Νέα αντισημιτικά συνθήματα στη Συναγωγή του Βόλου *updated/Antisemitic graffiti (again) in Synagogue of Volos *updated

Ελληνικά (english translation follows below)

Εβραίοι Θα Πεθάνεται (sic)/πηγή: Ταχυδρόμος (c)

«Εβραίοι Θα Πεθάνεται» (sic), «Εβραίοι Κουφάλες Ερχονται Κρεμάλες«, «Εδώ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ«, ζωγραφιές από κρεμάλες και άλλα τέτοια ωραία υπήρξαν η καινούργια σοδιά από τα συνθήματα που άγνωστοι έγραψαν στους τοίχους της Συναγωγής και των γραφείων της κοινότητας στον Βόλο το βράδυ του Σαββάτου.

Το φαινόμενο δεν είναι νέο και συχνά γράφονται διάφορα στους εξωτερικούς τοίχους της αυλής του οικοπέδου που περιλαμβάνει την Συναγωγή του Βόλου και κοινοτικά γραφεία, (η πιο διάσημη περίπτωση υπήρξε πριν 1,5 χρόνο όταν ρατσιστές του αριστερού χώρου στοχοποίησαν τους Εβραίους του Βόλου με αυτόν τον τρόπο, χωρίς να ξέρουν καν οτι οι Εβραίοι Βολιώτες μιλάνε ελληνικά).

Ποιό το νέο; Οτι αυτή τη φορά δεν περιορίστηκαν στον εξωτερική μεριά που βλέπει στον δρόμο, αλλά πήδηξαν τον ψηλό εξωτερικό τοίχο και προχώρησαν στην αναγραφή απειλών και σε μικροβανδαλισμούς στο εσωτερικό των εγκαταστάσεων αδιαφορώντας για τα επιπλέον μέτρα ασφαλείας που έχει πάρει η Ισραηλιτική Κοινότητα Βόλου από την προηγούμενη φορά. Τις απειλές συμπλήρωσαν η εθνικοπρεπής διαγραφή θρησκευτικών συμβόλων όπως τα Μαγκέν Δαυίδ/Αστρων του Δαυίδ, ζωγράφισμα χριστιανικών σταυρών και αναγραφή του «Ελλάς».

Εβραίοι Κουφάλες Ερχονται Κρεμάλες/πηγή: Ταχυδρόμος (c)

Η παρούσα κλιμάκωση των απειλών γεννά απορίες μιας και ο Βόλος, μέχρι πρόσφατα, υπήρξε ένα πετυχημένο παράδειγμα αρμονικής συμβίωσης που ξεκινούσε με την ύπαρξη σπουδαίων βολιώτων πολιτικών πριν τον πόλεμο όπως ο Μαυρίκιος Κοφινάς ή την συνεισφορά της σιωνιστικής σοσιαλιστικής οργάνωσης Εργάτες της Σιών στο τοπικό Εργατικό Κίνημα. Συνεχίστηκε με την βοήθεια των Χριστιανών του Βόλου κατά την διάρκεια του Ολοκαυτώματος, ενώ σήμερα συνεχίζεται με πολλές εκδηλώσεις αλλά και κοινωνικό ακτιβισμό της Κοινότητας όπως οι πρόσφατες υποτροφίες σε φοιτητές του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, (ρίξτε μια ματιά στον σύνδεσμο αξίζει να τον διαβάσετε). Δεν είναι τυχαίο οτι οτι 5 οδοί στον Βόλο έχουν εβραικές ονομασίες που καλύπτουν το σύνολο της δημόσιας συνεισφοράς της τοπικής εβραϊκής κοινότητας : η οδός Μωυσέως που στεγάζεται η Συναγωγή, η οδός Παλαιστίνης προς τιμή του σιωνιστικού κινήματος, η οδός Αβραάμ Μπεναρόγια τιμώντας την εβραϊκή συμβολή στην δημιουργία της ελληνικής Αριστεράς, την οδό ραβίνου Μωυσή Σ.Πέσσαχ τιμώντας την συμβολή του στους εθνικούς αγώνες και πρόσφατα η οδός Μαυρίκιου Κοφινά που προσέφερε τόσα πολλά στον Βόλο.

Η Ισραηλιτική Κοινότητα Βόλου κατέθεσε μήνυση κατά αγνώστων και μαζί με την ίδια την Πόλη του Βόλου θα φροντίσει ώστε η ρητορική της βίας να μείνει ρητορική και να μην κλιμακωθεί σε πράξεις βίας όπως αυτές που έχουμε δει στα Χανιά, την Κέρκυρα, την Βέροια, την Θεσσαλονίκη και τα Ιωάννινα.

Περισσότερα, όπως και δηλώσεις στελεχών της Κοινότητας στο ρεπορτάζ της εφημερίδας Ταχυδρόμος από την οποία άντλησα τις φωτογραφίες, ενώ ευχαριστώ την κ.Arbelaez δημοσιογράφο του “Desde Grecia, akí Salónika/Από την Ελλάδα, Εδώ Θεσσαλονίκη“. για τον εντοπισμό του ρεπορτάζ.

UPDATE 15:00 έφτασαν με το ταχυδρομείο περισσότερες φωτογραφίες από τους ίδιους τους Βολιώτες και τους οποίους ευχαριστώ, (μπορείτε να τις δείτε και εδώ).

///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

English

Jews You Will Die/source: Tachidromos (c)

«Jews you will die», «Jewish assholes, the gallows are coming» «Here is PASOK and Nea Dimokratia», pictures of the gallows and other similar niceties are the latest crop of antisemitic graffiti unknown perpetrators sprayed on the walls of the Synagogue of the greek city of Volos, home to a tiny Jewish community, on Saturday night.

Similar episodes occur frequently with antisemitic graffiti written on the exterior wall of the compound which houses the Synagogue and communal offices, (the most famous was one of 1,5 years ago, when leftist racists targetted the city’s Jews, without even knowing that the Jews of Volos speak Greek).

What are the real news ? That this time they didn’t limit themselves to simply defacing the outer wall but climbed the tall walls and proceeded to writing threats, antisemitic insults and inflicting minor vandalisms inside the premises showing complete indifference to the added security measures the community had adopted since last time. The threats were accompanied by nationalistic slogans like crossing out of religious symbols like Magen Davids/Stars of David, the painting of christian crosses and the writing of the word Greece.

"Jewish Assholes the Gallows Are Coming/source: Τachidromos (c)

This escalation of threats and boldness generates questions since Volos, until recently, has been a successful example of peaceful cohabitation which began with the presence of important voliote politicians like Mavrikios Kofinas or the contribution of the socialist zionist Workers of Zion to the local Workers Movements. It continued with the help of many Christians during the Shoah, while today it continues with many events and social activism on behalf of the Community like the recent scholarships it awarded to students of the local University of Thessaly, (take a look at the link, it’s worth your time). It’s no wonder that the city has 5 streets with Jewish names covering all aspects of the Jewish public contribution to Volos: Moses street where the Synagogue is, Palestine street honoring the Zionist cause, Avraam Benaroya street honoring the Jewish contribution to the creation of the Greek Left, the rabbi Moses Pessah street for his contribution to national causes and recently the Mavrikiou Kofina street who offered so much to the city of Volos.

The Jewish Community of Volos filed a lawsuit and together with the City of Volos will make sure that hate speech does not degenerate into hate violence like the one we have seen in Chania, Corfu, Veria, Salonica and Ioannina the past 3 years.

More, including statements of communal executives in the report of local newspaper Tachidromos from where the photos originate, while I thank mrs.Arbelaez reporter of “Desde Grecia, akí Salónika/Από την Ελλάδα, Εδώ Θεσσαλονίκη“ for pinpointing to the report.

UPDATE 15:00 More photos from the Volos community have arrived which I thank them personally, (you can also see them above inserted in the greek text or here).

Υποτροφίες σε (χριστιανούς) φοιτητές από την Ι.Κ.Βόλου/ Scholarships to (christian) students by the Jewish Community of Volos

Ελληνικά (english translation follows below)

Ένα από τα πλέον συνήθη παράπονα που δέχομαι σε προσωπικές επικοινωνίες στα email είναι οτι το εξαιρετικά χαμηλό προφίλ, που είναι η διαχρονική επιλογή του κοινοτικού Ελληνικού Εβραϊσμού, παρεξηγείται ως απουσία συνεπικουρούμενης της απροθυμίας της ευρύτερης κοινωνίας να αναφερθούν στους εβραίους της χώρας μας. Οπότε σε συνδυασμό με τις αναρτήσεις για την ιστορία της εβραϊκής Ελλάδας, σκοπεύω να προβάλλω πιο συστηματικά τις διάφορες δραστηριότητες των εβραϊκών κοινοτήτων στην Ελλάδα ξεκινώντας από την μικρή αλλά άρτια οργανωμένη Ισραηλιτική Κοινότητα του Βόλου.

Επιτύμβια εβραϊκή στήλη στην Αγχίαλο(325Κ.Ε.)/Πηγή:ΚΙΣ

Η περιοχή του Βόλου, όπως άλλωστε και σχεδόν όλη η Ελλάδα, διαθέτει εβραϊκή παρουσία από τους αρχαίους χρόνους – τα αρχαιολογικά ευρήματα μιλούν για μια ρωμανιώτικη κοινότητα με συναγωγή και νεκροταφείο από 325 ΚΕ. Ήδη τον 12ο αιώνα, πολυ πριν την άφιξη των σεφαραδίτων εβραίων, μαρτυρίες μιλούν για 400 εβραίους στην περιοχή του Αλμυρού. Η κοινότητα ακολούθησε την μοίρα της πόλης και η είσοδος του Ελληνικού Στρατού το 1881 την βρήκε με περίπου 650 μέλη. Ο Βόλος αναπτύχθηκε ραγδαία και αυτή η ανάπτυξη ευνόησε και την ανάπτυξη της κοινότητας που αντιμετώπιζε ελάχιστα προβλήματα, σε αντίθεση με τις κοινότητες των Νέων Χωρών.

