows interacting and often leads to discussions which are more meaningful than the post itself. But a mistake people make is that they think they have a moral or legal right to say whatever they want and get away with it. First the legal right is limited: by posting or commenting in an Automattic blog (the company behind WordPress.com) we all agree to the Terms of Service (TOS). Among them is the prohibition of posting or commenting that can be found inciting religious and ethnic hatred, plus avoid libel. This latter one is especially important for me, since all the recent legal prosecutions of greek bloggers were based on this accusation.

The moral right is bit trickier.

Beresheet 2.0

A year ago Abravanel was born; to mark the occasion I thought of re-publishing my very first post. I’m also posting the stats of my most popular articles, (click to enlarge), which seem to favorite the how to insult a greek and how I learned what malakas means. Something not totally unexpected since I rank no1 in Google to the query «what malakas means» and find myself just in the 2nd page of the results for «malakas». Not the accomplishments I wished for but alas… :-P

At least I find myself in page 12 when asking for «greek jews» though Plevris does a lot better than I do, again alas…

Anyway I’m not going to be overly sentimental about it but I’d like to say that this had been so far a great trip and believe me I’m just beginning to warm up! Thanks to everyone who has taken a minute to read any of the things I published, comment or send me an email. Know that I’m always open to suggestions – ξανά ευχαριστώ και καλή συνέχεια σε όλους μας!

Υγ. Σκεφτομαι να έχω περισσότερα ποστ στα ελληνικά, τι πιστεύετε;

PS. I’m thinking of having more posts in greek, what do you think about it?

Remembering

Remember… That is the imperative that one finds in the writings of people who took part in the Holocaust/Shoah as witnesses and involuntary victims. Remember…is what is repeated each year when the ceremonies for the Shoah take place or when the monster of hate rises to threaten jews and non-jews alike.

Still the imperative “remember” assumes different meanings for the different people who utter it. This is fairly obvious in the different ways society deals with the Day of Remembrance. Right-wing politics flock to show that despite their friends, their sayings and their stands they still are not “jew haters”. Left wing politics fail to even show up, since the jews are the new “fascists” to compete against. The Institutions simply see it as a burden to bring forward in the less obvious way possible, lest be accused in succumbing to the jews. The Media simply broadcast the same old archives from foreign documentaries and deal with it the same way they deal with the tsunami, a bad thing but that happened far-far away to “others”. The rest of the Society doesn’t know or care and frankly, seen how Politics, Institutions and Media deal with the Day, they have their fair share of excuses.

On the other hand I grew up in a house where no one ever had to tell me to remember. For me the Holocaust was strange tales about a place far-far away the grownups in my house were involved in. The only tangible aspect of these stories were the blue numbers tattooed on their arms. I used to be so stupefied by these numbers for they transformed a tale into a reality which I could touch, scrutinize and fantasize upon. I was just a kid but it was fairly obvious that something had indeed happened and these numbers told of a story which I could only get glimpses and half truths from its comprehensibly reluctant narrators. Still to them it was not the historical event that later became the Holocaust; to them it was simply “τα στρατόπεδα”/“the camps” were they had gone but even if they wanted they could never truly shed from them since the mark of the camps was not only in their minds but on their physical shelves. This number, hard as they might have tried should they have wanted, could not be erased and hard as I might have tried should have I wanted could not be forgotten.

At that time I didn’t have the faintest idea how different the war had been upon them. I remember that I used to harass them regularly to have them tell me stories which were adapted to suit a 5 year old and which invariably fascinated him. From these stories I can only remember parts that I, as a small pampered kid, could understand remotely: having to rise with shouts – getting beaten – being hungry. Hell, I remember that hearing “Raus” and “Schnell” seemed extraordinarily funny and I repeated them same way today a kid will parrot a phrase from the telly.

As I grew up my perception of the Holocaust changed and its memory was perpetuated through the Absence than through the Presence. It was no longer necessary to see the numbers on the arms or hear stories to remember; it was enough to see what was missing. There were no stories that passed from generation to generation, no relatives to visit, any family relics or photos. When I was little this absence didn’t weigh on me since I didn’t actually realize it and the immediate present was just enough. As I grew up, the natural urge we all have to discover our past and make bonds with it also kept growing only to find itself bump against an invisible wall which defined Before and After. One could, through research, get to know more about what had happened 500 years ago to his family than know more about the generation immediately prior to the Holocaust. The Absence was what defined the Holocaust and the generations past it; people focalizing on this specific moment trying to secure little threads of memories which could be extricated from the WW2 maelstrom. In my family a single photo whose members but one were dead by 1943, reconstituted from the pieces it was torn, is the sole remainder of all the generations that passed before; it struggles to rise up to the immense role of filling the Absence but it isn’t the only one that defines the past – the tangible absence of all the others is a monolith to whom this humble photo has to confront with.

Remembering for me is not only a token of respect to those who were murdered, gassed and burned. It is a vital need to fill up the void, a deep drive to give meaning to all those who lived before me and found their entire lives clinging upon a meager photo before fading in the oblivion. And if the Holocaust physically erased thousands of persons it managed to go even past the Holocaust generation and burn itself unto the generations that were to come by eliminating their Past and through the Absence it created make it a part of their life in a painfully contemporary way.

So I must admit I lied when I said I keep the memory vivid in me; I’ve never had to remember because the cataclysm the Holocaust had been, never actually left me.

 

PS. Yad Vashem has a page for the schools approved by the Greek Ministry of Education and Religion – visit it.

Problem with spam control

Akismet, which controls spam, seems to be having some trouble. I may see the number of spam stopped increasing but I don’t see anything appearing on the Akismet mod queue to review if it’s really spam or not. If you did comment and you don’t see you comment appearing please email me – thanks and sorry. :(