Οι πρόσφυγες με τα γυαλιά της Δύσης

Άκουσα σήμερα από έναν πρόσφυγα τούτο:Βγήκαν κυνηγημένοι σ’ένα ελληνικό νησί. Μαγαζιά, σπίτια, πόρτες, παράθυρα, έκλεισαν όλα μονομιάς. Αυτός με τη γυναίκα του μέσα στο κοπάδι. Το μωρό έξι μέρες να τραφεί· έκλαιγε, χαλνούσε τον κόσμο. Η γυναίκα παρακαλούσε για νερό. Τέλος από ένα σπίτι της αποκρίθηκαν: «Ένα φράγκο το ποτήρι». Κι ο πατέρας συνεχίζει: «Τι να κάνω, κυρ Στράτη, έφτυσα μέσα στο στόμα του παιδιού μου για να το ξεδιψάσω». πηγή

Την δεκαετία  μεταξύ 1912 και 1922 μια σειρά πολέμων μεταξύ των Βαλκανικών κρατών προκάλεσε εκατομμύρια προσφύγων. Κατά την διάρκεια αυτών των μετακινήσεων εκατοντάδες χιλιάδες πέθαναν όχι απλώς ως παράπλευρες απώλειες των πολεμικών επιχειρήσεων, αλλά και καθώς προσπαθούσαν να ξεφύγουν από αυτές. Συγκεκριμένα στο Αιγαίο χιλιάδες, κυρίως Ελληνες Χριστιανοί, βρήκαν το θάνατο κατά την διάρκεια της μεταφοράς από την Μικρά Ασία προς την Ελλάδα.

Κι έτσι ήρθαμε στην Ελλάδα… Φτάσαμε στη Θεσσαλονίκη, στα στρατόπεδα που μένανε παλιά οι Άγγλοι στρατιώτες στον ευρωπαϊκό πόλεμο. Εκεί πάλι, είχαν αφήσει πολεμοφόδια. Κάθε μέρα γίνονταν εκρήξεις. Πεθαίνανε παιδιά που πειράζανε ό,τι βρίσκανε. Έσκαγαν οι οβίδες και είχαμε θανάτους πολλούς. Κάποια φορά, η μητέρα με τον Ζαχαρία και οι θείοι μου γύριζαν τη Θεσσαλονίκη να νοικιάσουν σπίτι. Μα, έλεγα στη μητέρα μου μετά, στην κατάσταση που ήσασταν, βρωμεροί, τσαλακωμένοι, πατημένοι, ποιος θα σας νοίκιαζε σπίτι;
Ποιος θα εμπιστευόταν έναν πρόσφυγα; πηγή

Οι πρόσφυγες που ήρθαν στην Ελλάδα αντιμετώπισαν, όχι μόνο την αδυναμία ενός ηττημένου κράτους να τους αποκαταστήσει αλλά πολλές φορές και την εχθρότητα των γηγενών Ελλήνων της Παλαιάς Ελλάδας.

Τα μέλη αυτών των συλλόγων [εθνικιστικές οργανώσεις στην Θεσσαλονίκη του Μεσοπολέμου] ήταν στην συντριπτική πλειοψηφία πρόσφυγες, ανήκαν στα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα και σε μεγάλο ποσοστό ήταν οπαδοί της βενιζελικής παράταξης.

Το βράδυ της 29ης Ιουνίου 1931, 1000 εως 2000 άτομα από το Σέδες και τις προσφυγικές συνοικίες της Τούμπας και κυρίως της Καλαμαριάς κατευθύνθηκαν με απειλητικές διαθέσεις προς το συνοικισμό Κάμπελ, τον οποίο πυρπόλησαν. πηγη

Οι ίδιοι πρόσφυγες που πέθαιναν από την δίψα στην Μακρόνησο, στην Καλαμαριά και τον Πειραιά 8 χρόνια μετά με όπλα και πυρσούς προχώρησαν σε πογκρόμ ενάντια στους γηγενείς Εβραίους της Θεσσαλονίκης με επιθέσεις σε πολλαπλούς συνοικισμούς, εμπρησμούς συναγωγών και δολοφονίες. Οι ίδιοι πρόσφυγες στους οποίους οι γηγενείς Χριστιανοί αρνιόντουσαν τα σπίτια τους, αποτέλεσαν κυρίαρχο εργαλεία επιβολής της ελληνικής κυριαρχίας στις Νέες Χώρες. Χρησιμοποιήθηκαν από και χρησιμοποίησαν το Κράτος στην εδραίωση τους εις βάρος των γηγενών πληθυσμών των οποίων τα δικαιώματα καταπατήθηκαν.

Στις 12 Δεκεμβρίου του 1941 το πλοίο Στρούμα, ιδιοκτησίας του έλληνα Ιωάννη Παντελή, ξεκίνησε από το λιμάνι της Κωστάντζας στην Ρουμανία. Επιβάτες 781 Εβραίοι Ρουμάνοι οι οποίοι προσπαθούσαν να ξεφύγουν του Ολοκαυτώματος και με τελικό προορισμό την Παλαιστίνη υπο βρετανική κατοχή. Το σκάφος ήταν 74 ετών με συνεχή μηχανικά προβλήματα και ήδη από την πρώτη ημέρα έμεινε χωρίς μηχανή – μόνο όταν οι Χριστιανοί Ρουμάνοι μηχανικοί απαίτησαν και πήραν τις γαμήλιες βέρες των προσφύγων για να την επιδιορθώσουν μπόρεσαν να συνεχίσουν. Ενα επόμενο μηχανικό πρόβλημα οδήγησε στον ελλιμενισμό του στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί οι Βρετανοί πίεζαν τους Τούρκους να συλλάβουν τους Εβραίους πρόσφυγες γιατί προσπαθούσαν να εμποδίσουν την εβραϊκή μετανάστευση λόγω αραβικών απειλών για εξέγερση. Τελικά οι Τούρκοι το ρυμούλκησαν και το παράτησαν στο Βόσπορο, χωρίς να μπορεί να κινηθεί αυτόνομα. Περίπου 10 μίλια από τις ακτές έγινε στόχος επίθεσης από το σοβιετικό υποβρύχιο Щ-213 και βυθίστηκε. Πνίγηκαν 780 από τα 781 άτομα, υπήρξε η μεγαλύτερη μη-στρατιωτική ναυτική τραγωδία του Β’ΠΠ. πηγή

Οι Εβραίοι Ελληνες μετανάστευσαν κυρίως στην Παλαιστίνη υπό βρετανική κατοχή, στις ΗΠΑ και την Γαλλία. Η μετανάστευση αυτή είχε να αντιμετωπίσει την Λευκή Χάρτα, την βρετανική πολιτική που αποσκοπούσε τον περιορισμό της εβραϊκής μετανάστευσης ακριβώς την στιγμή που έκλειναν τα σύνορα σε όλους τους Εβραίους.

The objective of these settlements was to seize control of land that had been officially purchased by the KKL-JNF so to have as much Jewish-owned land as possible populated by Jews, particularly in remote areas, by establishing «facts on the ground.» (πηγή)
The village was founded on 13 September 1937 by a group of 20 immigrants from Kastoria, Greece as part of the tower and stockade settlement programme. It was named after Moshe Kofinas, a Greek MP and president of the National Zionist Organisation in the country who had funded the purchase of part of the land (funds were also offered by the Carasso family from Thessaloniki (πηγή)

Η δημιουργία του κράτους του Ισραήλ οδήγησε στην εισβολή της Αιγύπτου, της Ιορδανίας, της Συρίας, του Ιράκ, του Λιβάνου και της Αλγερίας. Ο πόλεμος μεταξύ Ισραηλινών και των 6 αραβικών κρατών οδήγησε στην προσφυγιά εκατοντάδων χιλιάδων αράβων που έχασαν. Ως αντίποινα εκατοντάδες χιλιάδες Εβραίοι που ζούσαν για αιώνες στις αραβικές χώρες, υποχρεώθηκαν να γίνουν και αυτοί πρόσφυγες. Στον πόλεμο αυτό έλαβαν μέρος χιλιάδες Ελληνες που είχαν μεταναστεύσει στην Παλαιστίνη.

Εντεκα μέρες μετά, ένα από τα μέλη του κομάντο, ο Οσάμα αλ Ζομάρ, συνελήφθη στο συνοριακό σταθμό των Κήπων Εβρου με 60 κιλά εκρηκτικά και χάρτες – πιστεύεται οτι σκοπός του ήταν να επαναλάβει ανάλογη επίθεση σε ελληνικό έδαφος, ενάντια σε ελληνοεβραικό στόχο. (πηγή)

Παρά την φανατικά αντι-ισραηλινή στάση της Ελλάδας επί ΠΑΣΟΚ την δεκαετία του ’80, αυτό δεν απέτρεψε τον σχεδιασμό και την πραγματοποίηση τρομοκρατικών επιθέσεων εναντίον ελληνικών στόχων. Επιπλέον σήμερα οι φιλοπαλαιστινιακές εκδηλώσεις – συχνά με την συμμετοχή των ίδιων των Παλαιστίνιων – αποτελούν αφορμές για την έκφραση αντισημιτικού μίσους.

Διαφορετικές όψεις τις προσφυγιάς.

Διαβάζω κείμενα επί κειμένων για τους πρόσφυγες που έρχονται, με εντελώς διαφορετικές οπτικές, το ποιος φταίει και τι θα σημάνει η έλευσή τους στην Ευρώπη. Για παράδειγμα διαβάζω ότι εμείς οι Δυτικοί φταίμε για τον εμφύλιο στην Συρία, λόγω των αποικιοκρατικών μας επεμβάσεων. Ή ότι αυτοί φταίνε, που δεν πολεμάνε για την πατρίδα τους. Ότι οι πρόσφυγες θα φέρουν την τρομοκρατία. Ή ότι οι πρόσφυγες ξεφεύγουν από την τρομοκρατία. 

Ότι το Ισλάμ περνάει το Μεσαίωνα του. Η’ οτι εμείς το ονομάζουμε Μεσαίωνα λόγω της ευρωκεντρικής μας οπτικής. Ή ότι το Ισλάμ είναι το ίδιο με τον Χριστιανισμό. Ή ότι δεν μπορούν να ενσωματωθούν στη Δύση λόγω Ισλάμ. 

Οι δεξιοί φοβούνται ότι τα ευρωπαϊκά καλντερίμια θα γεμίσουν με μαντηλοφορούσες. Όσο για τις σφαγές στη Μ. Ανατολή, τις αντιμετωπίζουν σχεδόν με μια ηδονοβλεπτική ικανοποίηση, γιατί επιβεβαιώνει την εικόνα τους για το μεσαιωνικού Ισλάμ. Οι πνιγμοί στο Αιγαίο; Παράπλευρη απώλεια. 

Οι αριστεροί περιμένουν ότι θα γεμίσει η Ευρώπη πολυεθνικές γειτονιές, και έθνικ εστιατόρια με κους κους. Οι σφαγές στη Μ. Ανατολή είναι για αυτούς αναπόφευκτες συνέπειες δυτικών παρεμβάσεων. Η τρομοκρατία; Κοινός εχθρός. Υπάρχουν και άλλοι που εφαρμόζουν την ψυχανάλυση.

Κάθε ανάλυση έχει το χαρακτηριστικό οτι αντιμετωπίζει τους πρόσφυγες ως εργαλεία επιβεβαίωσης των υφιστάμενων κοσμοθεωριών του καθενός. Κοινώς, προσπαθούμε να εντάξουμε περίπλοκα φαινόμενα σε μια ενοποιημένη θεωρία και “στριμώχνουμε” τα γεγονότα ώστε να χωρέσουν στο δικό μας καλούπι. Η δυστυχία όσων φτάνουν στα ελληνικά νησιά, δεν μας λέει κάτι για τους ίδιους τους πρόσφυγες,  ούτε για το τι σημαίνει για τον κόσμο μας η έλευση τους.  

Ούτε μισή λέξη δεν είδα να έχει ξοδευτεί που να αντιμετωπίζει τον εμφύλιο στην Συρία ως μια αραβική πρωτοβουλία, με κίνητρα που να αφορούν τους Άραβες και στην οποία οι «δυτικοί» να αποτελούν εργαλεία. Δεν είμαι οπαδός της «μέσης λύσης» αλλά βρίσκω απαράδεκτη την αντιμετώπιση των αραβικών πληθυσμών ως ανηλίκου (infantilization), ή ως καρικατούρας σε ευρωπαϊκές αφηγήσεις, οι οποίες αγνοούν παντελώς τι λένε οι ίδιοι οι Άραβες. Και αυτό το διαπιστώνω να εφαρμόζεται ιδιαίτερα από δυτικούς που κατηγορούν τις δυτικές κοινωνίες για ευρωκεντρισμό! Κατ’ αναλογία θα ήταν σαν οι δυτικοί να έλεγαν για την Ελληνική Επανάσταση του 1821 ότι όλα έγιναν μέσω των Μεγάλων Δυνάμεων και οι Έλληνες ότι όλα έγιναν μέσω της αδάμαστης θέλησης των επαναστατημένων.

Από την δική μου, εβραϊκή σκοπιά, βρίσκω τερατώδες το γεγονός ότι τόσο μελάνι χύθηκε για να εξηγήσουν με τον ένα τρόπο ή τον άλλο τη σφαγή στο Charlie Hebdo, αλλά κανείς δεν ασχολήθηκε με το τι σημαίνει η ταυτόχρονη επίθεση στο εβραϊκό σουπερμάρκετ. Είναι τουλάχιστον υποκριτικό το γεγονός ότι ανθρωπιστές και (υποτίθεται πολύ meta) έξυπνοι άνθρωποι μετά τις επιθέσεις στο Βέλγιο ανεβάζουν τη σημαία του βελγικού Κογκό, ειρωνευόμενοι την δυτική υποκρισία, παρότι και οι ίδιοι είχαν προσπεράσει αδιάφορα τις δολοφονίες στο Εβραϊκό Μουσείο των Βρυξελλών, δυο χρόνια νωρίτερα. Σχολιάζουμε το γιατί λέμε jesuisκατιευρωπαϊκό και όχι jesuisankara, όταν στις επιθέσεις στο εβραϊκό σχολείο της Τουλούζης είχαν όλοι μαζί επιδείξει αδιαφορία. Γιατί θα πρέπει να πιστέψω οτι αριστεροί και δεξιοί απέκτησαν ξαφνικά ευαισθησίες, όταν γνωρίζω οτι αδιαφορούν όταν χύνεται εβραϊκό αίμα; 

Δεν έχουν όλοι οι νεκροί το ίδιο ενδιαφέρον. Εξαρτάται με το ποιος σκοτώνεται και το ποιος σκοτώνει. Στην περίπτωση των αράβων, οι δεξιοί ενδιαφέρονται μόνο αν τους σκοτώνει το ισλαμικό κράτος, οι αριστεροί μόνο αν τους σκοτώνουν οι αμερικανοί. Αρα – και με το συμπάθειο – νομίζω οτι και οι μεν και οι δε γραμμένους του έχουν τους Αραβες και απλώς βρίσκουν ευκαιρία να ξεκατινιαστούν. Το είπαμε και άλλες φορές: Το Αίμα έχει Χρώμα. Πάντα

Οι άνθρωποι προσπαθούν να ξεφύγουν από ένα πόλεμο. Πρέπει να τους βοηθήσουμε να επιζήσουν και να μην πνίγονται στο Αιγαίο, αδιαφορώντας για το αν είναι καλοί/κακοί/δέρνουν τις γυναίκες τους/αγαπάνε τα παιδιά τους – έτσι όπως έπρεπε να βοηθήσουμε τους Μικρασιάτες το ’22 ή τους Εβραίους το ’42. Χωρίς εξαιρέσεις, χωρίς δεύτερη σκέψη και χωρίς καθυστερήσεις. Ακόμα και αν ο καθένας από αυτούς μισεί τους Εβραίους, πάλι πρέπει να τους βοηθήσω να να επιβιώσουν του περάσματος του Αιγαίου και της λάσπης της Ειδομένης. Και αυτό όχι επειδή “φταίω» επειδή είμαι δυτικός, αλλά επειδή έτσι πρέπει.