Οι Εβραίοι Βολιώτες διακρίθηκαν κυρίως στο εμπόριο και στα ελεύθερα επαγγέλματα: ιδιαίτερα γνωστές η τράπεζα Βαρούχ/Λεβή, η Εριουργία Μουρτζούκου που ήταν είναι από τις μεγαλύτερες στην Ελλάδα και τοπικό ορόσημο στην πόλη, ο ιατρός Κοέν με την πρώτη μαιευτική κλινική της πόλης και άλλοι. Ενδεικτική των καλών σχέσεων γειτονίας όμως υπήρξε η ιδιαίτερη δραστηριοποίηση τους στην πολιτική σκηνή όπως η κορυφαία τοπική και ελληνοεβραϊκή προσωπικότητα, ο ιατρός/πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου/βουλευτής Μαυρίκιος Κοφινάς που διαθέτει δικιά του οδό στον Βόλο. Αξίζει να αναφέρουμε την μαζική εβραϊκή συμβολή στην δημιουργία του Εργατικού Κέντρου Βόλου και στην ανάπτυξη της Αριστεράς – άλλωστε αποτελεί ενδεικτικό το γεγονός οτι το σιωνιστικό κίνημα στον Βόλο εντάχθηκε στην μαρξιστική οργάνωση των Ποαλέϊ Σιών, (εργάτες της Σιών). Δεν πρέπει να ξεχάσουμε τον Αρχιραβίνο Πέσσαχ, ένας από τους σημαντικότερους ραβίνους της σύγχρονης εποχής. Σήμερα, πέρα από την σημαντική παρουσία των εβραίων βολιωτών στον εμπορικό κόσμο του Βόλου αξίζει να αναφερθούμε στον πολύγραφο μελετητή Ραφαήλ Φρεζή, την σοπράνο Λουίζα Κονέ (εδώ ένα βίντεο ερμηνεύοντας Βέρντι στην Συναγωγή της Κέρκυρας) και τον διευθυντή διεθνών συμφωνικών ορχήστρων καθηγητή Ερρίκο Φρεζή.

Ο Ηλ.Κονές με το ΕΑΜ με το βέλος/πηγή:ΚΙΣ

Ο Μ.Πέσσαχ με τον Σταυρό του Γεωργίου Α'/πηγή: pessachlodge.blogspot.com

Αυτές οι αγαθές σχέσεις επιβεβαιώθηκαν από την συμβολή των χριστιανών συμπολιτών τους στην διάσωση της πλειοψηφίας των εβραίων βολιωτών κατά την διάρκεια της Σοά/Ολοκαυτώματος. Ο, τότε, Μητροπολίτης Ιωακείμ συνεργάσθηκε με τον Αρχιραβίνο Μωυσή Πέσσαχ ώστε οι νέοι να ενταχθούν στον ΕΛΑΣ και οι ηλικιωμένοι να φύγουν στο βουνό, είτε με πληρωμή, είτε δωρεάν. Τελικά από τα 850 άτομα, περίπου 130 δολοφονήθηκαν στο Αουβιτς, άλλοι 12 εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς σε ευρύτερα αντίποινα και άλλοι 2 έπεσαν σε μάχες εναντίον των Γερμανών με τον ΕΛΑΣ. Ας μην ξεχνάμε οτι 2 εβραίοι βολιώτες είχαν ήδη πέσει στους πολέμους 1897/1922, ενώ τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο επιστρατεύθηκαν 71 βολιώτες από τους οποίους έπεσαν στην μάχη 2, άλλοι 2 έμειναν ανάπηροι, 5 τραυματίσθηκαν και 2 έγιναν αιχμάλωτοι πολέμου. Η μεταπολεμική πορεία της κοινότητας χαρακτηρίζεται από την αναπόφευκτη φθορά της μετανάστευσης προς τα μεγαλύτερα αστικά κέντρα αλλά και τις ΗΠΑ/Ισραήλ. Η κοινότητα όμως διατηρεί όμως μια έντονη δραστηριότητα που αποτελεί παράδειγμα για τις υπόλοιπες μικρές εβραικές κοινότητες, αν και οφείλουμε να ομολογήσουμε οτι αυτό γίνεται δυνατόν από την θετική αντιμετώπιση της τοπικής κοινωνίας.

Η Κοινότητα διατηρεί αγαθές σχέσεις τόσο με τον Δήμο, όσο και την Μητρόπολη και συχνές είναι οι επισκέψεις μεταξύ τους επ’ευκαιρία των θρησκευτικών εορτών. Επίσης έντονη είναι η συνεργασία της με τοπικά σωματεία και μεταξύ των αποδεκτών υλικοτεχνικής και οικονομικής βοήθειας της είναι ο Καλλιτεχνικός Οργανισμός του Δήμου Βόλου, η Συμφωνική Ορχήστρα Βόλου, το σωματείο «Φιλότεχνοι», η Ιερά Μητρόπολη Βόλου, το σωματείο «Φίλες της Αγάπης», διάφορες βιβλιοθήκες της πόλης όπως αυτή του Δήμου Ιωνίας και άλλα ευαγή ιδρύματα της πόλης όπως η χορηγία του Ηλία Πολίτη για παιδιά που έχουν την ανάγκη σοβαρών εγχειρήσεων. Μέχρι και ένα μικρό δάσος έχει δημιουργηθεί στην περιοχή Αγίας Τριάδας με χρηματοδότηση αλλά και υλοποίηση από τα μέλη της κοινότητας, σε συμφωνία με τον Δήμο Ιωλκού, ώστε να τιμηθούν οι δολοφονηθέντες κατά τη Σοά/Ολοκαύτωμα.

Προφανώς και δεν είναι όλα τέλεια στο Βόλο, δεν είναι σπάνιες οι φορές που νεοναζιστικές ομάδες έχουν προχωρήσει σε αφισοκολλήσεις, σε συνθήματα και μικροβανδαλισμούς. Μόλις τον περασμένο Ιανουάριο αριστεροί «ακτιβιστές», πουλώντας αντισημιτισμό υπό το πρόσχημα του ενδιαφέροντος για τους Παλαιστίνιους, προχώρησαν σε αναγραφή συνθημάτων στην Συναγωγή του Βόλου στα εβραικά (!) δείχνοντας οτι είναι αμόρφωτοι πέρα από αντισημίτες. Αλλά δε μπορούμε παρά να επικροτήσουμε την εξαιρετική σχέση της τοπικής χριστιανικής κοινωνίας με την τοπική εβραϊκή. Ενδεικτικό είναι το γεγονός οτι 5 οδοί στον Βόλο έχουν εβραικές ονομασίες : η οδός Μωυσέως που στεγάζεται η Συναγωγή, η οδός Παλαιστίνης προς τιμή του σιωνιστικού κινήματος, η οδός Αβραάμ Μπεναρόγια τιμώντας την εβραϊκή συμβολή στην δημιουργία της ελληνικής Αριστεράς, την οδό Μωυσή Σ.Πέσσαχ τιμώντας την συμβολή του στους εθνικούς αγώνες και πρόσφατα η οδός Μαυρίκιου Κοφινά που προσέφερε τόσα πολλά στον Βόλο.

Στα πλαίσια αυτής της φιλανθρωπικής τοπικής δραστηριότητας της μικρής κοινότητας του Βόλου, αποφασίσθηκε η υλοποίηση ενός προγράμματος υποτροφιών για τους φοιτητές του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Το 2009 ξεκίνησε με 3 υποτροφίες σε αριστούχους φοιτητές που αντιμετωπίζουν ειδικές ανάγκες. Συγκεκριμένα, με επιλογή του Πρυτανικού Συμβουλίου, χορηγήθηκαν υποτροφίες στους: Ανδρέα Κόκκα, Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών Βιομηχανίας, Κυριάκο Δαλαμάγκα, Τμήμα Ιατρικής και Κωνσταντίνο Αθανασίου, Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας.

Η παράδοση των υποτροφιών το 2009/πηγή:Τα Νέα μας-ΚΙΣ

Η παράδοση των υποτροφιών το 2010/πηγή: Ταχυδρόμος

Φέτος συνεχίστηκε η πρωτοβουλία αυτή με την εκδήλωση να πραγματοποιείται πριν 3 βδομάδες στο Αμφιθέατρο Κορδάτος,(το σχετικό άρθρο της εφημερίδας Ταχυδρόμος), με την υπόδειξη των υποτρόφων γίνεται αποκλειστικά από τις πρυτανικές αρχές. Επιπλέον ανακοινώθηκε η διεύρυνση του προγράμματος με την χορήγηση 2 υποτροφιών σε μεταπτυχιακούς φοιτητές που θελήσουν να ασχοληθούν με θέματα εβραϊκού περιεχομένου.

Όπως δήλωσε ο Πρόεδρος Μαρσέλ Σολομών, (φαίνεται στο κέντρο στην φωτογραφία δεξιά):

[…]είμαστε ευτυχείς διότι οι πρυτανικές αρχές αποδέχτηκαν την πρότασή μας και ανέλαβαν να μας υποδείξουν φοιτητές και φοιτήτριες μεταξύ αυτών που διακρίθηκαν για τις εξαιρετικές επιδόσεις, το επιστημονικό ήθος αλλά και για το ψυχικό σθένος, που τους οδηγεί στην αριστεία, υπερβαίνοντας τις δυσκολίες της ζωής.