Παρέθεσα στην αρχή ορισμένες εικόνες από το την προσφυγική εμπειρία στην χώρα μας. Κάθε εικόνα δεν αναιρεί την άλλη αλλά όλες μαζί συνιστούν την προσφυγική εμπειρία. Αυτό που θέλω να μεταδώσω δεν είναι η απλουστευτική εικόνα του πώς το θύμα γίνεται θύτης, άποψη η οποία συνήθως έχει πολιτικές επιδιώξεις και χρησιμοποιείται για αρνηθεί στον νυν θύτη την εμπειρία του θύματος. Αντιθέτως, θέλω να μεταδώσω την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης εμπειρίας.

Από εκεί και πέρα η προτεραιότητα είναι η ανθρώπινη ζωή- από την στιγμή που επιτύχουμε το σκοπό αυτό, θα πρέπει να αποφασίσουμε τι θέλουμε και τι δεν θέλουμε και να το επικοινωνήσουμε ξεκάθαρα. Αυτό σημαίνει ξεκάθαρους όρους πρόσβασης στο κοινωνικό συμβόλαιο και ταυτόχρονη αντιμετώπιση των προσφύγων ως ανθρώπων: δηλαδή ως ατόμων με την δυνατότητα για καλό και για κακό. Και αυτό οφείλει να είναι το μόνο κριτήριο επιλογής: όχι αν φοράει μαντήλα, αλλά οι πράξεις και τα λόγια του. Αν θέλει να φοράει μαντήλα καλώς, αν θέλει να σχολιάζει τρανς γυναίκες με ψηλά τακούνια ή να βρίζει Εβραίους κακώς. Η μαντήλα οφείλει να πάψει να είναι τα γυαλιά μέσα από τα οποία κάθε δεξιός βλέπει ένα τζιχαντιστή και κάθε αριστερός βλέπει έναν αθώο βιοπαλαιστή. Αυτό μπορεί να είναι αυθαίρετο, μπορεί να είναι η επιβολή των δικών μας αξιών πάνω σε αυτούς αλλά η συμβίωση είναι μια επιλογή που έχουμε αποφασίσει – ας τους δώσουμε την ευκαιρία να την επιλέξουν και αυτοί.

Ηλιθιότητα, μια θανάσιμη εβραϊκή αμαρτία

Ολοι μας κρύβουμε έναν ηλίθιο μέσα μας – κατά προτίμηση βγαίνει όταν σαχλαμαρίζουμε με την γάτα μας ή όταν έχουμε κατεβάσει κάποιο κρασί επιπλέον. Στην πραγματικότητα υπάρχουν πολλά είδη ηλιθιότητας, ακριβώς τόσα όσα οι άνθρωποι μιας και εκτός των (εβραίων) Βουλκανιάνων στο Σταρ Τρεκ όλοι οι υπόλοιποι δεν ζούμε σύμφωνα με την λογική.

Το περασμένο δεκαήμερο είχα την τύχη να δω μια ηλιθιότητα και μισή στον εβραϊκό κόσμο. Η πρώτη αφορούσε τον ισραηλινό πρωθυπουργό Βενιαμίν Νετανιάχου ο οποίος θεώρησε καλή ιδέα να αποδώσει στον παλαιστίνιο άραβα ηγέτη Μούφτη της Ιερουσαλήμ Μωχάμεντ Αμίν αλ-Χουσεϊνί  την ευθύνη για την έμπνευση του Χίτλερ να εξοντώσει τους Εβραίους. Λέω «θεώρησε» γιατί όντας γιός διάσημου ιστορικού και όντας μορφωμένος, ξέρει οτι το πώς φτάσαμε στον εξοντωτικό αντισημιτισμό του Χίτλερ είναι εδώ και δεκαετίες πεδίο ερευνών στο οποίο δεν έχουμε φτάσει σε σαφή απάντηση και σε καμία περίπτωση δεν φταίει ο Μούφτης της Ιερουσαλήμ.

[Αυτό δε σημαίνει οτι ο συγκεκριμένος Μούφτης δεν συμμετείχε στο Ολοκαύτωμα και δεν ήταν εγκληματίας πολέμου, αντιθέτως η σύνδεση των Παλαιστινίων Αράβων και της Ναζιστικής Γερμανίας είναι γνωστή και δεν περιορίζονταν απλά στην ηγεσία τους, όπως έγραψα το 2014.
Επίσης όντως η σημερινή παλαιστινιακή κοινωνία χαρακτηρίζεται από ένα υψηλό ποσοστό θαυμαστών του Χίτλερ – αυτό φαίνεται τόσο από τις αποκαλύψεις φιλο-ισραηλινών ιστολογίων για φιλοχιτλερικούς παλαιστίνιους δασκάλους, όσο και από την συνύπαρξη των Παλαιστινίων στην Ελλάδα με νεοναζιστές. Αλλά αυτό δεν εμφανίζει οργανική συνέχεια με την συμμαχία με την Ναζιστική Γερμανία κατά την διάρκεια του Β’ΠΠ και επίσης δε σημαίνει οτι ο σύγχρονος παλαιστινιακός αντισημιτισμός, που μπορεί να αποδωθεί και σε απλό εθνικιστικό μίσος, έχει οποιαδήποτε σχέση με την ιστορική πορεία του ναζισμού, τα λέει καλύτερα από μένα η Ρόζα Ρούσου στον ιστότοπο του Ζαν Κοέν.]

Γιατί το έκανε; Δεν είμαι στο κεφάλι του αλλά κατά πάσα πιθανότητα θέλησε να κερδίσει μερικούς πόντους καθώς προετοιμάζεται να αντιμετωπίσει το παλαιστινιακό κύμα δολοφονιών. Οπότε αποφάσισε να χρησιμοποιήσει το ιστορικό γεγονός του Ολοκαυτώματος κάνοντας ανύπαρκτες ιστορικές αναλογίες, για πολιτικό όφελος. Αυτό ονομάζεται εργαλειοποίηση του Ολοκαυτώματος και είναι μια μορφή σχετικοποίησης του, που αποτελεί αντισημιτισμό. Δε μπορώ παρά να εκφράσω την οργή μου τόσο για την προσβολή στην ιστορική μνήμη των οικογενειών μας, όσο και για την αδιαφορία του για τα τεράστια προβλήματα που δημιουργεί στους Εβραίους εκτός Ισραήλ.

Παλεύουμε ενάντια σε δεξιούς που οι μισοί μισο-αμφισβητούν το Ολοκαύτωμα και οι άλλοι μισοί προσπαθούν να ονομάσουν γενοκτονία κάθε ελληνική τραγωδία ωσάν είναι διαγωνισμός θυματοποίησης. Παλεύουμε ενάντια σε αριστερούς που οι μισοί θεωρούν οτι οι Εβραίοι υπερ-αποζημιώθηκαν για το Ολοκαύτωμα και οι άλλοι μισοί θεωρούν οτι το Ισραήλ είναι οι χειρότεροι Ναζί που υπήρχαν και η Γάζα είναι σπαρμένη με κρεματόρια. Και έρχεται ο Βενιαμίν Νετανιάχου να ρίξει νερό στον ιδεολογικό μύλο και των δυο !

Δεν με απασχολεί τόσο ότι και οι δυο ελληνικές αντισημιτικές φυλές βρήκαν ευκαιρία να βγάλουν την υποκρισία τους – έχω μάθει οτι οι αντιδράσεις τους είναι οι ίδιες ανεξαρτήτως των εβραϊκών πράξεων. Με ενοχλεί όμως σε προσωπικό επίπεδο οτι στην συγκεκριμένη περίπτωση έχουν δίκιο και ότι δε μπορώ να επισημάνω την βαθύτατη υποκρισία τους, γιατί μοιάζει σαν να δικαιολογώ κάτι που δεν θέλω να δικαιολογήσω.

Επιτροπή Εθνικιστών. Αλλο ένα «πολιτικό λάθος»

Για την πρώτη ηλιθιότητα αφιέρωσα αρκετό χώρο γιατί της άξιζε. Για την μισή ηλιθιότητα θέλω μόνο να πω οτι η ηλιθιότητα είναι απευκταία, αλλά η ιδιοτέλεια είναι θανάσιμη αμαρτία. Το λέω αυτό γιατί μόνο έτσι μπορώ να εξηγήσω τον ξαφνικό έρωτα ομοθρήσκου μου με τον Άδωνη Γεωργιάδη, έναν άνθρωπο που έχει κερδίσει μια μόνιμη θέση σε αυτό το ιστολόγιο. Ο Άδωνης Γεωργιάδης είναι ένας πολιτικός που στρατεύτηκε στην λαϊκή ακροδεξιά και στην συνέχεια μεταπήδησε στην Νέα Δημοκρατία όταν αυτή έκανε μια εθνικιστική στροφή με τον Α.Σαμαρά. Η συντηρητική ακροδεξιά είναι ο φυσικός του χώρος και αυτό, όχι η προβολή των βιβλίων του Πλεύρη, είναι η θανάσιμη αμαρτία του. Είναι η στράτευση του σε ένα χώρο που ο αντισημιτισμός είναι απαραίτητη προϋπόθεση εισόδου, πχ κείμενο του για Εβραίους που κλέβουν το ελληνικό αλφάβητο. Επίσης υπάρχει διαφορά με το να συνεργάζεσαι υποχρεωτικά μαζί του για την επίτευξη ενός εβραϊκού σκοπού και την συμβολή σου στο ξέπλυμα του βρώμικου παρελθόντος που μόνο κακό κάνει στους Εβραίους.

Αν πραγματικά θέλει να τιμά το όνομα του παππού του, όπως ισχυρίζεται, ας σκεφτεί οτι ο Αδωνης Γεωργιάδης είναι ένας πολιτικός που χαρακτηρίζεται από τις κωλοτούμπες και μπορεί τώρα να εμφανίζεται μπροστά σε μνημεία Ολοκαυτώματος αλλά αύριο αν χρειαστεί θα βάλει και την Χρυσή Αυγή στην κυβέρνηση. Επίσης δέχομαι οτι στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις, αλλά όταν θα πάει στο Πνευματικό Κέντρο και πει οτι ο Αδωνης ή ο Βορίδης δηλώνουν φιλο-εβραίοι ας είναι έτοιμος να τον πάρουν με άψητα χαμινάδος. Ακριβώς όπως κάνουμε για τους «φίλους» μας που δηλώνουν αριστεροί αντιρατσιστές αλλά δοξάζουν την βία ενάντια σε εβραίους. Απίθανο; Ετσι λέγαμε και για τον Σύριζα και κατέληξε με τους αντισημίτες εθνικιστές των ΑνΕλ. Τότε – όταν το όνομα του θα έχει συνδεθεί με αυτόν τον πολιτικό – τι όνομα θα παραδώσει στα δικά του εγγόνια;

Εβραίοι και Χριστιανοί στην διάσωση Μουσουλμάνων προσφύγων στην Λέσβο/ πηγή: http://www.israel21c.org/to-the-refugees-it-doesnt-matter-that-were-israeli/

Και για τους δυο θέλω να ζητήσω ταπεινά συγνώμη από τους φίλους μας Χριστιανούς που στηρίζουν τον Ελληνικό Εβραϊσμό βασιζόμενοι στην ανάγκη να καθαρίσουμε την Ελλάδα από την μισαλλοδοξία και στην ανάγκη σεβασμού του συνανθρώπου μας ανεξαρτήτως θρησκείας/εθνικότητας/φύλλου/σεξουαλικών προτιμήσεων. Επίσης για κάθε ηλίθιο ισραηλινό υπάρχουν πολλοί περισσότεροι όπως η ισραηλινή αποστολή της IsraAid στα ελληνικά νησιά που ήρθαν για την προσφυγική κρίση. Οι πολλές εικόνες από Εβραίους Ελληνες και (Εβραίους+Αραβες) Ισραηλινούς και Χριστιανούς Έλληνες να δουλεύουν μαζί στην υποδοχή Μουσουλμάνων προσφύγων (κυρίως από την Συρία)  αποτελούν μια αισιόδοξη παρακαταθήκη για το μέλλον.

Greek conservative’s party turn to the antisemitic Far-Right

Last week the leader of the greek conservative party Nea Dimokratia welcomed former prominent members of viciously antisemitic party LàOS into his party. Poised to become the next Prime-Minister his turn to the antisemitic Far-Right sparks fear for more antisemitism, international isolation and damaging of greek-israeli relations.

From left to right: Georgiadis, Samaras and Voridis

A. An introduction

Until recently the greek mainstream conservative party Nea Dimokratia was in the improbable position of housing both extremely antisemitic elements within the party but at the same time being labeled as the least-offensive towards the Greek Jewish community. This was made possible by the antisemitism of rival mainstream socialist party of PASOK which under Andreas Papandreou in the 80’s actively supported antisemitic terrorism under the guise of pro-Palestinian politics, (google Osama al Zomar for more information). Despite a strong leftist/communist current within the greek Jewish community, Nea Dimokratia’s leaders like the son of a Righteous Among Nations Miltiadis Evert or Konstantinos Mitsotakis who established diplomatic relations with Israel in the early 90s, managed to gain the massive support of the Jewish community despite the fact that known antisemites were still housed within the party.

In 2004 Nea Dimokratia splits and the antisemitic/nationalistic segment forms the LàOS party led by Yorgos Karatzaferis further confirming the turn of Nea Dimokratia towards a moderate, european conservative party. In 2009 Antonis Samaras is elected party leader raising concerns whether his nationalistic past would bring back antisemitism and xenophobia, (Samaras had led a short-lived political party in the mid-90’s where he denied having as candidates non-Orthodox Christians).

Β. First signs: Nea Dimokratia’s viciously antisemitic teachers

The Jews are cursed, Hitler did a great service by exterminating them although he was financed by them, Jews control Greece and Greek Jews suck the last drops of blood of honest Christian Greeks etc

This is what the Nea Dimokratia faction of the Teaching Association of the Messinia province regularly published on their website when they were exposed by anti-nazi activists. The greek norm in this case would be a swift, albeit moderate, disassociation and within a month or two a return to business as usual. This time Nea Dimokratia refused to adamantly condemn the blatant racism despite the fact that a Jewish Nea Dimokratia’s politician contacted the top cadres, (namely Yorgo Manolis responsible for the Trade-Unions) of the party asking for immediate action; only when the Central Board of Jewish Communities officialy asked for explanations an extremely subdued letter by a minor functionary returned. Needless to add that the authors did not even get a party slap on the hand.

The fact that Messinia-born Antonis Samaras accepted that the children of his home being taught that Jews are two-horned beasts only enhanced the suspicion within the Jewish Community that he was the same Samaras who wished for a white, Christian Orthodox antisemitic Greece.

C. A return to Holocaust denial: Nea Dimokratia acquires prominent antisemitic politicians

Makis Voridis, minister in the greek government, seen here carrying a makeshift axe (!) during clashes with ideological foes.

On November 2011 a new government was formed including the nationalistic/antisemitic party of LàOS; the two prominent ministers by LàOS being Mavroudis (Makis) Voridis and Adonis Georgiadis. Both were widely known for their antisemitic views which included Holocaust denial and calls against the global Jewish domination; specific statements can be found in the section «Antisemitism by new LàOS ministers» here. This development spread fear among the Greek-Jewish community and prompted worldwide indignation and letters of protest by international jewish organizations like the American Jewish Committee, the World Jewish Congress, Anti Defamation League and many more.

Still, the leader of Nea Dimokratia evidently more preoccupied about winning the next elections, caving to the nationalistic tide swiping through Greece, chose to ignore the danger of becoming an international pariah and last week welcomed these two prominent politicians into the Nea Dimokratia party.

D. Consequences and why should Jews be concerned

Another thing is tolerating extremist and antisemitic elements who are already within the party and another thing is actively including the modern faces of greek antisemitism which are held in international quarantine. Nea Dimokratia by Antonis Samaras is not a european conservative party but is devolving into an aggregation of nationalistic and antisemitic politicians who express the worst in conservative history; their endorsement of politicians questioning the murder of 60.000 Greek Jews during the Holocaust cannot but aid a climate of legitimization of antisemitism. A legitimization which has translated in an increase of antisemitic violence which we have witnessed the past decade and I have documented, worryingly of both leftist and rightist extraction.

Even worse one cannot but question their integrity and openly suspect the damage they can create in greek foreign policy. Adonis Georgiadis believes that Jews are out to get the Greek Christians and has promoted through his bookshops the works of the Pope of modern genocidal antisemitism: Konstantinos «Jews need a firing squad within 24hours» Plevris. If he sees a Jew in an international organization will he cry out «Vindication!» and try and work with him while he considers him part of venomous global web of Jewish cooperation? How can this man cooperate with the Israeli government in sight of the enhanced greek-israeli relations?

Antonis Samaras recently visited Israel and was warmly welcomed by Benjamin Netanyahu and Simon Peres in a visit aiming to appease his critics. He spoke of a «longterm and not circumstantial strategic alliance» but can he be trusted? I can positively assert that if he had neither the will or the power to disassociate from the tiny Teacher’s Union aforementioned, then Antonis Samaras double-speak will backfire the first moment jewish interests will be targeted. Whether this being another synagogue getting torched or greek-israeli cooperation I doubt whether anyone can claim that the new Nea Dimokratia has the moral integrity to abandon its hypocritical double-talk.

And if personal opinions like the one here are to be discarded, one cannot but ponder at the fact that these developments prompted a protest by the Central Board of Jewish Communities in Greece famous for it’s cautiousness. The «surprise and concern» it expressed is only the 3rd statement in the past 40 years which voices an opinion over a strictly political issue; the first one being the PASOK endorsement of a palestinian terrorist aiming to kill Greek Jews after killing an Italian-Jewish baby, the second one being the inclusion of pro-Nazi candidates in the Nea Dimokratia/LàOS list for the municipality of Athens and the third one being this one.

Νέο ελληνοεβραϊκό ραδιοφωνικό πρόγραμμα: «Desde Grecia, akí Salónika»/New Greek-Jewish radio program: «Desde Grecia, akí Salónika»

Ελληνικά (english translation follows below)

Μερικές φορές υπάρχουν ορισμένα νέα, τόσο ευχάριστα, που ειλικρινά ενθουσιάζουν.  Παρά τον ενθουσιασμό όμως, όταν έμαθα για πρώτη φορά οτι είχε ξεκινήσει μια ραδιοφωνική εκπομπή για τον Ελληνικό Εβραϊσμό και ιδιαίτερη έμφαση στον σεφαραδίτικο πολιτισμό, σχεδόν δεν το πίστεψα και ήμουν επιφυλακτικός. Αλλά είναι πλέον ένας μήνας και μπορώ να πω όχι απλώς με έχει κατακτήσει αλλά είναι από τις πλέον σημαντικές πολιτισμικές εξελίξεις των τελευταίων ετών για την εβραϊκή κοινότητα της Ελλάδας.

Το Ράδιο Σεφαράδ είναι ένα ραδιόφωνο, κυρίως διαδικτυακό, της Ομοσπονδίας Εβραϊκών Κοινοτήτων της Ισπανίας που απευθύνεται στο σύνολο της Ισπανίας, τους ισπανόφωνους Εβραίους των ΗΠΑ και της Λατινικής Αμερικής και τους ομιλούντες τα λαντίνο σε όλο τον κόσμο. Χάρη στο πάθος της δημιουργού Αντζελα Μαρία Αρμπελάεζ και την συμπαράσταση της Εβραϊκής Κοινότητας της Θεσσαλονίκης, της μεγαλύτερης και σημαντικότερης σεφαραδίτικης κοινότητας μετά το 1492, πρόσφατα εγκαινιάσθηκε το ραδιοφωνικό πρόγραμμα «Desde Grecia, akí Salónika/Από την Ελλάδα, Εδώ Θεσσαλονίκη«.

Ηδη έχουν μεταδοθεί 8 εκπομπές και ένα αρχείο όλων τους, που μπορείτε να κατεβάσετε  οι ίδιοι, είναι εδώ. Η τελευταία εκπομπή – εδώ – περιλαμβάνει αναμνήσεις από την εβραϊκή παρουσία της Ρόδου, ζωντανές ομιλίες στα ισπανοεβραϊκά από σημερινά μέλη των κοινοτήτων, το δεύτερο μέρος για την σεφαραδίτικη λογοτεχνία του Μ.Μόλχο και την ιστορία της Τζίλντας Καπόν από την Θεσσαλονίκη.

Μεταξύ των θεμάτων που έχουν ήδη παρουσιαστεί υπάρχουν σαλονικιώτικα σεφαραδίτικα τραγούδια όπως του διάσημου παραδοσιακού σαλονικιού τραγουδιστή Νταβίκου Σαλτιέλ, ανταποκρίσεις για γεγονότα όπως τα αποκαλυπτήρια του μνημείου του Ολοκαυτώματος/Σοά στην Αθήνα, παρουσίασεις ελληνοεβραίων καλλιτεχνών όπως της Λύντια Αμπαστάδο και αναμνήσεις ζωής από Εβραίους σε Θεσσαλονίκη, Βέροια, Ρόδο και άλλες πόλεις στα λαντίνο (για όσους θέλουν να ακούσουν λαντίνο στην καθομιλουμένη και όχι σε τραγούδια) .

Δε μπορώ παρά να αισθανθώ ενθουσιασμό για αυτή την νέα εκπομπή που, όπως η κ.Αρμπελάεζ λέει, «επιθυμεί να είναι ένας ακόμα συνδετικός κρίκος με την Εβραϊκή διασπορά της Ισπανίας, τις χώρες της Λατινικής Αμερικής και τις ΗΠΑ καθώς και τους ελληνικής καταγωγής Εβραίους του Ισραήλ και να προβάλει την Ιστορία, την Πολιτιστική κληρονομιά και τις αξίες του Ελληνικού Εβραϊσμού μέσα από διάφορα γεγονότα και μαρτυρίες«. Ελπίζω σε πολλές άλλες εκπομπές και συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλους να κατεβάσουν την εκπομπή και να την ακούσουν είτε στο σπίτι, είτε στο αυτοκίνητο. Ακόμα και αυτοί που δεν καταλαβαίνουν ισπανικά στα σίγουρα θα εκτιμήσουν τις μουσικές παρουσιάσεις της εκπομπής, ενώ είναι ευκαιρία και για εμάς τους εβραίους να έρθουμε σε επαφή με τα λαντίνο.

Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει η δημιουργός. Η κ. Άντζελα Μαρία Αρμπελάεζ είναι δημοσιογράφος από την Κολομβία, (ανταποκρίτρια της ισπανικής El Pais και διαφόρων κολομβιανών εφημερίδων), με πολυετή παρουσία στην Ελλάδα και ιδιαίτερες ακαδημαϊκές περγαμηνές. Το ιστολόγιο της δημιουργού μπορείτε να το βρείτε εδώ. Αν και όχι Εβραία αυτή η εκπομπή είναι μια αποκλειστικά δική της πρωτοβουλία και η υλοποίηση είναι αποκλειστικά δική της – θεωρώ οτι αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για τους ελληνορθόδοξους συναδέλφους της για παρόμοιες εκπομπές στα ελληνικά, ειδικά όσο αφορά την Θεσσαλονίκη. Να τολμήσω να ελπίσω οτι ίσως θα μπορούσε να υπάρξει κάποια συνεργασία κιόλας ;

Ο ιστότοπος της εκπομπής «Desde Grecia, akí Salónika/Από την Ελλάδα, Εδώ Θεσσαλονίκη» είναι αυτός.
Σε περίπτωση που δεν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το RSS feed για να ενημερωνόσαστε για νέες εκπομπές μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αυτό το feed – το αρχείο με τα mp3 είναι εδώ.

Αλλιώς απλά πατήστε play εδώ:

—————————————————————————————————————————————————

English

Sometimes there are news so good that truly elate you. Still, when I learned about a new radio program about the Greek Jewry and the shephardic culture I almost didn’t believe it and I was cautious. But now a month has passed and I can say that it  has not only conquered me but I also believe that it is one of the most important developments in the cultural landscape of the Greek Jewish communities.

Radio Sefarad is a radio station, mainly on the internet, of the Federation of the Jewish Communities of Spain and whose main public are the whole of Spain, the spanish speaking Jews of the USA, Latin America but also the ladino speaking Jews around the world. Thanks to the passion of Angela Maria Arbeláez and the support of the Jewish Community of Salonica, the most important sephardic community in the word after 1492, a new radio show came on the air with the name «Desde Grecia, akí Salónika/From Greece, Here Salonica«.

Already 8 shows have aired and an archive of the shows, which one can download freely, can be found here. The last show – here – deals with memories from the Jews of Rhodes, live conversations in ladino from contemporary Greek Jews, the second part on the sephardic literature by M.Molho and the story of Djilda Capon from Salonica.

Among the themes of the show one finds songs like from the ones from the famous salonican traditional singer Daviko Saltiel, reportages from events like the one of the new Shoah Memorial in Athens, presentations of Greek-Jewish artists like Lydia Abastado and life stories from Jews in Salonica, Veria and other cities for those willing to  learn about the past but also for those interested in hearing everyday ladino and not songs.

I cannot but feel enthusiasm for this show which, as Mrs.Arbelaez says: «wishes to be a link with the Jewish Diaspora of Spain, the countries of the Latin America and the USA and Greek Jews of Israel; to portray the History, the Cultural Heritage and the Values of the Greek Jewry through events and testimonies«. I hope that many more shows will follow and I strongly recomend to everyone to dowload the shows and hear them in their homes or their cars. Even those who do not speak spanish will certainly appreciate the music transmitted during the show.

The creator of the show deserves a special mention. Angela Maria Arbeláez is a reporter from Colombia, (correspondent for spanish newspaper El Pais and other colombian newspapers), with many years in Greece and excellent academic credentials; her blog of the creator can be found here. Even though she is not Jewish, this show  is exclusively a personal initiative and is wholly responsible for the realization, setting an  example for her Greek Orthodox colleagues for similar shows in Greek, especially in Salonica. May I hope that there could be some kind of collaboration even ?

The site of the radio show «Desde Grecia, akí Salónika/From Greece, Here Salonica« is here.
In case you cannot use an RSS to be informed of the new shows use feed or contact the author be included in the mailing list – the archive with the mp3’s is here.

Or simply press play here:

Ζήτω ο Κόκκινος Στρατός/Hail the Red Army

Ελληνικά (english translation follows below)

Τον Ιούλιο του 1943 έχει ήδη εκτοπισθεί από την Ελλάδα το μεγαλύτερο μέρος των άνω των 70.000 Ελλήνων Εβραίων. Οι Γερμανοί έχουν ήδη φροντίσει για 54.000 εβραίους από την Θεσσαλονίκη  με 17 από τις συνολικά 18 αποστολές στα βαγόνια των Σιδηροδρόμων του Ελληνικού Κράτους και για άλλους 2000 από Διδυμότειχο/Σουφλί/Ορεστιάδα, ενώ οι Βούλγαροι για 12.000 από  σε Ξάνθη, Καβάλα, Δράμα, Σέρρες, Αλεξανδρούπολη, Κομοτηνή. Δεν μπορούμε να ξέρουμε πόσοι είχαν ήδη πεθάνει αλλά ενδεικτικά αναφέρω οτι εντός 12 ωρών από την άφιξη τους οι 520 από τους 820 σαλονικιούς της 17ης αποστολής της 1ης Ιουνίου είχαν δολοφονηθεί σε θαλάμους αερίων.

Ταυτόχρονα στις 06.50 στις 12 Ιουλίου του 1943, ακριβώς 67 χρόνια πριν, ξεκινάει η κυρίως φάση της Μάχης της Προχορόβκα, που όρισε την τελική έκβαση της Μάχης του Κουρσκ μεταξύ Γερμανίας και Σοβιετικής Ένωσης. Μετά το τέλος της θα ήταν ξεκάθαρο οτι πλέον την πρωτοβουλία των κινήσεων θα την διατηρούσε ο Ερυθρός Στρατός σε μια σειρά μαχών που θα τον έφερνε να σηκώσει την σοβιετική σημαία στο Ράιχσταγκ τον Μάιο του 1945 στο Βερολίνο. Μια πορεία που ακόμα με συγκινεί όταν βλέπω τα επίκαιρα της εποχής.

Δεν ξεχνώ οτι εκείνη την εποχή ο ηγέτης/δικτάτορας της Σοβιετικής Ένωσης ήταν ο Ιωσήφ Στάλιν που χρεώνεται τις δολοφονίες εκατομμυρίων ανθρώπων, (μεταξύ άλλων και ξεχασμένων Ελλήνων). Ένας άνθρωπος που υπήρξε παράφρονας αντισημίτης δολοφονώντας χιλιάδες Εβραίους σε επεισόδια όπως η Νύχτα των Δολοφονημένων Ποιητών ή την διάσημη Συνωμοσία των Ιατρών και κατά την γνώμη μου είναι ο κύριος υπεύθυνος για την ανάπτυξη του αντισημιτισμού στην Αριστερά μετά το 1953. Οι σημερινοί πιστοί του, το Κομουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, δεν ξεφεύγουν από την λατρεία του και ούτε από τον παράφρονα αντισημιτισμό του.