[…]η παραπάνω πρωτοβουλία αποτελεί έκφραση αγάπης για την πόλη μας και το Πανεπιστήμιό της. Μέσω της απονομής υποτροφιών επιθυμούμε να δώσουμε συγκεκριμένη μορφή στη φιλοσοφία της συνεισφοράς στο κοινωνικό σύνολο. Θέλουμε να δηλώσουμε ότι στηρίζουμε το δημόσιο Πανεπιστήμιο σε καιρούς δύσκολους […]

Και αν αναρωτιέστε γιατί ο κ.Σολομών αισθάνεται την ανάγκη να ευχαριστήσει το Πανεπιστήμιο που αποδέχθηκε την δωρεά αξίζει να σημειώσουμε οτι στην χώρα μας η ψύχωση ενάντια στους εβραίους είναι πάντα απρόβλεπτη. Το 1992 η Κοινότητα της Θεσσαλονίκης πρότεινε να χρηματοδοτήσει την δημιουργία ενός δάσους στα Βασιλικά 55.000 δένδρων προς τιμή των 55.000 ελλήνων που χάθηκαν στο Αουβιτς μιας και ο Δήμος Θεσσαλονίκης για 50 χρόνια αρνούνταν κατηγορηματικά την δημιουργία ενός μνημείου μέσα στην πόλη. O Δήμος, ίσως γιατί η Θεσσαλονίκη είναι τόσο γεμάτη στο πράσινο, αρνήθηκε.

English

One of the usual complaints I receive in my emails is that, the historical choice of Greek Jewry of keeping a low profile, is mistaken as an absence from the local life; a misconception aided by the unwillingness of the wider society to speak of the Jews of Greece. So in addition to my posts dealing with Jewish Greece, I intend to speak more of the various activities of the various Jewish Communities in Greece beginning by the small but organized Jewish Community of Volos.

Jewish tombstone in Aghilaos (325C.E.)/ Source:CJB

The area of Volos, as almost all of Greece, boasts an ancient Jewish presence – archaeological findings speak of a romaniote community with a synagogue and a cemetery already from 325 C.E. Already in the 12th century, well before the arrival of the sephardic Jews, testimonies speak of 400 Jews in the are of Almyros. The community followed the fate of the city and the entrance of the Greek Army in 1881 found it with 650 members. Volos developed rapidly and this helped the development of the community itself which faced little trouble compared with the jewish communities of the Macedonia, Epirus and Thrace liberated by the Greek Army in 1912/1922.

The Jews of Volos distinguished themselves mainly in commerce and in the free professions: particularly famous were the Varouh/Levi Bank, the textile industry of Mourtzoukos one of the largest in Greece and a local landmark, doctor Cohen with his obstetrics clinic being the first in the city and many others. Indicative of the good relationship between Jews and Christians was their presence in local politics like the leading local and national politician  doctor/president of the municipal council/parliamentarian Mavrikios Kofinas who even has a street named after him in Volos. We should also note the massive Jewish contribution to the  creation of the Worker’s Center and the development of the Socialist movement – indicative is the fact that the zionist movement of Volos joined the marxist organization of Poalei Zion (workers of Zion). We should not forget Arch-rabbi Pessach, one of the most important rabbis of the modern era. Today, besides the important presence of Jews in commerce we should mention the writer Raphail Frezis, soprano Louisa Kone (here’s a video of her singing Verdi in the Corfu Synagogue) and director of international symphonic orchestras Dr.Errico Frezis.

Elias Kones with Resistance/source:CJB

M.Pessah with the Cross of George I'/source: pessachlodge.blogspot.com

These excellent relations were confirmed by the help received by their christian compatriots during the Shoah. The, then, Metropolite Ioakim cooperated with Arch-rabbi Pessach so that the younger persons could join the Resistance movement of ELAS and the older people be hidden in the mountains, other times with a monetary compensation, other times gratis. From the 850 people, 130 were murdered in Auschwitz, 12 were executed by the Germans during reprisals and 2 fell in battles fighting the Germans. Let’s not forget that 2 Jews of Volos had already fought and fallen for Greece in the 1897/1922 wars, while in World War 2 71 Jews from Volos were drafted with 2 falling in battle, 2 remaining invalid, 5 wounded and 2 becoming POW’s. The post-WW2 history of the community if characterized by the inescapable attrition inflicted by the immigration to bigger urban centers but also the USA and Israel. Still, the Community maintains an intense activity which should act as an example to the smaller Jewish Communities, though we must admit that this is made possible by the positive relationship with the local society.

The Community maintains a friendly relationship with the Municipality and the local Metropolis and often they make courtesy visits on religious holidays. It also maintains an intense cooperation with local associations and among the recipients of donations and material help one can find the Arts Organization of the Municipality of Volos, the Symphonic Orchestra of Volos, the Philotechni Association, the Holy Metropolis of Volos, the Philes tis Agapis Associations, various libraries of the city like the one of the Municipality of N.Ionias and other charitable organizations like the donation of Ilias Politis for children in need of serious operations.  Even a small forest has been created in the Aghia Triada area with the financial backing of the Community, in agreement with the Iolkos Municipality, in order to honor the murdered Jews of Volos during the Shoah.

Of course not everything in Volos is perfect, often neonazi groups have written graffiti, posted antisemitic posters and proceeded to minor vandalism. Only last January leftist «activists», selling antisemitism under the pretext of interest for the Palestinians, proceeded in the writing of graffiti on the Synagogue of Volos in Hebrew (!), showing that besides being antisemites, they are ignorant. But we cannot but be impressed by the excellent relationship between the local Christian community with the local Jewish one. Indicative is the fact that 5 streets in Volos have Jewish names: Moses street where the Synagogue is, Palestine street honoring the Zionist cause, Avraam Benaroya street honoring the Jewish contribution to the creation of the Greek Left, the Moses Pessah street for his contribution to national causes and recently the Mavrikiou Kofina street who offered so much to the city of Volos.

In the wider context of the charitable activity of the small community of Volos, it was decided that a scholarship program for the students of the Thessaly University would be adopted. In 2009 it began with 3 scholarships to the top students with special needs. Specifically, after being indicated by the Dean, they were awarded to Andreas Kokkas, Industrial Engineering Dept, Kyriakos Dalamagas Medical Dept and Constantinos Athanasiou from the Historical, Archaeological and Social Anthropology Dept.

The awarding of the scholarships in 2009/source:Ta Nea mas-CJB

The awarding of the scholarships in 2010/source: Taxydromos

This initiative continued this year with the awarding taking place 3 weeks ago in the Kordatos Amphitheater, (here is the relative article by the newspaper Tachydromos), with the indication of the winners being done exclusively by the Dean. Also it was announced that the program would be widened with the assignment of two post-graduate scholarships to students deciding to involve themselves with subjects of Jewish interest.

As the President Marcel Solomon said, (he can be seen in the center in the photo in the left):

[…]we are glad that the university authorities have accepted our proposal and undertook the responsibility of indicating those students who distinguished themselves for their excellent records, their scientific ethos and moral courage which leads to excellence, overwhelming the difficulties of life.

[…] the aforementioned initiative wishes to be an act of love for our city and our University. With awarding these scholarships we wish to give a specific form to the philosophy of contribution to the community. We would like to state that we support the public University in difficult times […]

And if you wonder why Mr.Solomon felt the need to thank the University for accepting the donation, we must point out that the psychosis against the Jews in Greece is always unpredictable. In 1992 the Jewish Community of Salonica proposed to finance the creation of a forest in the Vasilika area of 55.000 trees honoring the 55.000 greeks who were murdered in Auschwitz since the Municipality of Thessaloniki for 50 years categorically denied the creation of a monument inside the city. The Municipality, perhaps since Salonica, is so full of green, denied.

Ο θάνατος στον Ιουδαϊσμό: ταφικά έθιμα/Death in Judaism: burial customs

Ελληνικά (english translation follows bellow)

Αυτή η ανάρτηση οφείλει να αρχίσει με μια παραδοχή: δεν υπάρχουν «εβραϊκά ταφικά έθιμα». Πώς θα μπορούσε άλλωστε να υπάρχει μόνο μια κωδικοποιημένη μορφή έκφρασης του πιο έντονου ανθρώπινου συναισθήματος, αυτό της απώλειας και ειδικά σε μια θρησκεία που χαρακτηρίζεται από την απουσία δογμάτων. Ετσι λοιπόν θα επικεντρωθώ αποκλειστικά στα ελληνικά ταφικά έθιμα – επιπλέον δεν θα αναφερθώ αναλυτικά αλλά θα επικεντρωθώ στην σύγχρονη μορφή τους μεταπολεμικά, μαζί με ορισμένες μεσοπολεμικές αναφορές όπου είναι απαραίτητο. Σκοπός όπως αναφέραμε στην προηγούμενη ανάρτηση που αναφέρεται στις εβραϊκές πεποιθήσεις για τον θάνατο είναι μια προσέγγιση ενός εξαιρετικά σημαντικού κομματιού του εβραϊκού κύκλου της ζωής και οδηγός για τους χριστιανούς που θα θελήσουν να παραβρεθούν στην κηδεία ενός φίλου ή συγγενή τους.

Η στιγμή του θανάτου

Την στιγμή του θανάτου κάποιος φίλος της οικογενείας φροντίζει να κλείσει τα μάτια και το στόμα του νεκρού και να τον τοποθετήσει κοιτώντας τον ουρανό – από αυτή τη στιγμή και μετά ο νεκρός δεν μένει μόνος του αλλά υπάρχει πάντα κάποιος στο δωμάτιο μαζί του, ο λεγόμενος σομέρ/φύλακας, (κατάλοιπο αρχαίων εποχών όπου η σωρός είχε ανάγκη προστασίας αλλά σήμερα αποτελεί έκφραση τιμής στον νεκρό). Επίσης ένα κερί θα πρέπει να καίει κοντά του, μια υπενθύμιση οτι η αιώνια νέφες/ψυχή του συνεχίζει να υπάρχει. Παλαιότερα αυτό και τα υπόλοιπα κομμάτια αποτελούσαν φροντίδα της Χεβρά Κεντοσά/Αγίας Αδελφότητας που ήταν μια κοινοτική οργάνωση που αναλάμβανε τις κηδείες και με εθελοντική συμμετοχή – σήμερα το κομμάτι το αναλαμβάνουν γραφεία κηδειών που έχουν συνάψει συμβάσεις με τις Κοινότητες και συνεργάζονται με τον ραβίνο και τις τοπικές Χεβρά Κεντοσά αν υπάρχουν.