Παρά αυτό το γεγονός δε θέλω και δε μπορώ να ξεχάσω οτι ο Ερυθρός Στρατός ήταν και θα είναι για πάντα συνυφασμένος με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και την απελευθέρωση των υπολειμμάτων των οικογενειών μας στο στρατόπεδο εξόντωσης του Άουσβιτς. Και μπορεί από τα 820 άτομα της 17ης αποστολής από την Θεσσαλονίκη πιθανότητα μόνο 20 να ζούσαν στις 17 Ιανουαρίου 1945, αλλά για αυτούς το Κόκκινο Άστρο στην ουσάνκα των στρατιωτών της 322ης Μεραρχίας Τυφεκιοφόρων του Κόκκινου Στρατού που απελευθέρωσε το Άουσβιτς υπήρξε ένα σύμβολο της ελευθερίας.

Εξήντα-επτά χρόνια πριν χιλιάδες σοβιετικοί στρατιώτες πέθαιναν πολεμώντας έναν εχθρό που αντιπροσωπεύει το απόλυτο κακό και την μαζική δολοφονία της οικογένειας μου. Τιμώντας αυτούς τους στρατιώτες σήμερα επιτρέψτε μου να δημοσιεύσω ένα μικρό απόσπασμα από ένα ελληνοεβραϊκό τραγούδι προς τιμήν τους.

Από τα αρχεία του Εβραϊκού Μουσείου Ελλάδος ένα τραγούδι από επιζώντες των στρατοπέδων εξόντωσης.

Χαλά μωρέ χαλάλι στον Κόκκινο Στρατό
αυτοί μας εγλυτώσανε αυτοί και μας ελευθερώσαν

English

On July of 1943 the biggest part of the over 70.000 Greek Jews had been deported. The Germans had taken care of 54.000 Jews from Salonica with 17 out of the 18 total shipments with the Railroads of the Greek State and another 2000 from Didimoticho/Soufli/Orestiada; the Bulgarians were responsible for another 12.000 from Xanthi, Kavala, Drama, Serres, Alexadroupoli, Komotini. We cannot know how many had died but indicatively I can tell you that out of the 820 Salonicans of the 17th shipment, within 12 hours 520 were murdered in gas chambers.

Contemporaneously on 6.50am on the 12th of July 1943, exactly 67 years ago, the main phase of the battle of Prokhorovka begins which would define the fate of the Batle of Kursk between the Soviet Union and Germany. After its end it would be clear that the Red Army would retain the initiative in the series of battles which would bring him to hoist the soviet flag on the Reichstag on the May of 1945 in Berlin. Α course that still moves me when I see documentaries of the era.

I do not forget that at that time the leader/dictator of the Soviet Union was Joseph Stalin that is responsible for the murder of millions of people, (among them forgotten Greeks). A man that was an insane antisemite who murdered thousands of Jews in incidents like the Night of the Murdered Poets or the infamous Doctor’s Plot and in my opinion is the main culprit for the rise of antisemitism in the Left after 1953. His devoted followers today, the Communist Party of Greece, do not deviate neither from his worship, nor his demented antisemitism.

Still I do not want and cannot forget that the Red Army was and forever will be part of the Second World War and the liberation of the remnants of our families in the extermination camp of Auschwitz. And out of the 820 Greek Jews of the 17th shipment, probably only 20 of them would be alive on the 27th of January of 1945 but for them the Red Star on the ushankas of the soldiers of the 322nd Rifle Division of the Red Army which liberate Auschwitz was a symbol of freedom.

Sixty-seven years ago thousands of soviet soldier were dying fighting an enemy which represents the absolute evil and the mass murder of my family. Honoring these soldiers let me publish today a small excerpt of a greek-jewish song in their honour.

From the archives of the Jewish Museum of Greece a song by survivors of the concentration camps.

Praise, praise the Red Army
for they were the ones who saved us and the ones who liberated us

H τριλογία Σαλέμ: Ραφαέλ Σαλέμ, μαθηματικός/ The Salem trilogy: Raphael Salem, mathematician

Eλληνικά (english translation follows)

Ο Ραφαέλ Σαλέμ αποτέλεσε τον λόγο που ξεκίνησε αυτή η τριλογία όταν επισκέφθηκα ένα ιστότοπο του Πανεπιστημίου St.Andrews όπου αναφέρονταν οι μεγαλύτεροι μαθηματικοί ανα χώρα γέννησης. Στην Ελλάδα, μετά τους κλασσικούς της αρχαιότητας, υπήρχαν μόνο τα ονόματα των Τσαχίτ Αρφ και  του Ραφαήλ Σαλέμ, ενώ η συνειδητοποίηση οτι πατέρας του ήταν ο γνωστός Εμμανουέλ Σαλέμ ξύπνησε το ενδιαφέρον μου.

Το πρώτο κομμάτι για την Οικία Σαλέμ στην Θεσσαλονίκη εδώ.
Ο πατέρας του Εμμανουέλ Σαλέμ, επιφανής δικηγόρος και homme d’influence της Θεσσαλονίκης εδώ.

Το σπίτι όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Θεσσαλονίκη/ Πηγή: Ραδάμανθυς

Ο Ραφαέλ Σαλέμ γεννιέται στην Θεσσαλονίκη, στην «Οικία Σαλέμ» της οδού Βασ.Ολγας στις 7/11/1898 που είδαμε εδώ σε μια από τις πιο επιφανείς σεφαραδίτικες οικογένειες της πόλης, γιος του Εμμανουέλ και της Φορτουνέ. Παρά την γαλλική παιδεία της οικογενείας γράφεται στο ιταλικό γυμνάσιο και ζει στην πόλη μέχρι το 1914 όταν ο Εμμανουέλ Σαλέμ στέλνει την οικογένεια του στο Παρίσι. Εκεί ολοκληρώνει το Γυμνάσιο που είχε ξεκινήσει στην Θεσσαλονίκη και αποκτά το Πτυχίο της Νομικής παρά την κλίση του στα μαθηματικά. Αν και αρχικά εργάζεται ως διευθυντής μιας μεγάλης γαλλικής τράπεζας, σύντομα αποκτά πτυχίο Μηχανικού και αργότερα ένα διδακτορικό στα Μαθηματικά, χάρη στην πίεση φίλων που είχαν δει το ταλέντο του.

Με την έναρξη του Β’ΠΠ επιστρατεύεται και βρίσκεται στην Αγγλία ως μέλος της αγγλογαλλικής επιμελητείας και έτσι καταφέρνει να φυγαδεύσει την οικογένεια του, (το  1923 παντρεύεται την Αντριανα Τζεντίλι ντι Τζιουζέπε και μεταξύ των 3 παιδιών του βρίσκουμε τον Λιονέλ Σαλέμ, επιφανή πανεπιστημιακό καθηγητή που δραστηριοποιήθηκε στην Χημεία και στην εκλαΐκευση της επιστήμης), πριν την είσοδο των γερμανών. Δυστυχώς η μητέρα του, η αδερφή του, ο άντρας της και ένας από τους δυο γιούς τους δεν γλυτώνουν και χάνονται ανάμεσα στα 6.000.000 δολοφονηθέντων εβραίων.

ο Ραφαέλ Σαλέμ /Πηγή: προσωπ.αρχείο

πηγή: Πανεπ.Ρουέν

Το 1941 ο Ρ.Σαλέμ μεταναστεύει στις ΗΠΑ όπου διδάσκει ως λέκτορας και μετέπειτα ως καθηγητής στο γνωστό Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης MIT – επίσης γίνεται επισκεπτών καθηγητής στο Χάρβαρντ και στο Στάνφορντ. Αποκτά έδρες τόσο στο Πανεπιστήμιο της Καέν, όσο και στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης όπου και εγκαθίσταται μετά το 1955. Παράγει σημαντικό έργο στην μελέτη της ανάλυσης Φουριέ (ο j95 εξηγεί γιατί είναι σημαντική εδώ) που αποτελεί το επίκεντρο της καριέρας του, ενώ εισάγει την ιδέα των τυχαίων μετρήσεων στην αρμονική ανάλυση. Προς τιμή του άλλωστε ονομάζονται οι αριθμοί Σαλέμ, (πληροφορίες εδώ και αναλυτική μαθηματική παρουσίαση εδώ), ενώ η μνήμη του διαιωνίζεται από το Εργαστήριο Μαθηματικών «Ραφαέλ Σαλέμ» του Πανεπιστημίου της Ρουέν, (ιστότοπος). Ιδιαίτερα γνωστό είναι το Βραβείο «Ραφαήλ Σαλέμ» (Prix Salem) που απονέμεται σε μαθηματικούς που ασχολούνται με την Μιγαδική και Αρμονική Ανάλυση και μάλιστα ο πρώτος βραβευθείσας ήταν ο Νικόλαος Βαρόπουλος, ενώ το 1980 απονεμήθηκε στον γνωστό μαθηματικό Στυλιανό Πηχωρίδη. Στο τέλος ας σημειώσουμε οτι μεταξύ των συνεργασιών του συμπεριλαμβάνεται και ο Νόρμπερτ Βίνερ, διεθνώς γνωστός ως πατέρας της επιστήμης συστημάτων/cybernetics, με τον οποίο έγραψαν ορισμένες κοινές εργασίες και ο οποίος έτυχε και αυτός να είναι εβραίος αλλά ασκενάζι.

πηγή:Πανεπ.St.Adrews

Προφανώς δεν τον γνώρισα αλλά αν κάτι μου έκανε εντύπωση τόσο στην έρευνα, όσο και αλληλογραφώντας με άτομα που τον γνώρισαν οι ίδιοι ήταν οτι το γεγονός οτι όλοι θέλησαν να τονίσουν την ζεστασιά του χαρακτήρα του και το χιούμορ του, γεγονός που τον έκανε ιδιαίτερα αγαπητό. Αν οι φωτογραφίες του αντανακλούν τον χαρακτήρα του, τότε αυτά τα άτομα αλλά και οι φίλοι του δεν πρέπει να είχαν και άδικο και ο οικογενειάρχης και φίλος Σαλέμ ήταν ισάξιος του διεθνούς φήμης επιστήμονα Σαλέμ.

Ο Ραφαήλ Σαλέμ, εκτός και αν η μελλοντική έρευνα μας επιφυλάσσει επιπλέον εκπλήξεις, πρέπει να είναι ο κορυφαίος θετικός επιστήμονας που ανέδειξε η εβραϊκή κοινότητα της χώρας μας, ενώ πρέπει να είναι ο κορυφαίος μαθηματικός που γεννήθηκε στον ελλαδικό χώρο μετά τους αρχαίους. Στα σίγουρα πάντως είναι ο κορυφαίος Θεσσαλονικιός μαθηματικός όλων των εποχών και από τους σημαντικότερους επιστήμονες της νεώτερης ιστορίας της.

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να διαβάσετε την βιογραφία του στα γαλλικά εδώ και μια πιο σύντομη εδώ.

Ο τάφος του Ρ.Σαλέμ και της γυναίκας του/πηγή: wikimedia

//–//

English

Raphael Salem has been the reason that this trilogy started when I visited a site of St.Andrews University where the most important mathematicians of all times were listed by country of origin. In Greece, after the classics of Ancient Greece, there were only the name of Cahit Arf and Raphael Salem, while when I realized that his father was the famous Emmanuel Salem my interest peaked.

More on the Salem Mansion in Salonica he was born and raised here.
More on Emmanuel Salem, prominent lawyer and homme d’influence of Salonica here.

The house in Salonika in which he was born and raised/Source: Radamanth

Raphaël Salem is born in Salonica, in the «Salem Mansion» of Vas.Olgas str. on November, 7th 1898 which we already saw in this post in one of the most prominent and cosmopolitan sefardic families of the city, son of Emmanuel and Fortunée. Despite the predominant french culture he enlists in the italian gymnasium and lives in the city until 1914 when Emmanuel Salem sends his family to Paris. He completes high school there and he obtains a degree in Law despite his propensity towards math. Initially he becomes a manager in a bank but soon he obtains a degree in Engineering and later a PhD in Math thanks to the pressure of friends who had recognized his talent.

After the beginning of WW2 he joins the Army and finds himself in England as part of the anglofrench cooperation project and he manages to help his family, (he gets married in 1923 with Adriana Gentili di Giuseppe and fathers 3 kids, one of them is the prominent Chemistry Professor Lionel Salem), escape before the germans enter Paris. Unfortunately his mother, his sister, her husband and one of their two sons do not make it and are lost among the 6.000.000 slain Jews.

Raphael Salem/source:personal archive

source:Univ.Ruen

In 1941 R.Salem emigrates to the US where he teaches initially as a lecturer and later as a professor in the famous Massachusetts Institute of Technology MIT; he also becomes visiting professor in Harvard and Stanford. He also obtains a chair in Caen and in the University of Sorbonne where he eventually settles in 1955. His work and contributions evolve mainly around the Fourier analysis (greek blogger j95 has a nice piece here), while he introduces the idea of random measurements in  harmonic analysis. The Salem Numbers are named after him, (more information here and analytical mathematical presentation here), while his memory is perpetuated by the Laboratory of Mathematics «Raphael Salem» of the University of Rοuen, (website). The Salem Prize (Prix Salem) is an especially prestigious prize awarded to mathematicians whose work is the same as Salem’s, ie Complex and Harmonic Analysis and the first winner was Nicolaos Varopoulos, while in 1980 was awarded to the noted greek mathematician Stylianos Pichoridis. Among his most important collaborations were the joint papers he wrote with Robert Wiener, father of cybernetics who incidentally was also a Jew but an askenazi one.

source:Univ.St.Andrews

I obviously never met him but if something struck me during research but also corresponding with persons who had met him personally was the fact that everybody wished to stress the warmth of his character and sense of humor, fact that made him especially popular. If his pictures reflect also of his character, then these persons and his friends were not wrong and the family man and friend Salem was equal to the internationally known scientist Salem.

Raphael Salem, unless future research proves us wrong, must be the greatest positive scientist ever to have come out of the Jewish community of this country, while he most probably must be the greatest mathematician born in the greek world after the ancient times. But for sure he is the most important mathematician ever to have been born in Salonica and one of the most important scientists of her modern history.