Πιάτο προσφορών στην Χεβρά Κεντοσά/Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδος

Οι Χεβρά Κεντοσά αποτελούνται από άντρες και γυναίκες και θεωρείται μιτζβά/θετικό καθήκον η συμμετοχή σε αυτήν – οι συμμετέχοντες δεν αμείβονται και καλύπτονται μόνο τα  υλικά έξοδα από προσφορές. Ο νεκρός θα πλυθεί εξονυχιστικά και κάθε ανοικτή πληγή πρέπει να κλείσει, ενώ στην συνέχεια θα τυλιχτεί σε ένα ταχρίχ/λευκό σάβανο – με τον αριθμό των πλύσεων, των προσευχών και τυλίγματος του σάβανου να είναι συγκεκριμένος και μέρος ενός αυστηρού τυπικού που ονομάζεται τα’αρά. Η σωρός τοποθετείται σε ένα απλό φέρετρο, αρόν, χωρίς κανένα επιπλέον στολίδι, κόσμημα ή ένδυμα πλέον του νεκρικού σάβανου – μόνη εξαίρεση είναι η δυνατότητα να  τυλιχτεί επιπλέον από το προσωπικό του ταλέτ με κομμένη μια γωνία από τα τσιτσίτ δείχνοντας οτι πλέον δε θα χρησιμοποιηθεί για προσευχή. Ο λόγος πίσω από αυτή την εξαιρετικά απλή ταφή είναι για να υποδείξει την γύμνια μας και την ισότητα μας μπροστά στον θάνατο. Αυτή είναι η τελευταία φορά που το σύνολο της οικογενείας μπορεί να αποχαιρετήσει τον νεκρό από κοντά αφού το φέρετρο δεν ανοίγει παρά στο νεκροταφείο ξανά. Το φέρετρο συνηθίζεται να καλύπτεται από ένα μαύρο ύφασμα με το Μαγκέν Νταβίντ/Άστρο του Δαυίδ αν ο νεκρός ήταν ηλικιωμένος και λευκό αν ήταν νέος.

Παλαιότερα ήταν καθιερωμένο την στιγμή του θανάτου να αδειάζουν κάθε δοχείο με νερό στο σπίτι γιατί πίστευαν οτι ο Αγγελος του Θανάτου μπορεί να το είχε χρησιμοποιήσει για να καθαρίσει το ξίφος του μετά την τέλεση της αποστολής του. Μάλιστα το συγκεκριμένο έθιμο ανήκε στον επίσημο κατάλογο της Ιεράς Εξέτασης στην Ισπανία για να διαπιστωθεί αν ο εξεταζόμενος είναι κρυπτο-εβραίος. Σε μερικά σπίτια έχω δει οτι αυτή η παράδοση επιζεί με το να αφήνουν το νερό να τρέχει λίγο από μια βρύση. Σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, όπως τον Βόλο, συνηθίζουν να σπάνε ένα κανάτι με λίγο νερό μέσα την ώρα που ξεκινά η μεταφορά του νεκρού στο νεκροταφείο.

Η κηδεία

Η μεταφορά στον τάφο/Encyclopedia Judaica

Η κηδεία οφείλει να ξεκινήσει το συντομότερο δυνατόν – αν όχι την ίδια, τουλάχιστον την επόμενη μέρα εκτός και αν είναι Σαμπάτ, (κατάλοιπο των εποχών που το ζεστό μεσανατολικό κλίμα δεν επέτρεπε την διατήρηση του νεκρού). Συνήθως η τελετή λαμβάνει χώρο είτε στη συναγωγή, είτε συνηθέστερα σε ένα μικρό ευκτήριο οίκο στο χώρο του νεκροταφείου, σπανιότατα δε στο ίδιο το σπίτι. Η τελετή είναι σύντομη και χαρακτηρίζεται από τις 7 περιφορές, ακαφότ, που θα κάνει ο ραβίνος γύρω από το φέρετρο και τα λίγα λόγια που μπορεί να πει κάποιος προς τιμή του εκλιπόντα. Αυτή η νεκρολογία που ονομάζεται εσπέντ γίνεται από τον μασπίντ και παλαιότερα είχε σκοπό τόσο να εξυμνήσει τον εκλιπόντα, όσο και να προκαλέσει την θλίψη στους παρευρισκομένους προωθώντας την μετάνοια. Μετά τις προσευχές, που λαμβάνουν παρόντων του συνόλου των συμμετάσχοντων, το φέρετρο αναχωρεί για το χώρο ταφής συνοδευόμενο αποκλειστικά από τους άνδρες.

Ο τάφος οφείλει να είναι τουλάχιστον 1 μέτρο βαθύς και σκαμμένος αποκλειστικά στο χώμα ώστε η σωρός, χωρίς το φέρετρο που πλέον δεν έχει άλλη χρησιμότητα και δεν ενταφιάζεται, να μπορεί να είναι σε άμεση επαφή με το χώμα, (αποτελεί μια δυσάρεστη εξέλιξη η σύγχρονη απαίτηση των οικογενειών για ενισχυμένη κατασκευή και βαθύτερη ταφή ώστε να ελαχιστοποιούνται οι πιθανότητες βεβήλωσης από τις σχετικά συχνές αντισημιτικές επιθέσεις στα εβραϊκά νεκροταφεία). Η σωρός χαμηλώνεται με τα πόδια πρώτα και τοποθετείται ξαπλωτή στην πλάτη, με μια μικρή πέτρα κάτω από το κεφάλι ώστε να μπορεί να κοιτά προς την Ιερουσαλήμ όταν θα έρθει ο Μεσσίας και γίνει η τεhιάτ hα’μετίμ/ανάσταση των νεκρών. Λίγο πριν χαμηλωθεί μπορούν να πλησιάσουν οι γιοί και οι εγγονοί ώστε να φιλήσουν το χέρι για τελευταία φορά – αν ο νεκρός ήταν ένας ιδιαίτερα γνωστός ραβίνος τότε και άλλοι μπορεί να πλησιάσουν την σωρό. Μια πλάκα τοποθετείται πάνω από τη σωρό και οι παρευρισκόμενοι ρίχνουν χώμα ή μια πέτρα δίνοντας συμβολικά στον νεκρό την άδεια να αναχωρήσει και παρέχοντας ένα αίσθημα ολοκλήρωσης. Τα λουλούδια και τα στεφάνια είναι ξένα προς την εβραϊκή παράδοση και δεν είναι ευπρόσδεκτα – αντίθετα σήμερα συνηθίζεται να δηλώνεται ρητά ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα όπου οι παρευρισκόμενοι μπορούν να κάνουν μια δωρεά.

Κατά την αποχώρηση από την τελετή συνηθίζεται να πλένονται τα χέρια σε μια βρύση που πάντα είναι διαθέσιμη στους επισκέπτες στο χώρο του νεκροταφείου.

To νέο εβραϊκό νεκροταφείο της Θεσσαλονίκης/(c) jbschecter

Ο τάφος αποτελεί την τελευταία κατοικία του νεκρού αφού οι εβραίοι δεν ξεθάβουν ποτέ τους νεκρούς τους, εκτός από περιπτώσεις φυσικών καταστροφών, κρατικής κατάσχεσης, λανθασμένης ταφής αλλά και τότε απλώς ενταφιάζονται σε άλλο τάφο. Η εκταφή του νεκρού, όπως συνηθίζεται στην Xριστιανική Ορθόδοξη παράδοση, θεωρείται από τις χειρότερες δυνατές βεβηλώσεις και πηγή τρόμου στην εβραϊκή παράδοση σε θρήσκους και μη.

Είναι προφανές οτι και χριστιανοί μπορούν να συνοδεύσουν το νεκρό  καθόλη την διάρκεια της τελετής σεβόμενοι τις παραδόσεις των ζωντανών συγγενών του και προφανώς μην όντας υποχρεωμένοι να συμμετάσχουν στο θρησκευτικό κομμάτι.

Κάτι ακόμα: η καύση των νεκρών ιστορικά υπήρξε ξένη στην εβραϊκή παράδοση. Αναμενόμενα σήμερα υπάρχει ένα ισχυρό αίσθημα αντιπάθειας δεδομένης της εμπειρίας της Σοά/ Ολοκαυτώματος. Η κυρίαρχη άποψη μεταξύ των ραβίνων, (όπως είπαμε ο Ιουδαϊσμός δεν έχει δόγμα και ούτε ιεραρχία), είναι οτι η καύση δεν γίνεται δεκτή αλλά ούτε απαγορεύεται σε ραβίνους να συμμετάσχουν στην τελετή αλλά και ούτε απαγορεύεται η ταφή σε εβραϊκό νεκροταφείο με το εβραϊκό τυπικό – αποτελεί προσωπική επιλογή του κάθε ραβίνου. Η ταρίχευση όμως απαγορεύεται αυστηρά. Η αυτοκτονία αν και αποτρέπει την απόδοση τιμών μέσω της κε’ρι’ά και του εσπέντ, δεν απαγορεύει το κομμάτι που αφορά τους πενθούντες – στην σύγχρονη εποχή δεν έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ για να αρνηθεί το σύνολο της τελετής. Πρακτικά μόνο η περίπτωση των αποστατών είναι ο μόνος λόγος για να αρνηθεί η ταφή σε εβραϊκό νεκροταφείο σύμφωνα με το εβραϊκό τυπικό.

Κηδεία του ραβίνου Αβραάμ Σασσών στην Λάρισα το 1957/Αρχείο Εσδρά Μωυσή και Δήμος Λαρίσης

Μετά την κηδεία

Στην στιγμή του θανάτου σημαντικό κομμάτι των ραβινικών παραινέσεων απευθύνονται στην απελπισία ή απάθεια που προσβάλει τους συγγενείς και σκοπό έχουν να βοηθήσουν να δημιουργηθεί μια αυτόματη διαδικασία. Πχ στην βιβλιογραφία διαβάζουμε οτι τον 19ο αιώνα είχαν αυστηρά απαγορευθεί οι έντονες εκδηλώσεις όπως οι αυτοτραυματισμοί που ήταν συχνές μεταξύ των γυναικών. Η’ οι καθημερινές επισκέψεις στην οικογένεια απαγορεύτηκαν όταν ένας διάσημος ραβίνος προσπάθησε να πέσει από το παράθυρο μετά από μια πλημμυρίδα επισκεπτών που ήθελαν να εκφράσουν την λύπη τους.

Από την στιγμή του θανάτου η συνήθης ευχή που ακούγεται όταν κάποιος τον πληροφορείται είναι Μπαρούχ νταγιάν αΕμέτ / Ευλογητός Αυτός, ο αληθινός Κριτής, αν και επίσης από τους παλαιότερους μπορεί να ακουστεί το μαλογράδο ε ενκορτάδο, δηλαδή οτι το νήμα της ζωής του λιγόστεψε άτυχα αν ο νεκρός ήταν νέος.

Μετά την τελετή στο νεκροταφείο οι παρευρισκόμενοι μαζεύονται σε ένα σπίτι και ακολουθεί μια μικρή συγκέντρωση. Η οικογένεια του νεκρού συνηθίζει να φοράει μαύρα ρούχα τα οποία τα σκίζει συμβολικά για να δείξει το πένθος της, (το έθιμο είναι γνωστό ως κε’ρι’ά) και χωρίς παπούτσια. Κάθονται στο πάτωμα, με πλάτη στον τοίχο σε μαξιλάρια που έχουν καλυφθεί από μαύρο ύφασμα, το οποίο καλύπτει και κάθε καθρέπτη στο σπίτι. Από το έθιμο αυτό εξαιρούνται όλα τα παιδιά που δεν έχουν ενηλικιωθεί θρησκευτικά ακόμη, δηλαδή είναι μικρότερα των 13 ετών αν και στην σύγχρονη εποχή τα παιδιά προστατεύονται ακόμα περισσότερο – επιπλέον δεν εφαρμόζονται αν αφορούν ένα μωρό μικρότερο των 30 ημερών. Όπως είπαμε μερικές φορές αφήνεται ανοικτή κάποια βρύση να τρέχει.

Τότε είναι η κατάλληλη στιγμή να επιδώσει κάποιος τα συλλυπητήρια του στην οικογένεια μιας και αποφεύγονται πριν την ολοκλήρωση της κηδείας. Είτε είστε εβραίοι ή όχι, τότε είναι η κατάλληλη στιγμή να θυμηθείτε τον εκλιπόντα και να θυμηθείτε τις ευχάριστες στιγμές μιας και στην εβραϊκή παράδοση ενθαρρύνεται η διατήρηση ζωντανής της μνήμης του νεκρού.

Κατά την διάρκεια της συγκέντρωσης συνηθίζεται να μοιράζονται αυγά χαμινάδος, μαύρες σταφίδες και καφές αλλά αυτό δεν αποκλείει και ένα πλουσιότερο γεύμα για τους παρευρισκόμενους – αντίθετα στην σεφαραδίτικη παράδοση συνηθίζεται η ευρύτερη οικογένεια αλλά και φίλοι να προσφέρουν πλήρες γεύμα, αρκεί να μην περιέχει κρέας, στην οικογένεια που ίσως να το έχει παραμελήσει μέσα στην θλίψη της. Άλλωστε αποτελεί ιδιαίτερο χαρακτηριστικό οτι σε διαφορετικές περιοχές της Ελλάδος έχει επικρατήσει η προσφορά διαφορετικών φαγητών: στην Κέρκυρα σφουγγάτο, στην Θεσσαλονίκη και στις σεφαραδίτικες κοινότητες σούπα με φιδέ. Για ευνόητους λόγους συνηθίζεται η προσφορά από ρακί παλαιότερα και κονιάκ τα τελευταία χρόνια.

Στην επόμενη ανάρτηση θα ασχοληθούμε με την περίοδο μετά την κηδεία, το θέμα του πένθους και τα έθιμα της…

Τι γλώσσα μιλάνε οι Εβραίοι στην Ελλάδα; / What language do Jews in Greece speak?

Ελληνικά (english translation follows)

Οπως γνωρίζουμε τον Δεκέμβριο αριστεροί ακτιβιστές στοχοποίησαν την Συναγωγή του Βόλου και έγραψαν συνθήματα στον τοίχο της. Ενα γεγονός, ενδεικτικό της προχειρότητας και της άγνοιας που μαστίζουν την αντισημιτική Αριστερά ήταν οτι τα συνθήματα ήταν γραμμένα στα εβραϊκά – μια γλώσσα που ελάχιστοι ελληνοεβραίοι γνωρίζουν. Η παρούσα ανάρτηση ας θεωρηθεί όχι σαν μια πηγή αναφοράς αλλά απλώς σαν μια μικρή ενημέρωση σε αυτούς που θελήσουν να απευθύνουν συστάσεις σε μια ομάδα ανθρώπων χωρίς να έχουν ενδιαφερθεί να μάθουν ούτε τι γλώσσα μιλάνε.

Οι εβραίοι που ζουν στην Ελλάδα έχουν σήμερα σαν μητρική γλώσσα τα Eλληνικά.

Πολύ λίγοι ελληνοεβραίοι γνωρίζουν εβραϊκά παρά το γεγονός οτι διδάσκεται ως ξένη γλώσσα στα 3 εβραϊκά δημοτικά σχολεία της χώρας στην Αθήνα, την Θεσσαλονίκη και την Λάρισα. Τα ισπανοεβραϊκά, λαντίνο όπως αλλιώς είναι γνωστά, αποτελούν την μητρική γλώσσα για πολλούς εβραίους της Μακεδονίας, της Θεσσαλίας  και της Θράκης που γεννήθηκαν πριν το Β΄ΠΠ. Η πρώτη μεταπολεμική γενιά συνήθως τα καταλαβαίνει αλλά δεν τα μιλάει – ενώ συνεχίζονται να χρησιμοποιούνται σε μερικούς ψαλμούς στις συναγωγές της Θεσσαλονίκης. Προφανώς αυτό δεν ισχύει για τους Ρωμανιώτες Εβραίους των Ιωαννίνων που μιλούν αδιάλειπτα ελληνικά από την αρχαιότητα ή τους εβραίους στην Αθήνα, την Χαλκίδα, την Πρέβεζα και την Αρτα που μιλούσαν τόσα ελληνικά όσο οι χριστιανοί συμπολίτες τους από την ίδρυση του ελληνικού κράτους. Αξίζει να σημειωθεί μια όχι τόσο μικρή ομάδα ελλήνων χριστιανών στην Θεσσαλονίκη που ακόμα μπορούν να συνεννοηθούν στα ισπανοεβραϊκά, αν και προφανώς είναι όλοι προχωρημένης ηλικίας. Σήμερα όμως περισσότεροι Ελληνες Εβραίοι γνωρίζουν γαλλικά ή γερμανικά σαν ξένη γλώσσα, παρά εβραϊκά – δεν αναφέρω καν τα αγγλικά.

Κάποια άλλη στιγμή θα μιλήσουμε για τις γλώσσες που μιλούσαν οι εβραίοι στον Ελλαδικό χώρο πριν το Β’ΠΠ – δηλαδή τα νέα ελληνικά, την διάλεκτο των ελληνόφωνων ρωμανιωτών, τα ισπανοεβραικά και τα κορφιώτικα ιταλικά.

English

In December leftist activists targeted the Synagogue of the greek town of Volos and sprayed graffiti on the exterior walls. One particular detail that illustrated the sloppiness, the idiocy and the ignorance that are endemic in the antisemitic Left is the fact that the slogans were written in Hebrew – a language that almost no Greek Jew understands. Please consider this post not as a reference but as a small tip to those who wish to address recommendations and «advices» to a group of people without having bothered to learn even what language do they speak.

The Jews in Greece have Greek as their mother tongue today.

Only few Greek Jews speak Hebrew although the language is indeed taught as a 2nd language in the three elementary Jewish schools in Athens, Salonika and Larisa. Djudeoespanyol or Ladino was the mother tongue for many Jews in Macedonia, Thessaly and Thrace that were born before WW2. The first post-War generation usually understands Ladino but does not speak it – while it is still used in liturgy in Salonica’s synagogues. Of course this does not apply to the Jews of Ioannina which speak Greek uninterruptedly from the Roman era or the Jews in Athens, Chalkida, Preveza and Arta who spoke the same Greek as their christian compatriots since the institution of the greek State in 1830. It should be noted that a handful of christian citizens of Salonica still can communicate in Ladino, although all of them are of some considerable age. But today more Greek Jews speak french or german as a second foreign language, than those speaking hebrew – I won’t even mention english!

At some other moment we shall speak of the languages spoken by the Jews in the hellenic world before WW2 – modern greek, the greek dialect of the romaniote, ladino and corfiote italian.

Ιανουάριος ’09: Αντισημιτική βία στην Ελλάδα/January ’09: Antisemitic violence in Greece

Ελληνικά (english translation follows)

Διμοιρίες των ΜΑΤ έξω από συναγωγές, συσκέψεις σε εβραϊκά σχολεία – ενώ συναγωγές, νεκροταφεία και μνημεία γινόντουσαν στόχος βανδαλισμών και εμπρησμών. Αυτή ήταν η εικόνα που παρουσίαζε ο Ελληνικός Εβραϊσμός τους μήνες Δεκέμβριο και Ιανουάριο όταν το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας αποφάσισε ότι ο καλύτερος τρόπος να στηρίξει τους «αγωνιστές της Χαμάς» (η γνωστή αντισημιτική εφημερίδα Αυριανή, 29/12/08) ήταν να ξεσπάσουν ενάντια στους έλληνες συμπολίτες που γεννήθηκαν με την λάθος θρησκεία. Αν και το είχα γράψει από μήνες είχα αποφασίσει να μην το δημοσιεύσω αλλά η πεποίθηση οτι στην Ελλάδα ο αντισημιτισμός περιορίζεται στο ΛάΟΣ του Γ.Καρατζαφέρη ή είναι μόνο λόγια οφείλει να αντιμετωπίσει τα γεγονότα.