The tomb of Raphael Salem and his wife/source:wikimedia

Η Ιαπωνία, το σχέδιο Φούγκου και ο Κ.Πλεύρης – μέρος 1ο

κλασσική σημαία του Β'ΠΠ/ Αυτοκρατορικό Ναυτικό

Συμβαίνει, μιλώντας με φίλους ή σε διάφορα ιστολόγια, να θεωρείται υπερεκτιμημένη η επίδραση του φιλοναζιστή κ.Πλεύρη ή του τηλεπλασίε εξωγήινων κ.Λιακόπουλου. Άλλωστε οι ιδέες τους είναι εμφανώς δημιουργήματα της φαντασίας και δύσκολα ένας λογικός άνθρωπος θα μπορούσε να πιστέψει. Μόνο αμόρφωτοι ή γραφικοί μπορούν να παρασυρθούν από χονδροειδή ψέματα σαν και αυτά, που καν δεν κάνουν τον κόπο να μεταμφιεστούν κάτω από τα πιο ευπρεπή ρούχα του «εβραϊκού λομπυ που ελέγχει την αμερικανική υπερδύναμη», σωστά ;

Προσωπικά δεν είμαι σίγουρος και πιστεύω οτι αξίζει τον κόπο να δούμε το πως ψευδοντοκουμέντα σαν τα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιων» άσκησαν και ασκούν ισχυρή επίδραση στο συλλογικό ασυνείδητο.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Ιαπωνία…

Προφανώς η αναφορά για έντονο αντισημιτισμό στην Ιαπωνία θα προκαλέσει χαμόγελα και στους πιο καλόπιστους αναγνώστες.

«Καλά ! Αυτοί οι εβραίοι, βρίσκουν αντισημιτισμό παντού !»

Λίγη ακόμη υπομονή και θα διηγηθώ μια ιστορία που θα κάνει τον κ.Πλεύρη να ανυπομονεί να εκδώσει στα ιαπωνικά το σύγγραμα του, προσβλέποντας σε μυθώδη κέρδη :

Οι Ιάπωνες δεν είχαν καμία επαφή με τους Εβραίους πριν άνοιγμα της Ιαπωνίας στη Δύση το 1800, αλλά ακόμα και τότε παρέμειναν αδιάφοροι – οι εβραίοι ήταν απλά μια άλλη «φυλή» δυτικών.

Ολα αυτά άλλαξαν με την επαφή Ιαπώνων στρατιωτικών και Ρώσων στρατιωτικών πιστών στον Τσάρο το 1918. Η Ρωσία είναι η χώρα του ανεξέλεγκτου μίσους κατά των εβραίων και των τακτικών πογκρόμ – είναι και η χώρα που δημιούργησε και τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών στην προσπάθεια να δημιουργήσει μια μοντέρνα αιτία στο χριστιανικό μίσος ενάντια στους θεοκτόνους Εβραίους. Η επαφή των Ιαπώνων με το βιβλίο είναι καθοριστική και το θεωρούν ως μια αξιόπιστη πηγή πληροφοριών – μάλιστα δυο υψηλόβαθμοι αξιωματικοί αφιερώνονται στο «Εβραϊκό Ζήτημα». Ταξιδεύουν στην βρετανική Παλαιστίνη, μεταφράζουν τα Πρωτόκολλα και το Ιαπωνικό Υπουργείο Εξωτερικών αρχίζει να παρακολουθεί, μέσω των τοπικών πρεσβειών, όλες τις εβραϊκές κοινότητες.

Η ιαπωνική έκδοση των Πρωτοκόλλων/Πηγή:wikimedia

Η στάση των Ιαπώνων μπορεί να εξηγηθεί εύκολα: Οι εβραίοι στην Δύση ήταν αποδέκτες μίσους και ταυτίζονταν θρησκευτικά με τον Διάβολο, το υπέρτατο Κακό. Βιβλία σαν τα Πρωτόκολλα γράφτηκαν εκ των υστέρων για να δώσουν μια επιστημονικοφανή εξήγηση στο μίσος αυτό και για να δικαιολογήσουν τις συνεχόμενες διώξεις και σφαγές. Οι Ιάπωνες δεν ξεκινούσαν θεωρώντας τους εβραίους ως διαβολικούς και ούτε συνειδητοποιούσαν οτι οι εβραίοι καταδιώκονταν για αυτό που είναι και όχι για αυτό που κάνουν. Απλά θεώρησαν οτι οι Εβραίοι πρέπει να είναι μια από τις παγκόσμιες δυνάμεις με την οποία πρέπει αναμετρηθούν, όπως οι Αμερικάνοι ή οι Ρώσοι. Έτσι συνέστησαν μια ομάδα μελέτης για να αποτρέψουν την επιρροή τους στην Ιαπωνία, όπως είχαν μονάδες αντικατασκοπείας για ξένα κράτη – ενώ ταυτόχρονα ερευνούσαν την δυνατότητα συμμαχίας μαζί τους (!).

Στις αρχές του ’30 η μιλιταριστική Ιαπωνία θέλησε να επεκταθεί και από τα πρώτα θύματα ήταν η Μαντζουρία στην Κίνα. Οι Ειδικοί επί των Εβραίων συμμάχησαν πολιτικά με τους Επεκτατιστές και προσπάθησαν να προστατέψουν τους εβραίους της Μαντζουρίας από τις τυφλές δολοφονίες του Ιαπωνικού Αυτοκρατορικού Στρατού μεταξύ του γενικού πληθυσμού, ώστε να μην δημιουργηθούν προβλήματα σε μια πιθανή συμμαχία Εβραίων και Ιαπώνων. Το 1938 οργανώνεται το Συμβούλιο των Πεντε Υπουργών στο οποίο συμμετέχουν οι 5 ισχυρότεροι άνδρες της κυβέρνησης: ο Πρωθυπουργός, ο Υπουργός Εξωτερικών, Ο Υπουργός Στρατού, ο Υπουργός Ναυτικού, ο Υπουργός Οικονομικών Εμπορίου και Βιομηχανίας. Θεωρούν οτι τα Πρωτόκολλα είναι αληθινά και η στιγμή είναι κατάλληλη, αμέσως μετά την Νύχτα των Κρυστάλλων, για να προσελκύσουν την δύναμη του Παγκόσμιου Εβραϊσμού υπέρ της Ιαπωνίας. Πρόβλημα αποτελεί η συμμαχία με την Γερμανία – στο τέλος, όμως, αποφασίζεται να προχωρήσουν με το Σχέδιο Φούγκου, προσέχοντας να μην θίξουν την Γερμανία.

Τι είναι το Σχέδιο Φούγκου; Αν και στην πραγματικότητα ποτέ δεν υπήρξε κάποια επίσημη πολιτική με το όνομα Σχέδιο Φούγκου πολλαπλά συμβούλια και εσωτερικά μνημόνια της Ιαπωνικής κυβέρνησης σχεδίασαν την εγκατάσταση 18.000 με 600.000 εβραίων στην Μαντζουρία ή στην Σανγκάη, η οποία θα έφερνε σύμφωνα με τους εμπνευστές του Σχεδίου:

• την δημιουργία μιας πανίσχυρης τοπικής οικονομίας όπως μόνο οι εβραίοι ήξεραν να κάνουν,
• κολοσσιαίες εβραϊκές επενδύσεις από την Αμερική,
• την πολιτική υποστήριξη του «Παγκόσμιου Εβραϊσμού», (όπου «Παγκόσμιος Εβραϊσμός» είναι αυτός των Πρωτοκόλλων).

Ουσιαστικά μιλούσαν για μια ευρεία πολιτικο-οικονομικο-στρατιωτική συμμαχία μεταξύ της υπερκρατικής μυθικής οντότητας του Παγκόσμιου Εβραϊκού Συμβουλίου που είχε σκοπό να κατακτήσει τον κόσμο στο βιβλίο των Πρωτοκόλλων, με την Αυτοκρατορία της Μείζονος Ιαπωνίας.

Το ψάρι Φούγκου /wikipedia

Οι Εβραίοι θα ζούσαν σε καθεστώς απόλυτης θρησκευτικής, πολιτισμικής, οικονομικής ελευθερίας και μερικής πολιτικής αυτονομίας αν και οι Ιάπωνες φοβόντουσαν οτι υπερβολική ελευθερία θα επέτρεπε στους Εβραίους να δηλητηριάσουν την Ιαπωνία, (όπως τα Πρωτόκολλα έλεγαν οτι είχαν κάνει στις άλλες χώρες). Το όνομα φούγκου υπήρξε η μεταπολεμική δραματοποιημένη ονομασία που δόθηκε στο σύνολο των σχεδίων, (τα οποία βγήκαν στην δημοσιότητα χάρη σε ένα δραματοποιημένο βιβλίο που βασίστηκε σε αυτά), γιατί το ψάρι Φούγκου αποτελεί εκλεκτό έδεσμα, αλλά αν δεν μαγειρευτεί σωστά είναι θανατηφόρο.

Από το 1938 το «Σχέδιο Φούγκου«, εμπνευσμένο από τα Πρωτόκολλα, ξεκινά. Ιάπωνες αξιωματούχοι συναντιούνται με διεθνείς εβραϊκούς οργανισμούς, αν και οι φόβοι για την αντίδραση της Γερμανίας αποτρέπουν την κυβέρνηση να πάρει ενεργά μέτρα – αντίθετα να βασίζεται στην χρηματοδότηση και κινητοποίηση των ίδιων των εβραίων. Στέλνεται μια αντιπροσωπεία στις ΗΠΑ με σκοπό να συναντηθεί με Αμερικανούς ραβίνους ώστε να βρεθούν οι ομοιότητες Σιντοϊσμού και Ιουδαϊσμού, ενώ στο στόχαστρο μπαίνουν και τα «εβραιοκρατούμενα» ΜΜΕ και Χόλιγουντ.

Chiune Sugihara/Πηγή:Jewish Virtual Library

Ουσιαστικά δεν σημειώνεται αξιόλογη πρόοδος μέχρι το 1939/1940, όταν η εισβολή του Χίτλερ στην Πολωνία σηματοδοτεί την έναρξη του Β’ΠΠ. Χάρη στις ελευθερίες που παρείχε το Σχέδιο Φούγκου ένας ιάπωνας διπλωματικός στην Λιθουανία, ο Chiune Siguhara, αναλαμβάνει ορισμένες έκνομες πρωτοβουλίες και εκδίδει χιλιάδες ιαπωνικές βίζες που επιτρέπουν σε εβραίους από την Πολωνία και τις Βαλτικές Χώρες να γλιτώσουν τις μαζικές δολοφονίες και να καταφύγουν στο Κόμπε της Ιαπωνίας.  Τελικά η Ιαπωνική Κυβέρνηση θορυβημένη από την συγκέντρωση χιλιάδων εβραίων, τους μεταφέρει στην Σαγκάη χωρίς να σκέφτεται πλεον την δημιουργία κάποιου οικισμού. Εκεί βρίσκουν εβραίους από το Ιράκ και την Γερμανία που είχαν ήδη καταφύγει εκεί λόγω των ιδιαιτέρων χαρακτηριστικών του λιμανιού της Σαγκάης που δεν απαιτούσε βίζα εισόδου, (οι εβραίοι κυνηγημένοι από την Ναζιστική Γερμανία και τους συμμάχους της στην Ευρώπη και την Μ.Ανατολή ήταν ανεπιθύμητοι στην Ευρώπη, ενώ η Αγγλία απαγόρευε την μετανάστευση στην Παλαιστίνη). Στην αρχή οι πρόσφυγες λαμβάνουν βοήθεια από αμερικανοεβραϊκές φιλανθρωπικές οργανώσεις. Η κήρυξη όμως του πολέμου με τις ΗΠΑ τον Δεκέμβρη του 1941 οδηγεί στην παύση κάθε βοήθειας αφού οι εβραίοι αμερικανοί φοβούνται να μην κατηγορηθούν για έλλειψη πατριωτισμού με την αποστολή οποιασδήποτε βοήθειας σε εχθρικό έδαφος. Επίσης η Ιαπωνία επίσημα αναιρεί όλες τις πολιτικές κατευθύνσεις που σκοπό είχαν την προσέγγιση του παγκόσμιου Εβραϊσμού με την Ιαπωνία, χωρίς όμως να υιοθετεί τις πολιτικές εναντίων των εβραίων που ζητούσε η Γερμανία.

Βίζα της Σαγκάης με το σύμβολο για "Εβραίος"

Το τέλος του Πολέμου βρίσκει το Γκέτο της Σανγκάης να λιμοκτονεί αλλά προφανέστατα οι λίγοι θάνατοι από πείνα ωχριούσαν μπροστά στον σίγουρο θάνατο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ουσιαστικά χιλιάδες εβραίοι σώνονται, ενώ χάρη σε αυτό που ονομάστηκε  «Σχέδιο Φούγκου» επιζεί η μοναδική ευρωπαϊκή γιεσιβά, (εβραϊκή ιερατική σχολή), που γλίτωσε τον Β’ΠΠ. Αντίθετα οι Ιάπωνες δεν κερδίζουν τίποτα από αυτά που ονειρεύονταν αφού οι πρόσφυγες έφταναν με τα ρούχα που φορούσαν, ενώ το υποτιθέμενο γιγάντιο Εβραϊκό Κεφάλαιο ποτέ δεν εμφανίζεται – αντίθετα αντιμετωπίζουν μια ανθρωπιστική κρίση που απαιτεί πόρους. Παρά τις προσπάθειες των Γερμανών, που στέλνουν απεσταλμένους στην Σαγκάη με σκοπό την μαζική εξολόθρευση, οι Ιάπωνες αρνούνται να συνεργαστούν. Ο λόγος, μάλλον, είναι ο φόβος για τα εβραϊκά αντίποινα που προβλέπονται από τα Πρωτόκολλα, αφού ταυτόχρονα δεν διστάζουν να εξοντώσουν εκατοντάδες χιλιάδες Κινέζους, Κορεάτες και Βρετανούς πολίτες. Ο Ιάπωνας διπλωματικός στη Λιθουανία απολύεται μετά τον πόλεμο για υπέρβαση αρμοδιοτήτων, (ανεπίσημα λόγω των εβραίων που έσωσε παράνομα) και διάγει μια ταπεινή ζωή μέχρι που επιζώντες εβραίοι τον εντοπίζουν στην ΕΣΣΔ που δουλεύει – του απονέμεται ο τίτλος του Δικαίου των Εθνών από το Yad Vassem και η ισραηλινή υπηκοότητα σε αυτόν και στο σύνολο της οικογένειας του δια βίου.

το δεύτερο μέρος εδώ όπου βρίσκονται και τα σχόλια…

Ευρωπαϊκή Ημέρα Εβραϊκής Κουλτούρας σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Ρόδο/ European Day of Jewish Culture in Athens, Salonica and Rhodes

Ελληνικά (english translation follows)

Για 10η συνεχόμενη χρονιά η Ευρωπαϊκή Ένωση για την Διατήρηση και Προώθηση της Εβραϊκής Κουλτούρας και Κληρονομιάς (AEPJ) διοργανώνει την Ευρωπαϊκή Ημέρα Εβραϊκής Κουλτούρας την Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2009. Η μέρα συνδέεται με διάφορες εκδηλώσεις που σκοπό έχουν να γνωρίσουν την πλούσια ευρωπαϊκή εβραϊκή πολιτισμική παρουσία. Στην χώρα μας συμμετέχει φέτος η Συναγωγή Ετς Χαΐμ στα Χανιά με ένα πλούσιο πρόγραμμα που είδαμε εδώ. Η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη και η Ρόδος δεν έχουν προγραμματίσει κάτι ιδιαίτερο αλλά η ημέρα είναι μια καλή ευκαιρία να επισκεφθείτε το τοπικό σας μουσείο και να γιορτάσετε πάνω από 2000 χρόνια ελληνοεβραϊκού πολιτισμού, (υπενθυμίζω οτι κατά το δυνατόν προσπαθώ να κρατώ ενημερωμένη την σελίδα με εβραϊκές εκδηλώσεις).