Βίαια αντισημιτικά γεγονότα συνέβησαν 9 ελληνικές πόλεις: σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Βόλο, Ιωάννινα, Κέρκυρα αλλά και σε judenrein πόλεις όπως Κομοτηνή, Βέροια και Δράμα. Σε πανελλήνιο επίπεδο είδαμε εξοργιστικές δηλώσεις για «εβραίους που μυρίζουν αίμα» από τον ηγέτη της Ακρας Δεξιάς Γιώργο Καρατζαφέρη και που σιωπηλά επικροτήθηκαν από τον Πρόεδρο της Βουλης Δ.Σιούφα. Η Αριστερά καταδίκασε με την μέγιστη αυστηρότητα το Ισραήλ και ταυτόχρονα αρνήθηκε να καταδικάσει τα βίαια αντισημιτικά επεισόδια στην ίδια της την χώρα, ενώ τραγελαφική ήταν η χρησιμοθηρική αναφορά στο «Ολοκαύτωμα» στη Γάζα από ανθρώπους που ευτελίζουν ενσυνείδητα την Σοά και αρνούνται να συμμετάσχουν σε όποια τελετή μνήμης.

Στελέχη της Εκκλησίας της Ελλάδος όπως ο Μητρ.Πειραιώς Σεραφείμ μίλησαν για «σιωνιστικά τέρατα με γαμψά νύχια» που στηρίζονται από τις «μασονικές στοές» και κατηγόρησε ευθέως τους έλληνες εβραίους, (ο νεοναζιστικός Στόχος επικροτεί). Άλλοι όπως ο Μητροπ.Θεσσαλονικής Ανθιμος, (γνωστός για άλλες αμφισβητήσιμες δηλώσεις), είπε οτι οι εβραίοι τιμωρούνται γιατί «σταύρωσαν το Χριστό» και είναι θεοκτόνοι – άλλωστε την κάρτα των θεοκτόνων την έπαιξαν και πρωτοσέλιδα εφημερίδων όπως η Βραδυνή μιλώντας για «Σταύρωση» και «Πόντιους Πιλάτους».  Δεν αναφέρομαι καν στα πρωτοσέλιδα παρανοϊκών αντισημιτικών ορθόδοξων εφημερίδων όπως ο Ορθόδοξος Τύπος που μιλούσαν «ΣΙΩΝΙΣΤΑΙ ΚΑΙ ΜΑΣΩΝΟΙ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΣΦΑΓΗ», αλλά θα περιορισθώ στην αντισημιτική εφημερίδα Αυριανή που στο πρωτοσέλιδο δεξιά κατηγόρησε τους αμερικανοεβραίους οτι έκλεψαν τον πλούτο, δημιούργησαν την παγκόσμια οικονομική κρίση μας πληροφορούσε για τις προσπάθειες των αμερικανοεβραίων να ξεκινήσουν τον Γ’ΠΠ (!!!), ενώ και αυτή μίλησε για «Ολοκαύτωμα». Μη ξεχάσουμε την Απογευματινή με πρωτοσέλιδο «Ολοκαύτωμα» και που είχε υποστηρίξει στο παρελθόν οτι οι ισραηλινοί κλέβουν τα όργανα των Παλαιστινίων και όλες τις υπόλοιπες εφημερίδες που αρνήθηκαν συστηματικά να αναφερθούν στο ρατσιστικό μίσος που κυρίευσε την χώρα.

Αξίζει να σημειωθεί το μένος που επιδείχθηκε από τηλεοράσεις και ραδιόφωνα – ξεχωρίζει η ραδιοφωνική εκπομπή του Τζίμη Πανούση που ξεκαθάριζε οτι δεν υπάρχει καλός εβραίος αλλά είναι όλοι γουρούνια και δολοφόνοι αλλά ευτυχώς οι μέρες τους είναι μετρημένες. Αλλά ας περιοριστούμε στις απτές εκφράσεις του εφιάλτη του ρατσισμού που εκφράστηκε από την Ακρα Αριστερά, την Ακρα Δεξιά και τις νεοναζιστικές ομάδες της χώρας μας.

Αθήνα

Αντισημιτικά γκράφιτι εμφανίστηκαν σε πολλούς δρόμους της πόλης – εδώ βλέπουμε σύνθημα στο εβραϊκό νεκροταφείο που μιλάει για «ΙΣΡΑΗΛΙΤΕΣ ΕΒΡΑΙΟΙ ΦΟΝΙΑΔΕΣ». Αν υπήρχε κάποια αμφιβολία για την θρησκευτική δίασταση της αντίθεσης, οι δράστες φρόντισαν να το ξεκαθαρίσουν με το να προσθέσουν το εβραίος μετά το ισραηλίτης, αφού μάλλον το μπέρδεψαν με το ισραηλινός.

Μεταξύ των πολλών αντιπολεμικών διαδηλώσεων ξεχωρίζουν αυτές της Χρυσής Αυγής όπου η «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» συνδυάζονταν αρμονικά με το «Τσεκούρι και φωτιά στα εβραϊκά σκυλιά» και το «Εβραίοι,Γουρούνια,Φονιάδες των Λαών», (έχω και το βιντεο με την παρέλαση τους στο κέντρο της Αθήνας – σε άλλες περιπτώσεις αριστερές και αναρχικές ομάδες αντιστέκονται αλλά από ότι φαίνεται δεν πρέπει να διαφωνούσαν σε αυτή την περίπτωση). Στελέχη της οργάνωσης έδωσαν συνεντεύξεις σε πανελλήνιους τηλεοπτικούς σταθμούς όπως το Μέγκα – και γιατί όχι; Αλλωστε τα διάφορα ακροδεξιά κόμματα μάζεψαν περίπου 11% στην Αθήνα στις ευρωεκλογές που ακολούθησαν.

Βέροια

Άγνωστοι προσπάθησαν να πυρπολήσουν την Συναγωγή που βρίσκεται μέσα στην εβραϊκή συνοικία της Μπαρμπούτας μέσα στην πόλη της Βέροιας – ευτυχώς η φωτιά δεν επεκτάθηκε και μόνο η είσοδος και η βεράντα υπέστησαν ζημίες. Κατά διαβολική σύμπτωση πριν ένα χρόνο έγραφα για τις κατηγορίες οτι οι εβραίοι ενέχονται σε ανθρωποθυσίες που διατυπώθηκαν τον τηλεστάρ και επιτυχημένο συγγραφέα Ιωάννη Φουράκη, λόγω των ερευνών για την εύρεση του Αλεξ Μεσχισβίλι κοντά στην Μπαρμπούτα.

Βόλος

Η εβραϊκή κοινότητα της πόλης στοχοποιήθηκε από αριστερούς «ακτιβιστές» οι οποίοι έγραψαν συνθήματα στο τοίχο της συναγωγής της πόλης στις 31/12 απαιτώντας από έλληνες να απολογηθούν για το τι συμβαίνει σε ένα τρίτο κράτος και πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων στο χώρο όπου προσέρχονται για να προσευχηθούν – οι λειτουργίες αναβλήθηκαν και η συναγωγή έκλεισε μέχρι να περάσει η μπόρα.

Η αριστερή οργάνωση Αντιεξουσιαστική Κίνηση, που εμφανίστηκε ως υπεύθυνη για το γεγονός, με ανακοίνωση της αποποιήθηκε κάθε ανάμειξη αλλά ταυτόχρονα φρόντισε να  εμφανίσει την εβραίους σχεδόν σαν απόδημους ισραηλινούς με το να ταυτίσει την κατάσταση τους με την «τουρκική» μειονότητα της Δυτικής Θράκης.

Δράμα

Το Μνημείο του Ολοκαυτώματος καλύφθηκε με συνθήματα υπέρ της Παλαιστίνης. Δεν είναι προφανώς η πρώτη φορά – ξεχωρίζει η φορά που αριστερός «ακτιβιστής» είχε φροντίσει να ανακοινώσει την βεβήλωση που πραγματοποιήθηκε λίγο μετά. Πέρα από το ανορθόγραφο σύνθημα, οι επίδοξοι ειρηνόφιλοι διέγραψαν και τα ονόματα των εβραϊκών κοινοτήτων της Δράμας, της Καβάλας, της Νέας Ορεστιάδας, του Διδυμότειχου, της Ξάνθης, της Κομοτηνής, των Σερρών και της Καβάλας που δολοφονήθηκαν από τους ναζί Γερμανούς και τους Βούλγαρους σύμμαχους τους – το τι μήνυμα ήθελαν να περάσουν το αφήνω σε εσάς.

Θεσσαλονίκη

Ημερίδα του Εβραϊκού Μουσείου αναβλήθηκε μετά από «προειδοποιήσεις φοιτητών», ενώ η Ομάδα για την Μελέτη του Ελληνικού Εβραϊσμού στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας έγινε δέκτης «προειδοποιήσεων». Δεν θα αναφερθώ καν στα δεκάδες γκραφίτι που γέμισαν του τοίχους της πόλης ταυτίζοντας ισραηλινούς ή/και έλληνες εβραίους με τους ναζί.

Διμοιρίες των ΜΑΤ βρέθηκαν να φρουρούν τα γραφεία της Εβραϊκής Κοινότητας και την συναγωγή πολλές φορές κατά την διάρκεια διαδηλώσεων. Το ΚΚΕ για μια ακόμη φορά αποφάσισε να καταλήγουν οι πορείες διαμαρτυρίας στο Μνημείο του Ολοκαυτώματος, (υπενθυμίζω οτι το επίσημο ΚΚΕ το είχε βανδαλίσει το 2006 κατά την διάρκεια της πρώτης διαδήλωσης από το Ολοκαύτωμα και μετά ενάντια στην εβραϊκή κοινότητα της πόλης που είχε καταλήξει στον βίαιο αποκλεισμό των γραφείων της Κοινότητας). Ξεχωρίζει η άρνηση του Συριζα να συμμετάσχει στην Εθνική Ημέρα Μνήμης Ολοκαυτώματος στις 27/1 – όχι ότι έτσι και αλλιώς συστηματικά αρνείται να παρουσιαστεί αλλά αξίζει να σημειωθεί η απύθμενη υποκρισία των τοπικών αξιωματούχων του που δεν έχουν πρόβλημα να διαφημίζουν τις «ανθρωπιστικές» εκδηλώσεις τους πάνω από τα οστά των 350.000/500.000 νεκρών εβραίων που ακόμα βρίσκονται κάτω από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Άλλωστε γνωρίζω για μια περίπτωση «αντιρατσιστή» τοπικού στελέχους, του οποίου το σπίτι στην Ανω Πόλη «στολίζεται» από λεηλατημένες ταφόπλακες του εβραϊκού νεκροταφείου.

Για τα αντισημιτικά κηρύγματα του τοπικού Μητροπολίτη, που διακρίνεται για την εβραιοφαγία του, αναφέρθηκα πριν. Η ειρωνία οτι τα κηρύγματα έγιναν στο Ναό του Αγίου Δημητρίου  που έχει φτιαχτεί από κλεμμένες εβραικές ταφόπλακες προφανώς δεν ήταν εμφανής στο σεβάσμιο ιερέα.

Ιωάννινα

Για πολλοστή φορά τα τελευταία χρόνια άγνωστοι έσπασαν τάφους στο εβραϊκό νεκροταφείο της πόλης στις 19/1. Το φαινόμενο είναι, πλέον, τόσο αναμενόμενο που ο πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Ιωαννίνων είχε ήδη ειδοποιήσει την Αστυνομία, χωρίς όμως αυτή να λάβει μέτρα. Το εβραϊκό νεκροταφείο Ιωαννίνων έχει γίνει μόνιμος στόχος τα τελευταία χρόνια μέσα στην γενική αδιαφορία της τοπικής κοινωνίας και την πιθανή εμπλοκή των τοπικών αστυνομικών αρχών. Έκτοτε από τον Ιανουάριο μέχρι σήμερα έχουν γίνει πέντε επιθέσεις και φτάσαμε στο επίπεδο να βεβηλώνονται τα ίδια τα λείψανα με σκοτωμένα ζώα για να υπάρξει κάποια μικρή αντίδραση , ενώ οι τοπικές οργανώσεις της Νέας Δημοκρατίας διακρίθηκαν από την άρνηση τους να καταδικάσουν το γεγονός.

Αξίζει να τονίσουμε αυτή η σειρά επιθέσεων μαζί με αυτή του Ιουλίου ήταν μια από τις χειρότερες αντισημιτικές επιθέσεις των τελευταίων ετών, (στην φωτογραφία οι σπασμένοι τάφοι του Ιανουαρίου).

Κέρκυρα

Βανδαλισμοί σημειώθηκαν στην συναγωγή της πόλης. Προφανέστατα καμμία αντίδραση σε μια πόλη με μια μακριά παράδοση αντισημιτισμού, (το πογκρόμ του 1891 – το χειρότερο στην ελληνική ιστορία, η συνεργασία με τους γερμανούς στην εξαφάνιση της τοπικής εβραικής κοινότητας…).

Λάρισα

Η Λάρισα υπήρξε η πόλη στην οποία η αντισημιτική παράνοια της Αριστεράς και της Δεξιάς εκδηλώθηκε με ιδιαίτερη μανία. Κατά την διάρκεια πορείας για τις συνθήκες στις φυλακές στις 17/1 αναρχικοί και παλαιστίνιοι διαδηλωτές επιχείρησαν να βανδαλίσουν την συναγωγή της πόλης. Αυτόνομοι από συγκεκριμένη ομάδα που συμμετείχαν στην πορεία τους απέτρεψαν, παρά τις αντιδράσεις λοιπών μερών της διαδήλωσης. Η Συναγωγή χρειάστηκε και άλλες μέρες την προστασία από διμοιρίες των ΜΑΤ, ενώ συνθήματα των διαδηλωτών επαναλάμβαναν τις γνωστές κατηγορίες οτι οι εβραίοι ελέγχουν την Ελλάδα και οτι η Αστυνομία προστατεύει «τους αφέντες» της.

Την ίδια μέρα ακροδεξιές οργανώσεις συνδεδεμένες με την Χρυσή Αυγή διοργάνωσαν συγκέντρωση έξω από τον χώρο όπου είναι συγκεντρωμένη η Συναγωγή και το Εβραϊκό Σχολείο με τίτλο «Εβραίοι Δολοφόνοι. Έξω από την Λάρισα!«, (στην φωτογραφία δεξιά screenshot από νεοναζιστικό ιστότοπο που ανακοίνωνε την νεοναζιστική σύναξη – η ανάρτηση σήμερα έχει διαγραφεί). Η συγκέντρωση κατέληξε στον βανδαλισμό του μνημείου για την εξόντωση των Λαρισαίων Εβραίων. Ταυτόχρονα κυκλοφόρησαν μηνύματα για μποϋκοτάζ των εβραϊκών καταστημάτων και μηνύματα για  μαζική συμμετοχή της Χρυσής Αυγής σε διαδηλώσεις της «ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ· ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΛΛΗΝΟΠΑΛΑΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΦΙΛΙΑΣ». Ας μην ξεχνάμε οτι η Συναγωγή αποτελεί μόνιμο πέρασμα των νεοναζιστικών διαδηλώσεων της Χρυσής Αυγής μέχρι και σήμερα όπως μαθαίνουμε από την ίδια την Χρυσή Αυγή.

Δεν χρειάζεται να προσθέσω οτι η εβραϊκή κοινότητα της πόλης μετά από αυτή την συνδυασμένη επίθεση από Αριστερούς και Δεξιούς αντισημίτες αναγκάστηκε να διακόψει κάθε κοινοτική δραστηριότητα μέχρι να ηρεμήσουν τα πράγματα, ενώ αυξήθηκαν τα μέτρα προστασίας στο εβραϊκό σχολείο που βρίσκεται στην ιδια περιοχή.

Επιμύθιο

Είναι αδαής ή ανενημέρωτος ή κακόβουλος αυτός που πιστεύει οτι στην Ελλάδα δεν υπάρχει αντισημιτισμός και οτι οι έλληνες έχουμε κάνει το εμβόλιο κατά του ρατσισμού. Αυτό αφορά είτε πιθανούς ψηφοφόρους του ΛΑΟΣ, είτε υποψηφίους των Ο-Π που πιστεύουν οτι η ζωή των εβραίων στην Ελλάδα «δεν επηρεάζεται βαθύτερα» και τα κίνητρα της αντισημιτικής βίας βασίζονται στην «πολιτική του Ισραήλ».

Πολύ χειρότερα γεγονότα συνέβησαν αλλού στην Ευρώπη όπως στην Ολλανδία, Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία – η Ελλάδα δεν υπήρξε μοναδική περίπτωση. Πουθενά όμως δεν υπήρξε μια τέτοια εκκωφαντική απουσία αντιδράσεων από την κοινωνία και από τον πολιτικό κόσμο. Ευχαριστώ το Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσινκι, τους terminal119 που υπήρξαν οι μόνοι που καταδίκασαν αυτές τις ενέργειες. Ολους τους υπόλοιπους τους ευχαριστώ για το διεθνιστικό τους ενδιαφέρον – τα εκατομμύρια των διαδηλώσεων για τις σφαγές των Κούρδων στο Ιράκ του Σαντάμ, τις σφαγές εκατοντάδων χιλιάδων μαύρων χριστιανών από άραβες μουσουλμάνους στο Νταρφούρ, την γενοκτονία στην Ρουάντα ή τις μαζικές σφαγές αλβανών από τους σέρβους αδερφούς στην γειτονιά μας σε Κόσοβο και Βοσνία ή ακόμα πιο πρόσφατα με τους Ταμίλ αποτελούν αποκαλυπτικές των κινήτρων τους πίσω από το όψιμο ενδιαφέρον τους.

Είναι γελοίοι και βαθύτατα υποκριτές αυτοί που ξέρουν να μιλάνε για καημένους επαγγελματίες αντιρατσιστές που δεν μπορούν να επικρίνουν το Ισραήλ χωρίς να κατηγορηθούν για αντισημιτισμό, ενώ στην πραγματικότητα κρατούν το στόμα τους ερμητικά κλειστό για τα όργια που συμβαίνουν στην ίδια τους την χώρα κάθε φορά που φουντώνει η κατάσταση στην Μέση Ανατολή. Οτι κάθε μέρα υπάρχουν δεκάδες άρθρα και τηλεοπτικές εκπομπές για τα δικαιώματα των παλαιστινίων, ενώ το γεγονός οτι στα Ιωάννινα κανείς δεν αισθάνεται ασφαλής για την τύχη των λείψανων της οικογένειας του – κατά τα άλλα ελλήνων πολιτών οι οποίοι είναι χρήσιμοι για φόρους, στρατό και για να λέμε πόσο ανεκτική είναι η χώρα μας – δεν ακούστηκε κουβέντα. Για να μην μιλήσω για την κατάσταση στην Θεσσαλονίκη με την οποία θα ασχοληθώ εκτενώς φέτος.

ΥΓ. Ξεχωρίζω την ανάρτηση του doctor που μόνο για φιλο-ισραηλινός δε μπορεί να κατηγορηθεί – με εκφράζει απόλυτα. Οσο για τους επαγγελματίες αντιφασίστες της Αριστεράς ξεχωρίζω τα σχόλια της antifa-area η οποία είναι ενδεικτική του αντιεξουσιαστικού/αριστερού αντισημιτισμού – δείτε και το About Us του ιστολογίου ενδεικτικό της πνευματικής τους ένδειας που ούτε να αντιγράψει παπαγαλία ένα κείμενο δεν είναι ικανή. Επίσης ευχαριστώ λ:ηρ, e-lawyer, plagal & G.Sarigiannidi.