Αθήνα

Το Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδος θα παραμείνει ανοικτό από τις 10 το πρωί μέχρι τις 4 το απόγευμα και θα προσφέρει σύντομες ξεναγήσεις στους επισκέπτες. Το Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδος με εκθέματα από όλη την Ελλάδα βρίσκεται στην οδό Νίκης κοντά στην Πλατεία Συντάγματος – οδηγίες μπορείτε να βρείτε στον ιστότοπο του μουσείου εδώ.

Θεσσαλονίκη

To Εβραϊκό Μουσείο Θεσσαλονίκης θα παραμείνει ανοικτό από τις 11 το πρωί μέχρι τις 3 το απόγευμα και η είσοδος θα είναι δωρεάν, (στην φωτογραφία το πόστερ από την φετεινή χρονιά). Το μουσείο της σημαντικότερης σεφαραδίτικης κοινότητας παγκοσμίως βρίσκεται στην οδό Αγίου Μηνά 13 κοντά στην Πλ.Ελευθερίας – οδηγίες μπορείτε να βρείτε στον ιστότοπο του εδώ.

Ρόδος

Η ιδιαίτερα δραστήρια Ισραηλιτική Κοινότητα της Ρόδου μετά το, ιδιαίτερα επιτυχημένο όπως μαθαίνω, Εβραϊκό Φεστιβάλ τον Ιούλιο που μας πέρασε θα κρατήσει ανοικτές τις εγκαταστάσεις της συναγωγής Καχάλ Σαλόμ και του Εβραϊκού Μουσείου Ρόδου από τις 10 το πρωί μέχρι τις 3 το απόγευμα, όπως πάντα χωρίς είσοδο. Για οδηγίες στον ιστότοπο της εδώ.

English

For the 10th consecutive year the European Association for the Preservation and Promotion of Jewish Culture and Heritage (AEPJ) organizes the European Day of Jewish Culture on Sunday the 6th, 2009. The day is an occasion for various initiatives aimed to make public the vast european jewish cultural heritage. This year the Etz Hayyim Synagogue in Chania, the Jewish Museum of Thessaloniki, the Jewish Museum of Greece in Athens and the Jewish Museum of Rhodes  participate; we’ve already covered the great program of the Etz Hayyim Synagogue – maybe the other cities may not match  it but the day certainly sounds like a great opportunity to head to your local museum and get acquainted with over 2000 year of jewish-greek heritage, (and I remind you that I try to keep the page with Jewish events as updated as possible).

Athens

The Jewish Museum of Greece covering Jewish life from all over Greece will remain open from 10am to 4pm offering brief tours to the visitors. The Museum is located in 39, Nikis st in the center of Athens near Syndagma Sq. – information can be obtained in its site here.

Salonica

The Jewish Museum of Thessaloniki, the most important sephardic community in the world, will remain open from 11am to 3pm free of charge to all visitors. The museum is in 13, Agiou Mina st. in downtown Salonica near Eleftherias Sq. – information can be found here.

Rhodes

The extremely active Jewish Community of Rhodes after the, extremely successful Jewish Festival it hosted on July, shall make available the Kahal Shalom Synagogue and the Jewish Museum of Rhodes from 10am to 3pm, gratis as always. For instructions on how to get there visit here.

Ευρωπαϊκή Ημέρα Εβραϊκής Κουλτούρας στα Χανιά/ European Day of Jewish Culture in Chania (Crete)

Ελληνικά (english translation follows)

Για 10 συνεχόμενη χρονιά η Ευρωπαϊκή Ένωση για την Διατήρηση και Προώθηση της Εβραϊκής Κουλτούρας και Κληρονομιάς (AEPJ) διοργανώνει την Ευρωπαϊκή Ημέρα Εβραϊκής Κουλτούρας. Η μέρα συνδέεται με διάφορες εκδηλώσεις που σκοπό έχουν να γνωρίσουν την πλούσια ευρωπαϊκή εβραϊκή πολιτισμική παρουσία. Στην χώρα μας συμμετέχουν φέτος τόσο η Συναγωγή Ετς Χαΐμ στα Χανιά, όσο και το Εβραϊκό Μουσείο Θεσσαλονίκης και το Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδος στην Αθήνα – σήμερα θα μιλήσω για τα Χανιά που θα έχουν αναμφίβολα και το πιο πλούσιο πρόγραμμα, (υπενθυμίζω οτι κατά το δυνατόν προσπαθώ να κρατώ ενημερωμένη την σελίδα με εβραϊκές εκδηλώσεις). Παραθέτω το επίσημο πρόγραμμα:

Ευρωπαϊκή Μέρα Εβραϊκής Κουλτούρας 2009 – Παραδοσιακό Σεφαραδίτικο Φεστιβάλ Μαγειρικής

Την Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου στις 7 το βράδυ η Συναγωγή Ετς Χαΐμ θα διοργανώσει ένα φεστιβάλ με σεφαραδίτικο φαγητό και συνταγές, μουσική και μια μικρή έκθεση εβραϊκής τέχνης. Ο χώρος διεξαγωγής θα είναι η Συναγωγή Ετς Χαίμ, η μόνη συναγωγή που ακόμα επιβιώνει στο νησί της Κρήτης στην Παλαιά Πόλη των Χανιών.

Ο Νίκος Σταυρουλάκης, επίτιμος πρόεδρος του Εβραϊκού Μουσείου Ελλάδος στην Αθήνα και εκθεσιακός σύμβουλος του Εβραϊκού Μουσείου Θεσσαλονίκης και τώρα διευθυντής της Συναγωγής Ετς Χαΐμ θα κάνει μια παρουσίαση για τη σεφαραδίτικη εορταστική μαγειρική, παραθέτοντας συγκεκριμένες συνταγές. Ο Ν.Σταυρουλάκης είναι μεταξύ των άλλων και ο συγγραφέας αρκετών βιβλίων μαγειρικής και ενδεικτικές συνταγές θα αντληθούν από το βιβλίο του Cookbook of the Jews of Greece” (Athens: Lycabettus Press).

Οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να δοκιμάσουν αρκετά πιάτα που θα ετοιμάσουν τα μέλη της Κοινότητας και οι φίλοι της Συναγωγής. Αν ενδιαφέρεστε να συμμετάσχετε ετοιμάζοντας φαγητό για την εκδήλωση παρακαλείστε να επικοινωνήσετε μαζί μας.

Η βραδιά θα συνοδευτεί από σεφαραδίτικη μουσική, ενώ στον περίβολο της Συναγωγής θα υπάρχει μια μικρή έκθεση εβραϊκής τέχνης.

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνήσετε με την:

Συναγωγή Ετς Χαΐμ
Πάροδος Κονδυλάκη
Παλαιά Πόλη Χανίων
Τηλ: 28210 862 86

e-mail: info@etz-hayyim-hania.org

English

For the 10th consecutive year the European Association for the Preservation and Promotion of Jewish Culture and Heritage (AEPJ) organizes the European Day of Jewish Culture. The day is an occasion for various initiatives aimed to make public the vast european jewish cultural heritage. This year the Etz Hayyim Synagogue in Chania, the Jewish Museum of Thessaloniki  and the Jewish Museum of Greece in Athens participate; in this post I will deal with the program of the Etz Hayyim Synagogue which inarguably seems simply great, (and I remind you that I try to keep the page with Jewish events as updated as possible). Here’s the official program for the evening:

European Day of Jewish Culture 2009 – Traditional Sephardi-Jewish Festival Cookery

On Sunday, September 6 at 7 p.m. Etz Hayyim Synagogue will host an evening of Sephardi Festival food and recipes, music and a small exhibit of reproductions of Jewish art. The evening will be held at Etz Hayyim Synagogue, the only remaining Synagogue on the island of Crete in the Old Town of Hania.

Nikos Stavroulakis, Emeritus Director of the Athens Jewish Museum as well as Curatorial Advisor to the Jewish Museum in Salonika and now director of Etz Hayyim Synagogue will give a presentation on Sephardi holiday cooking, including specific recipes. Mr. Stavroulakis is among many other things the author of several cookery books and examples for the presentation will be taken from his “Cookbook of the Jews of Greece” (Athens: Lycabettus Press).

Visitors will have a chance to taste several dishes as a selection will be prepared by members of the community and supporters of the Synagogue. If you are interested in preparing food for the event, please contact us.
The evening will be accompanied by the playing of Shephardi music. In the courtyard of the Synagogue there will be a small exhibit of reproductions of Jewish art.

For further information please contact:

Etz Hayyim Synagogue
Parados Kondylaki
Tel. 28210 862 86
e-mail: info@etz-hayyim-hania.org

Ελληνοεβραίοι στην Γαλλία στο Ολοκαύτωμα/ Greek Jews in France during the Shoah

Ελληνικά (english translation follows)

Ελληνίδα Εβραία που μόλις έφτασε στο Μπίρκεναου/Πηγή:USHMM

Ok, αυτό μάλλον είναι ενδιαφέρον για τους εβραίους αναγνώστες που ψάχνουν για ίχνη της οικογένειας τους ή/και ιστορικούς. Όπως γνωρίζουμε σημαντικός αριθμός εβραίων της Ελλάδας αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την χώρα του στις αρχές του αιώνα λόγω των δυσμενών πολιτικών και οικονομικών συνθηκών που είχαν επικρατήσει, (άλλωστε το ίδιο συνέβαινε και σε χιλιάδες χριστιανούς που εγκατέλειπαν την Ελλάδα για παρόμοιους λόγους). Το μεγαλύτερο μέρος κατευθύνθηκε προς την Γαλλία λόγω της γαλλικής κουλτούρας που είχε αναπτυχθεί χάρη στο εκπαιδευτικό έργο της Alliance Universalle Israelite.

Αναμενόμενο οπότε είναι οτι σημαντικό μέρος των 85.000 γάλλων εβραίων που δολοφονήθηκαν από τους γερμανούς κατάγονταν από τις μεγάλες εβραϊκές κοινότητες της Ελλάδας. Μάλιστα αξίζει να σημειωθεί οτι εξαιρετικά μεγάλο ποσοστό των εβραίων που πέρασαν από το στρατόπεδο του Ντρανσύ, που αποτελούσε το βασικό κέντρο συγκέντρωσης πριν αποσταλούν στα στρατόπεδα εξόντωσης, δεν είχε γεννηθεί στην Γαλλία μιας και η δωσίλογη γαλλική κυβέρνηση έστελνε πρώτα τους μη-γηγενείς σε σχέση με τους αυτόχθονες Γάλλους Εβραίους.

Η Γαλλική Δημοκρατία έχει αναλάβει την πρωτοβουλία να δώσει ένα όνομα στους συνολικά περίπου 115.500 γάλλους που δολοφονήθηκαν και έτσι μπορούμε και έχουμε τα ονόματα 693 ατόμων ελληνικής καταγωγής, (πλήρης λίστα εδώ), που αντιπροσωπεύουν ένα δείγμα 55.371 δολοφονηθέντων. Από αυτούς 685 είναι εβραίοι και 8 χριστιανοί, (πολιτικοί κρατούμενοι κρίνοντας από τους τόπους εξόντωσης – ενώ οι εβραίοι δολοφονήθηκαν κυρίως στο Άουσβιτς αλλά και σε μαζικές εκτελέσεις στις Βαλτικές χώρες). Περίπου 600 είναι εβραίοι από την Θεσσαλονίκη, ενώ οι υπόλοιποι είναι από τη Χίο, Βέροια, Δράμα, Αρτα, Ρόδο, Καβάλα, Κέρκυρα,  Ιωάννινα, Αθήνα, Ξάνθη, Βόλο, Φούρνους (;), Κομοτηνή – ενώ υπάρχουν και 2/3 από Επισκοπή, Σηλυβρία, Αδριανούπολη.

Η λίστα έχει ορισμένα λάθη: το Αρδίτη εμφανίζεται ως Arditti και Ardity, το Bengas είναι μάλλος Μπέγας, το Μπενρουμπή υφίσταται ως Ben Ruby κ.ο.κ. Είναι όμως εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και συμπληρώνεται, με λίγη προσπάθεια, από λίστες που θα βρείτε σε αυτόν τον ιστότοπο. Το πρόβλημα είναι οτι ο συγκεκριμένος δε λειτουργεί σωστά και καλύτερα είναι να κάνετε ένα site-specific Google search με τα ονόματα που σας ενδιαφέρουν, (πχ Cohen site:http://www.not-the-germans-alone.org). Επιπλέον πληροφορίες θα βρείτε από την λίστα στο sephardicstudies.org που βασίζεται στο βιβλίο του Κλαρσφελντ.

Ετσι η Ραχήλ Ματαράσσο, που γεννήθηκε στις 25/1/1917 στην Θεσσαλονίκη και πέθανε στις 29/4/1944 στο Αουσβιτς, εμφανίζεται στην δεύτερη λίστα και τρίτη λίστα αλλά όχι στην πρώτη. Ομως ο Ισαάκ Βαένα εμφανίζεται και στις τρεις λίστες και συνδυάζοντάς τες μαθαίνουμε οτι γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου του 1900 στην Θεσσαλονίκη, ζούσε στην Αβινιόν όπου και συνελήφθη στις 6 Απριλίου του 1944. Στις 20 Απριλίου μπήκε στο στρατόπεδο του Ντρανσύ και στις 15 Μαΐου μεταφέρθηκε με το κονβόϊ νούμερο 73 στο Κάουνας της Λιθουανίας και δολοφονήθηκε την ίδια ημέρα που έφτασε στις 20 Μαΐου 1944.

Υπενθυμίζω οτι αυτοί οι 1000+ (;) ελληνοεβραίοι δεν συμπεριλαμβάνονται στους περίπου 55/65.000 έλληνες εβραίους που ζούσαν στην Ελλάδα και δολοφονήθηκαν είτε στα καταναγκαστικά έργα στην Ελλάδα, είτε στα στρατόπεδα εξόντωσης στην Πολωνία, την Γερμανία και Αυστρία. Ελπίζω πάντως να βοηθήσει τους αναγνώστες που ψάχνουν πληροφορίες για τις οικογένειες τους.

English

Greek Jewish woman who just arrived in Birkenau /Source:USHMM

This post is probably of interest only for the Jewish readers who seek tracks of their family and/or historians. As we know a significant number of Jews left Greece in the beginning of the century due to the difficult political and economical situation, (as many thousands of Christians did at that time). Among the major destinations was France due to the french influence of the Alliance Universalle Israelite.

It is only to be expected that an important part of the 85.000 French Jews who were murdered by the Germans were derived from the major Jewish communities of Greece. It should be noted that an extremely high percentage of the Jews who passed from the Drancy camp before being deported to the various death camps, weren’t born in France since the collaborationist french government favorited them over native French-Jews.

The French Republic has undertaken the task to give a name to the 115.500 French men and women  deported and murdered and this way we have the names of 693 people of greek background, (a complete list can be found here), which derive from a sample of 53.751 persons. 685 of them are Jews and 8 are Christians, (political prisoners judging from the camp in which they died – Jews died mainly in Auschwitz and in mass executions in the Baltic states). About 600 are from Salonica, while the rest come from Chios, Veria, Drama, Arta, Rhodes, Kavala, Corfu, Ioannina, Athens,Xanthi, Volos, Fournous (?), Komotini and a couple from Episkopi, Silivria and Adrianople.

The list has some mistakes: from Αρδίτη which appears both as Arditti and Ardity, Bengas is probably Μπέγας etc. Still, it is extremely interesting and with a little extra effort can be completed with complementary lists that can be found in this site. The problem is that the site doesn’t function correctly and it is preferable that a site-specific Google search is conducted instead, (for example: Cohen site:http://www.not-the-germans-alone.org). Additional info can be found in the list in sephardicstudies.org which is based on the Klarsfeld book.

This way Rachel Matarasso, born 25/1/1917 in Salonica and died on 29/4/1944 in Auschwitz, appears on the second and third list but not on the first. But Isaac Vaena appears in all of the three lists and this way we learn that he was born on the 15th of June 1900 in Salonica, he lived in Avignon and was arrested there on April the 6th 1944. He entered the Drancy camp on April the 20th and left it for Kaunas, Lithuania on May the 15th with convoy no73. He arrived on May the 20th and was murdered the same day he arrived.

I remind you that these 1000+ (?) Greek Jews are not among the 55/65.000 Greek Jews who were living in Greece and were murdered either in forced labor in Greece , or in extermination camps in Poland, Germany and Austria. In any case I hope that it helps those readers seeking information on their families.

Χάγκεν Φλάισερ – «Οι Πόλεμοι της Μνήμης», μια βιβλιοκριτική

ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ

Συγγραφέας: ΦΛΑΙΣΕΡ ΧΑΓΚΕΝ

Εκδόσεις: ΝΕΦΕΛΗ

– Χρονολογία Εκδοσης: 2008
– Σελίδες: 676
– ISBN: 978-960-211-893-1

Περιγραφή:

Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος είναι το αποφασιστικότερο γεγονός του 20ού αιώνα, καθώς n βαριά σκιά του «αγκάλιασε» όλο τον πλανήτη και είχε συνέπειες από την προσωπική και οικογενειακή τύχη τού καθενός, έως την εξόντωση ή μετατόπιση ολόκληρων πληθυσμών και το σχηματισμό ή τη διάλυση χωρών. Η μνήμη του πολέμου συνεχίζει να είναι επώδυνη και να προκαλεί παθιασμένες συζητήσεις. Όταν σίγησαν τα όπλα, ακολούθησαν οι πόλεμοι τnς ιστορίας που δεν λένε ακόμα να λήξουν, στο βαθμό που το τέλος του πολέμου ήταν η καταστατική πολιτική και ιδεολογική στιγμή τnς εποχής που ακολούθησε.

Κάθε μείζων ιδεολογική αλλαγή, ιδιαίτερα μετά τηv καθοριστική τομή του 1989, προϋποθέτει και αλλαγές στον τρόπο που θυμόμαστε, εξιστορούμε και ερμηνεύουμε τον πόλεμο συνολικά, ή τα επί μέρους στοιχεία του. Ο Χάγκεν Φλάισερ, μετά το μνημειώδες έργο του για τηv Ελλάδα στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αφηγείται εδώ, μέσα από μια εξαντλητική έρευνα, τους πολέμους τnς μνήμης που εκτυλίχθηκαν στη δημόσια ιστορία, καλύπτοντας ουσιαστικά όλες τις εμπλεκόμενες χώρες από την Ευρώπη έως την Άπω Ανατολή και την Αμερική.

Αντώνης Λιάκος

Δεν έχει να πω πολλά περισσότερα από ορισμένες βιβλιοκριτικές που θα παραθέσω. Το βιβλίο το διάβασα και οφείλω να ομολογήσω οτι είναι από τις σπάνιες φορές όπου τέτοια θέματα αντιμετωπίζονται με σοβαρότητα, χωρίς ηθικολογίες ή στοιχειώδη έλλειψη γνώσεων που συχνά χαρακτηρίζει άλλα βιβλία που έχω διαβάσει. Αν θα έπρεπε να μου ζητηθεί ένας λόγος για τον οποίο προτείνω αυτό το βιβλίο θα απαντούσα οτι πολύ απλά αποτελεί, ίσως, το μοναδικό βιβλίο στα ελληνικά στο οποίο το θέμα της μνήμης του Β’ΠΠ δεν αντιμετωπίζεται πολιτικά και ούτε αποκλειστικά ελληνοκεντρικά, χωρίς όμως να παραμελεί τις «δύσκολες» ελληνικές παραμέτρους.

Δεν πιστεύω οτι αποτελεί εύκολο βιβλίο, όχι γιατί δεν είναι καλογραμμένο, αλλά γιατί προϋποθέτει ορισμένες ιστορικές γνώσεις απαλλαγμένες από αγκυλώσεις – κάτι δύσκολο σε μια χώρα που πέρασε έναν αιματηρό εμφύλιο και ο οποίος, αναμενόμενα, αποτελεί το πρίσμα μέσα από τον οποίο αξιολογεί την μνήμη. Το βιβλίο αναφέρει μια πληθώρα γεγονότων που φωτίζουν την σημερινή πραγματικότητα και το ιστορικό υπόβαθρο μερικών ακατανόητων, για τον μέσο Έλληνα, συμπεριφορών στην Ευρώπη. Μπορεί να μην φέρνει κάτι νέο όσο αφορά την ιστορική έρευνα αλλά διατυπώνει ορισμένα συμπεράσματα που ο μέσος αναγνώστης θα βρει σχεδόν επαναστατικά, δεδομένου του γεγονότος στην Ελλάδα περάσαμε κατευθείαν στον ρεβιζιονισμό χωρίς να έχουμε ποτέ εξετάσει με σοβαρότητα την ίδια την ιστορία. Αυτό ισχύει ειδικά στο τομέα του Ολοκαυτώματος/Σοά που αποτελεί σημαντικό αλλά όχι κεντρικό θέμα το βιβλίου – ένα Ολοκαύτωμα που στην Ελλάδα «κουραστήκαμε» να ακούμε χωρίς ποτέ να έχουμε μιλήσει για αυτό και αγνοώντας το σύνολο της ελληνικής εμπειρίας.

Ορισμένα άρθρα:

…πάνω απ’ όλα ευαίσθητος άνθρωπος και υποψιασμένος πολίτης, ο Φλάισερ δεν ηθικολογεί, ούτε αποδίδει ευθύνες. Στο πρόσφατο έργο του μας θέτει απέναντι σε διλήμματα παράγωγα των χρήσεων και των καταχρήσεων της Ιστορίας και μας καλεί να μην εξαλείψουμε από τη μνήμη μας τη ναζιστική θηριωδία, να σταθούμε με περίσκεψη στη μοναδική ιστορική εμπειρία του Ολοκαυτώματος, της Σοά, όπως επιλέγει να την αποκαλεί· τέλος, να αντιμετωπίσουμε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο χωρίς την ανάγκη των ισολογισμών. Ανάμεσα στις μνήμες και στα θραύσματά τους, ανάμεσα στη λήθη και στη συνεχή μνημόνευση, στο «εύκολο παιχνίδι της ιστορικής φαντασίας για ιδιοτελείς σκοπούς», με γνώση και σύνεση μας υπενθυμίζει ότι η Ιστορία δεν μπορεί να είναι αναλώσιμο είδος, ούτε καταναλωτικό αγαθό…

Η Δημόσια Ιστορία προβάλλει τώρα τα θύματα και όχι τους θύτες

Η διαχείριση της μνήμης

histo-tainment ή πώς μας επηρεάζει η Δημόσια Ιστορία

Live long and prosper

Ελληνικά (english translation follows)

Source

Ως γνωστόν οι Ελ προέρχονται από τον Σείριο – το περίεργο όμως είναι οτι πιθανόν οι Εβραίοι προέρχονται από τον πλανήτη Vulcan και να μην το έχει πάρει μάθει ο αντισημίτης τηλεπωλητής κ.Λιακόπουλος. Στο βίντεο που ακολουθεί ο Λέοναρντ Νίμοϊ μας εξηγεί το πως η πασίγνωστη χειρονομία του, στο Σταρ Τρεκ ,στην πραγματικότητα είναι μια κλασσική χειρονομία του εβραϊκού τελετουργικού στον ασκεναζίτικο Εβραϊσμό. Το «V» που σχηματίζεται προτάσσοντας την παλάμη και ανοίγοντας τον μέσο και τον παράμεσο κρατώντας ενωμένα τα υπόλοιπα δάκτυλα, στην πραγματικότητα είναι η ευλογία του ραβίνου και αναπαριστά το γράμμα Σιν, αρχικό της λέξης Σαντάι, δηλαδή Μεγαλοδύναμος. Επίσης ο χαιρετισμός τους Live Long and Prosper είναι εμπνευσμένος από έναν στίχο της Τορά, (δηλαδή της Παλαιάς Διαθήκης), που αναφέρει Ο Θεός ας είναι επιεικής μαζί σου και να σου δίνει ειρήνη.

Και προς απόδειξη ιδού ο ίδιος ο Σπόκ:

Τrivia: Η «Σεχινά» που αναφέρει ο Νίμοϊ στο βίντεο αποτέλεσε η έμπνευση για μια συλλογή φωτογραφιών του, στην οποία γυμνές κοπέλες φορούν τα κλασσικά εξαρτήματα της προσευχής όπως ταλέτ ή τεφιλίμ. Σεχινά είναι μια εβραϊκή λέξη που υποδηλώνει την παρουσία του Θεού σε ένα χώρο, αρχικά στον Ναό του Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ. Το θηλυκό γένος της λέξης έχει υπάρξει πηγή για ορισμένες ενδιαφέρουσες θεωρίες περί θηλυκών θεοτήτων και πως έχουν ενσωματωθεί στην εβραϊκή θρησκεία στα πρώτα στάδια εγκατάστασης στο Ισραήλ αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία και ειλικρινά αμφιβάλλω πόσους από εσάς θα συγκινήσει μπρος στα καλλίγραμμα μοντέλα. :)

Source

English

As infamous antisemitic, televangelist and book salesman Liakopoulos believes, the Greeks are the tribe El and descend from the star Sirius; what he didn’t know was that Jews descend from the planet Vulcan. In the video above Leonard Nimoy explains how his famous gesture, as Spock in Star Trek, is in fact a typical hand gesture employed by the rabbi in the askenazi religious ritual. The «V» that is formed by the parting of the middle finger and the ring finger while the rest of the fingers remain united and the palm faces your interlocutor, signifies the hebrew letter «shin«, the first letter in the word «Shadai» which means the Almighty. Also, his greeting of Live Long and Prosper derives from a verse in the Torah which says «May the Lord be forebearing unto you and give you peace«.

Trivia: Nimoy in his speech mentions the idea of Shechinah; interestengly enough he was inspired to create a collection of photographs where nude women models pose in the typical religious jewish paraphernalia, talet and tephilim, called this way. The word Shechinah signifies the dwelling of God in a place and originally in the Temple of Solomon in Jerusalem. The word is femminine and that has given grounds to some original ideas on how the concept of Shechinah actually incorporated female deities in the jewish religion during the first period of settling in Israel but I doubt how many of you will be interested in this dicussion in front of these gracious women. :)

Εβραίοι και Ομοφυλοφιλία / Jews and Homosexuality

English summary of «Jews and Homosexuality»

In Greece there is the tendency to see Jews as these strange, dark clad guys with long sideburns ignoring the immense wealth of the Jewish cultural tradition and the amazing variety of the Jewish world. This post is mainly aimed in my greek readers, as to present them with one aspect of contemporary Judaism they are unfamiliar with – Jews and homosexuality. If you want to read this post please use this link to Google Translate because this is going to be a greek-only post; sorry to all english speakers.

Στην Ελλάδα υπάρχει η τάση να παρουσιάζονται οι εβραίοι ως κάτι φανατικοί με κοτσιδάκια αγνοώντας το τεράστιο πλούτο της εβραϊκής πολιτισμικής παράδοσης και την απίστευτη ποικιλία του εβραϊκού κόσμου. Οπότε ας ασχοληθούμε με ένα θέμα τελείως διαφορετικό…

Εβραίοι και Ομοφυλοφιλία

Ας ξεκινήσουμε με μερικές παραδοχές: η Τορά, (δηλαδή η Παλαιά Διαθήκη κατά τον Χριστιανισμό), μιλάει ξεκάθαρα εναντίον της ομοφυλοφιλίας. Για την ακρίβεια αυτό που καταδικάζει ξεκάθαρα είναι οι ανδρικές ομοφυλοφιλικές σεξουαλικές σχέσεις και το cross dressing, ενώ οι λεσβιακές σχέσεις καταδικάζονται έμμεσα. Ο διαφορετικός σεξουαλικός προσανατολισμός είναι αποδεκτός αρκεί τα άτομα να αποφεύγουν την ίδια την πράξη. Η σημερινός Ιουδαϊσμός μην έχοντας ένα κεντρικό δόγμα, όπως άλλες θρησκείες σαν τον Χριστιανισμό στις διάφορες εκδοχές του, έχει υιοθετήσει διαφορετικές πρακτικές ανάλογα με τα διάφορα ρεύματα μέσα στις τάξεις του.

[Μικρή σημείωση: τα ρεύματα αυτά δεν αποτελούν διαφορετικές θρησκείες μεταξύ τους και ούτε αλληλοχαρακτηρίζονται ως αιρετικοί, με εξαίρεση την μικρή οικογένεια των Σαμαρειτών, όπως συμβαίνει στα διάφορα χριστιανικά δόγματα. Τα κυριότερα ρεύματα είναι ο Ορθόδοξος Ιουδαϊσμός, ο Συντηρητικός Ιουδαϊσμός, ο Μεταρρυθμιστικός Ιουδαϊσμός και ο Αναδομητικός Ιουδαϊσμός.]

Στον Ορθόδοξο Ιουδαϊσμό η ομοφυλοφιλία αποτελεί αμαρτία και ειδικότερα η σοδομία είναι μεταξύ των πιο σημαντικών αμαρτιών. Η πιο ακραίες εκφράσεις του Ορθόδοξου Ιουδαϊσμού βλέπουν την ομοφυλοφιλία ως ανοικτή επανάσταση ενάντια στον Θεό και ειδικότερα το Ισραήλ έχει δει ορισμένες σκληρές αντιπαραθέσεις μεταξύ των ακραίων ορθόδοξων και της mainstream ισραηλινής κοινωνίας η οποία είναι αρκετά εως πολύ φιλική προς την GLBT κοινότητα. Highlight: η κοινή διαμαρτυρία των ηγετών της εβραϊκής, μουσουλμανικής και χριστιανικής κοινότητας στην Ιερουσαλήμ για το Gay Pride το 2000. Αξίζει να σημειωθεί οτι ένας αυξανόμενος αριθμός ορθόδοξων ραβίνων έχουν δηλώσει δημόσια την ομοφυλοφιλία τους.

Στον Συντηρητικό Ιουδαϊσμό η παραδοσιακή πολιτική ήταν αυτή της ανοχής αν και η ομοφυλοφιλία επισήμως καταδικαζόταν και οι θρησκευτικοί γάμοι απαγορεύονταν. Πρόσφατα όμως η Committee on Jewish Law and Standards υιοθέτησε 3 διαφορετικές responsa που επιτρέπουν στους τοπικούς ραβίνους να υιοθετήσουν μια κατά συνείδηση προσέγγιση πάνω στο θέμα της ομοφυλοφιλίας. Πολλές κοινότητες συνεχίζουν να θεωρούν την ομοφυλοφιλία ως απαγορευμένη πράξη, ενώ ορισμένες άλλες πλέον καλωσορίζουν τους ανοικτά gay άνδρες και ανοικτά λεσβίες γυναίκες. Μάλιστα ορισμένα Συντηρητικά ραβινικά σεμινάρια ανακοίνωσαν οτι είναι έτοιμα να δεχθούν τους πρώτους και τις πρώτες gay και λεσβίες ραβίνους, χωρίς αυτό να απαγορεύει να υπάρχουν ήδη Συντηρητικοί ραβίνοι που συζούν με τον σύντροφο τους και έχουν παιδιά.

Η Ραβ.Τοβά Σπίτζερ

Ο Μεταρρυθμιστικός Ιουδαϊσμός, ο οποίος αποτελεί την μεγαλύτερη μερίδα των εβραίων στις ΗΠΑ, έχει αποδεχθεί πλήρως τους ομοφυλόφιλους μεταξύ των μελών του. Ηδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 είχαμε τους πρώτους gay ραββίνους και σύντομα μετά τις πρώτες λεσβίες ραβίνους. Οσο αφορά τον γάμο η αρχική θέση ήταν η πλήρη στήριξη υπέρ του πολιτικού γάμου μεταξύ των ομοφυλοφίλων, ενώ σήμερα γίνεται αποδεκτός και ο θρησκευτικός γάμος. Μάλιστα η συμμετοχή του Μεταρρυθμιστικού Εβραϊσμού υπέρ των δικαιωμάτων της GLBT κοινότητας αποτέλεσε ένα από τους πιο σημαντικούς πυλώνες του κινήματος στην δεκαετία του ’80, ενώ ακόμα και σήμερα πάρα πολλοί εβραίοι ακτιβιστές βρίσκονται στην πρωτοπορία της GLBT κοινότητας, (πχ οι 100 ραβίνοι του Jews for Marriage Equality).

Ο Αναδομητικός Ιουδαϊσμός υπήρξε η πρώτη κοινότητα που αποδέχθηκε ανοικτά την ομοφυλοφιλία από την δεκαετία του ’70, ενώ ομοφυλόφιλοι είναι δεκτοί στα ραβινικά σεμινάρια ήδη από το 1985. Μάλιστα η σημερινή πρόεδρος του Αναδομητικού Ραβινικού Συμβουλίου είναι η Rav.Toba Spitzer η οποία είναι λεσβία, (στην φωτ0γραφία).

Η αποδοχή της ομοφυλοφιλίας στον παγκόσμιο εβραϊσμό.

Φλαιερ της Μπεθ Σιμχά Τορά

Στης ΗΠΑ: όπως είπαμε η πλειοψηφία του αμερικανικού εβραϊσμού όχι μόνο αποδέχεται την ομοφυλοφιλία, αλλά πολλοί ραβίνοι είναι gay και λεσβίες, ενώ η δέσμευση υπέρ των πλήρων πολιτικών δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων αποτελεί μια ιστορική παράδοση του Αμερικάνικου Εβραϊσμού. Αξίζει να σημειωθεί οτι η πρώτη αποκλειστικά GLBT συναγωγή Μπετ Χαιμ Χαντασιμ ιδρύθηκε το 1972 στο Λος Αντζελες, ενώ η σημερινή μεγαλύτερη GLBT συναγωγή είναι η Μπετ Σιμχά Τορά στην Νέα Υόρκη με 800 οικογένειες ως μέλη. Σήμερα υπάρχουν περίπου 30 συναγωγές που είναι αποκλειστικά gay/lesbian.

Gay Pride στο Τελ Αβίβ

Στο Ισραήλ: το Ισραήλ είναι όπως πάντα μια χώρα των αντιθέσεων. Η κυριαρχία του Ορθόδοξου Ιουδαϊσμό στο Ανώτατο Ραβινικό Συνέδριο της χώρας οδηγεί ώστε η συντριπτική πλειοψηφία του θρησκευτικού χώρου να μην κάνει αποδεκτή την ομοφυλοφιλία και μερίδα του ορθόδοξου πληθυσμού είναι ανοικτά εχθρική. Από την άλλη η ισραηλινή κοινωνία στο σύνολο της αποδέχεται την ομοφυλοφιλία και η Dana International αποτελεί μια παγκόσμια transgender εικόνα . Χαρακτηριστικά αξίζει να αναφερθεί οτι το Ισραήλ μεν δεν αναγνωρίζει τους πολιτικούς γάμους είτε ετεροφυλοφιλικούς, είτε ομοφυλοφιλικούς αν έχουν τελεσθεί στο Ισραήλ αλλά μόνο αν έχουν τελεσθεί στο εξωτερικό. Ετσι μπορεί οι ομοφυλόφιλοι να μην μπορούν να παντρευτούν στο Ισραήλ, αλλά αν το κάνουν σε κάποια άλλη χώρα ο γάμος αναγνωρίζεται κανονικά στο Ισραήλ και επιπλέον επιτρέπεται η υιοθεσία παιδιών. Αξίζει να σημειωθεί το κύμα παλαιστίνιων πολιτικών προσφύγων από την Γάζα και την Δυτ.Οχθη προς το Ισραήλ, αφού η ομοφυλοφιλία σε αυτές τις περιοχές συχνά οδηγεί στην εκτέλεση τους.

Στον κόσμο: δεν υπάρχει συγκεκριμένη τάση και η στάση των τοπικών κοινοτήτων συνήθως ευθυγραμμίζεται με την στάση της τοπικής κοινωνίας. Πχ ενώ στην Αυστραλία γενικώς κυριαρχεί ο Ορθόδοξος Ιουδαϊσμό, τον Ιούλιο είχαμε τον πρώτο θρησκευτικό γάμο λεσβίων στο Σίδνεϊ.

Στην Ελλάδα: δεν έχω ακούσει ποτέ να συζητείται το θέμα – στα πλαίσια της γενικότερης ανεκτικότητας  του Ελληνικού Εβραϊσμού η κυρίαρχη πεποίθηση είναι οτι οφείλουμε να αναγνωρίσουμε τον πολιτικό γάμο αλλά χωρίς να μπορεί να γίνει δεκτή καμιά ομοφυλοφιλική ένωση θρησκευτικά. Οσο αφορά το θέμα της συνεργασίας μεταξύ των κοινοτήτων οφείλω να ομολογήσω την ύπαρξη ενός κλίματος αμοιβαίας δυσπιστίας, αν και η υπόθεση Πλεύρη για πρώτη φορά έφερε ορισμένους εβραίους και ομοφυλόφιλους να συνειδητοποίησουν οτι αυτά που τους ενώνουν είναι περισσότερα από αυτά που τους χωρίζουν.

Πάνω στο συγκεκριμένο θέμα θέλω να προσθέσω οτι δεν είναι μόνο ο εξολοθρευτικά αντισημίτης και ομοφοβικός Πλεύρης που μας ενώνει αλλά και ένα γενικότερο κλίμα υποκρισίας και πατερναλισμού που κυριαρχεί στους «φιλεύθερους» χώρους. Ενδεικτικό αυτού του κλίματος αποτέλεσε η ανακοίνωση της Ελληνικής Ομοφυλοφυλικής Κοινότητας για το indymedia: «πριν από ένα χρόνο κυκλοφόρησε στην γκέι ειδησεογραφία μια απροσδόκητη είδηση. Ενας ομοφυλόφιλος Παλαιστίνιος, έφυγε από την Παλαιστίνη και ζήτησε καταφύγιο στο Ισραήλ. Η ζωή του κινδύνευε από τους φανατικούς μουσουλμάνους και έφυγε για να μην εκτελεστεί…Οι δήθεν προοδευτικοί κι αριστεροί του Athens Indymedia καταξέσχισαν τους συντάκτες της είδησης χρησιμοποιώντας βρωμερούς και μισαλλόδοξους χαρακτηρισμούς. Ο Παλαιστίνιος γκέι έγινε «προδότης του λαού του που νοιαζόταν μόνο για τον κώλο του» κι όσοι μιλούσαν για το δικαίωμα των ομοφυλόφιλων να ζήσουν, ονομάζονταν «πράκτορες της Μοσάντ και της CIA».

Το αστέρι των εβραίων ομοφυλοφίλων στα στρατόπ.εξόντωσης

Συνοψίζοντας: ενώ αναμφίβολα η εβραϊκή καταγωγή του οδήγησε τον Χριστιανισμό να απορρίπτει την ομοφυλοφιλία, ο μοντέρνος Ιουδαϊσμός έχει  υιοθετήσει μια τελείως διαφορετική στάση και στην πλειοψηφία του, (με την μεγάλη εξαίρεση του Ορθόδοξου Ιουδαϊσμού), έχει ενσωματώσει την GLBT κοινότητα στην θρησκευτική και κοινοτική ζωή χωρίς αυτό να σημαίνει οτι δεν υπάρχουν και κρούσματα ομοφοβίας σε ευθεία συνάρτηση με το γενικότερο κλίμα της κοινωνίας. Επιπλέον η εβραϊκή παράδοση έχει υπάρξει παραδοσιακά φιλελεύθερη και είναι στο χέρι όλων μας να παραμείνει τέτοια – άλλωστε ας μην ξεχνάμε οτι οι ίδιοι άνθρωποι που πετούν το «πούστης» ως βρισιά, πετούν μαζί και το «εβραίος», όπως είδαμε στην περίπτωση των οπαδών του ΠΑΟΚ.

Trivia:

• από τους πιο γνωστούς ανοικτά ομοφυλόφυλους εβραίους να αναφέρω τον δολοφονημένο πολιτικό Χάρβευ Μιλκ, τον τραγουδιστή Λου Ριντ, τον σχεδιαστή Μαρκ Τζεικομπς και την Αρχιραβίνο Τοβά Σπίτζερ που ηγείται του Αναδομητικού Ιουδαϊσμού και είναι λεσβία.
• Κατά την διάρκεια της έρευνας μου συγκινήθηκα διαβάζοντας την ιστορία των Σέφερ Τορά, (χειρόγραφων παπύρων της Τορά που διαβάζονται στην συναγωγή), της LBGT συναγωγής Μπετ Μισπαχά, (Σπίτι της Οικογένειας στα εβραϊκά). Ο πρώτος πάπυρος υπήρξε ένα μόνιμο δάνειο μιας συναγωγής του Λονδίνου το 1979 και αρχικά ανήκε στην κοινότητα Ντόλνι Κούνιτσε στην Τσεχοσλοβακία και η οποία εξοντώθηκε στο Ολοκαύτωμα. Ο τελευταίος της πάπυρος έχει ένα ουράνιο τόξο και γράφει στο διακοσμητικό του κάλυμμα ένα κομμάτι της Τορά: Και όταν δω το ουράνιο τόξο θα θυμηθώ την Διαθήκη μου.

Σας αφήνω με ένα βίντεο με εβραϊκούς γάμους:

H Nύχτα των Κρυστάλλων

Ο λ:ηρ γράφει:

Πριν 70 χρόνια, τη νύχτα της 9ης προς 10η Νοεμβρίου 1938, πάνω από 200 Συναγωγές στη Γερμανία καταστράφηκαν· χιλιάδες Εβραϊκά καταστήματα λεηλατήθηκαν· 92 Εβραίοι δολοφονήθηκαν· και 25.000-30.000 Εβραίοι συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως.

Η Kristallnacht σηματοδοτεί την αρχή του Ολοκαυτώματος.  Ο κατατρεγμός των Εβραίων, από πολιτικός, οικονομικός και κοινωνικός γίνεται τώρα και φυσικός, με βία και φόνους.

Αφορμή για τη Νύχτα των Κρυστάλλων στάθηκε η δολοφονία ενός Γερμανού διπλωμάτη στο Παρίσι, από ένα 17χρονο Εβραιόπουλο.  Ο έφηβος είχε εξοργιστεί επειδή έμαθε πως η οικογένειά του είχε εκδιωχθεί από τον τόπο τους στη Γερμανία.

Στις 7 Νοεμβρίου 1938, μπήκε στη Γερμανική πρεσβεία στο Παρίσι και πυροβόλησε έναν χαμηλόβαθμο διπλωμάτη, στο όνομα 12.000 κατατρεγμένων Εβραίων.  Ο Γερμανός διπλωμάτης υπέκυψε στα τραύματά του δυο μέρες αργότερα.

Ο όνομα Kristallnacht αναφέρεται στο σπάσιμο των γυάλινων βιτρίνων χιλιάδων εβραϊκών καταστημάτων.

Κι επειδή της ιστορίας (ή της μοίρας) δεν της λείπει η ειρωνία, 51 χρόνια μετά τη Νύχτα των Σπασμένων Κρυστάλλων έπεφτε το Τείχος του Βερολίνου.

Πηγή

Greek Insurance Claims (and jewish greed)

One of the leitmotifs in Greece is how Jews became immensely rich by compensations by Germany or even by Greece which supposedly paid Israel in return to Jewish property (!!!). This is augmented by the «Holocaust Industry» story in which Jews constantly ask money and political support from Germany/ Switzerland for the alleged victims, which is ten-fold the amount originally lost, (if indeed it was lost). I shall not bother to say that the word «Holocaust Industry» appears in Greece most often in the Far-Right or the Far-Left confirming my theory of an unholy alliance between them on this matter, (despite some desperately few voices in the Left to whom I continue to pay tribute).

So when the story broke of greeks seeking compensations of american life-insurances never paid after the 1922 mass persecutions of greeks in Asia Minor by the new turkish state during and after the 1921 Asia Minor Campaign I became curious to know more. Well it appears that the New York Life Insurance Company decided to pay out premiums to the holders of policies sold to persons of greek descent who never claimed them – a decision linked to the indirect recognition that the persecution was part of a genocide policy.