English (photos from greek version)

Riot Police (MAT) guarding synagogues, meetings of anxious parents in Jewish schools – while synagogues, cemeteries and monuments became targets of vandalism and arson. This was the picture that Greek Jewry presented in December and January when the totality of the greek society decided that the best way to support the “champions of Hamas” (as infamous anti-Semitic newspaper Avriani put it, 29/12/08) was to burst against fellow greek citizens born with the wrong religion

Violent antisemitic incidents occurred in 9 greek cities: Athens, Salonica, Larissa, Volos, Ioannina, Corfu but also in judenrein cities such as Komotini, Veria, Drama. Nationwide we saw outrageous statements on “blood craving jews» by Extreme-Right leader Y.Karatzaferis, while Leftist leaders went overboard in condemning Israel but downright refused to condemn antisemitic incidents in their own home; especially their utilitarian reference to the Holocaust would have been tragic if not comic in front of their downright refusal to join the State Holocaust Memorial Day later in the month as they usually do. Members of the Greek Church like Metrop.of Piraeus Serafim spoke of «zionist monsters with sharp claws» being aided by “massonic lodges”. Metrop.of Salonica Anthimos, (already famous for other anti-jewish statements), said that Jews are being punished for killing Jesus Christ; the “Christ-Killer” card was also played by newspaper frontpages like Vradini speaking of “Crucifixion” and “Ponzio Pilates”.  I won’t even mention the paranoid  antisemitic Christian Orthodox newspapers like Orthodoxos Tipos who frontlined «Zionists and Massons support the slaughtering» but I will limit myself to the infamous antisemitic newspaper Avriani which spoke of American Jews stealing the money and causing the world economic crisis and warned us of American Jews plotting to set off WW3 (!!!) <photos in the left> while also frontlining “Holocaust”. Let’s not forget newspapers like Apogevmatini which frontlined «Holocaust» which had already accused Israelis of harvesting Palestinian organs long before the swedes ever discovering the rumor and all the other newspapers which refused to talk about the wave of antisemitic hatred that swept through Greece.

The Press and the TV did their best to exasperate the climate – a known liberal radio presenter, Jimmy Panousis, said it plainly: «There are no good jews» and that Jews are pigs and murderers but fortunately their days are numbered. But let’s limit ourselves to the tangible aspects of the racist nightmare that swept Greece and included Far Right, Far Left and neonazi groups in Greece.

Athens

Antisemitic graffiti appeared in many streets; in the photo we can see written on the walls of the Jewish Cemetery: «Israelites Jews Murderers». In case the clearly religious aspect of the hatred went unnoticed, the perpetrators added «Jews» probably because they confused «Israelites» with «Israelis».

Neonazi antisemitic march in Athens

"Israelites Jews Murderers"

Among the various antiwar protests, the one of neonazi group Chrissi Avgi gains prominence where «Freedom to Palestine» was combined with «Ax and fire to the jewish dogs» and «Jews, Pigs, Murderers of nations», (Ι have the video of the march – usually they face leftist demonstrators but it appears that this time they were in agreement). Members of the neonazi group were interviewed by national TV stations like Mega TV and why shouldn’t they, Extreme-Right political parties managed to gather 11% in Athens in the recent elections.

Veria

Unknown perpetrators attempted to set on fire the synagogue of the city in the center of Veria, in the old Jewish Quarter named Barbouta – fortunately only the door and the patio suffered damage. Ironically a year ago I was writing about blood libel accusations from trash-TV star and successful author Ioannis Fourakis who accused Jews of human sacrifices during the search of hate-crime victim Alex Mechisvili in the Barbouta district.

Volos

"The State of Israel is murdering! What side are you on?"

The Jewish Community of Volos was targeted by leftist protesters which sprayed graffiti on the exterior wall of the synagogue and against the community itself on 31/12 demanding greek citizens apologizing for what is happening in a third country and asking for loyalty credentials in the place they go to worship;  the synagogue remained closed and services were suspended indefinitely.

The leftist organization Antiexousiastiki Kinisi, which appeared responsible for the act, denied in a statement any involvement after presenting Greek Jews almost as Israelis in exile when drawing a parallel with what the situation of the «turkish» minority of Western Thrace.

Drama

The Holocaust Monument was vandalized with pro-Palestinian graffiti. Of course it wasn’t the first time happening, with the most famous vandalism being the one by a leftist activist some years ago who announced his intentions amidst general indifference to the act he proceeded to do. Besides the wrong spelling the would-be peace activists also erased the names of the murdered, by the nazi Germans and their Bulgarian allies, Jewish Communities of Serres, Drama, Kavala, Nea Orestiada, Didymoteicho, Xanthi, Komotini. What was their message I leave it up to you to interpret.

Salonika

A seminar of the Jewish Museum was postponed after «warnings» of students, while a meeting of the Study Group for Greek Jewry also received «warnings». I won’t even comment on the tenths of graffiti appearing all over the city equating the Greeks Jews and/or Israelis to the Nazis.

Riot Police (MAT) were often found guarding the offices of the local community and Synagogue. The greek Communist Party once again decided to end its protests in the Holocaust Memorial that had vandalized in 2006, (only to top that with a demonstration against the Salonican Jews themselves the following day ending in the blockade of the communal offices), while leftist parliamentary party Sy.Riz.A. declined to participate in the Holocaust Memorial Day, as it has done frequently the past years. I won’t comment on the bottomless hypocrisy of the local party officials which on the other hand have no problem hosting their «antiwar» rallies on the University which lies on top of the remains of 350.000/500.000 Jews which were never removed from the destroyed, by Greek Authorities during the Holocaust, Jewish Cemetery of Thessaloniki. Indicative is the case of an «anti-racism» activist whose house in Ano Poli district is «adorned» with looted Jewish gravestones.

We have already mentioned above of the antisemitic sermons of the local Metropolite. The irony that the sermon took place in the St.Demetrious Church which is constructed by looted Jewish gravestones was probably lost on the elder priest.

Ioannina

Broken tombs in January

For yet another time the local Jewish Cemetery was vandalized and some tombs were broken on 19/1. These incidents are so common that the president of the community had already warned the Police which declined from taking preventive measures. The Jewish cemetery in Ioannina is a permanent target of extreme-Right vandalism the past years amids the general indifference of the local society and suspicions for possible local Police involvement in the vandalisms. Since January we have had 5 attacks and we’ve reached a level of the remains themselves being desecrated with smashed animals to have any kind of reaction, while the local organization of ruling conservative party Nea Dimokratia refused categorically to condemn the incident.

It’s worthy to point out that these attacks, together with the one of July are probably the worst antisemitic incidents in recent years, (in the photo the broken graves of January).

Corfu

The city Synagogue was vandalized. Of course there were no reactions in an island with a strong antisemitic tradition, (the 1891 pogrom – worst in greek history, local cooperation with the Germans during the Holocaust etc).

Larissa

The town in which the antisemitic madness of both Left and Right was emblematic. During a protest on 1/17 anarchists and Palestinians tried to vandalize the Synagogue. Other autonomous protesters from a specific group managed to stop them despite the general resentment. Riot Police protected the Synagogue for several days, while protesters suggested that Jews rule Greece and thus the Police was protecting «it’s masters».

The same day FarRight and neonazi groups linked with Chrissi Avghi also held a protest near  the Synagogue and the Jewish Elementary School; the main theme was «Jewish Murderers – Get out of Larissa».  <screenshot of the invitation in the left – they have removed any trace since> The protest resulted in vandalizing of the Holocaust Monument for the  murdered Jews of Larissa.  Contemporaneously messages circulated calling on the boycotting of Jewish shops and the participation of Chrissi Avghi in protests of the «Paneuropean Comittee on ending the Gaza boycott – GreekPalestian Friendship committee«. Let’s not forget that still today neonazi marches do not fail to pass in front of the Synagogue and shout antisemitic slogans.

Needless to add that the Jewish Community of Larissa after these combined attacks by Leftist and Rightist antisemites was forced to suspend all communal activities until things calmed down, while security measures were increased in the Jewish School which is found in the same area.

Aftermath

He is either ignorant or not-informed or malicious anyone who thinks that in Greece there is no antisemitism and greeks have taken the immunization shot against racism. This includes the possible voters of antisemitic political party LàOS and the Green’s candidates who think the life of Greek Jews «is not deeply affected» and the motives of antisemitic violence are based «on the policy of Israel».

Much worse happened in Europe like the Netherlands, France or Great Britain – Greece was neither an isolated case, nor would it qualify as the worse offender. Still, nowhere in the world did we see such a deafening lack of reactions by the greek political parties and society in general. I would like to thank Helsinki Monitor, terminal119 for they were the only ones to condemn these acts. Concluding I would like to thank everyone else for the famous greek international solidarity – the innumerable protests for the slaughter of Kurds in Saddam’s Iraq, the slaughter of hundreds of thousands of black christians by muslim arabs in Darfur, the genocide in Rwanda or the mass murders of albanians by our serb brothers in our own back yard or even more recently for the Tamil massacres are immensely revealing of the real motives behind their interest.

I would also like to add that they are ludicrous and deeply hypocritical those who cry over poor professional antiracism activists in Greece who cannot judge Israel without being accused of antisemitism, while they keep their mouths hermetically shut over the orgies that take place in their own country every time the situation in the Middle East gets heated. That every single day there were articles and TV shows on the Palestinian rights while on the fact that in Ioannina no one is was feeling secure even for the fate of the remains of their loved ones – greek citizens useful for taxes, the army and saying how tolerant Greece is – wasn’t being said anything.

Ελληνοεβραίοι στην Γαλλία στο Ολοκαύτωμα/ Greek Jews in France during the Shoah

Ελληνικά (english translation follows)

Ελληνίδα Εβραία που μόλις έφτασε στο Μπίρκεναου/Πηγή:USHMM

Ok, αυτό μάλλον είναι ενδιαφέρον για τους εβραίους αναγνώστες που ψάχνουν για ίχνη της οικογένειας τους ή/και ιστορικούς. Όπως γνωρίζουμε σημαντικός αριθμός εβραίων της Ελλάδας αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την χώρα του στις αρχές του αιώνα λόγω των δυσμενών πολιτικών και οικονομικών συνθηκών που είχαν επικρατήσει, (άλλωστε το ίδιο συνέβαινε και σε χιλιάδες χριστιανούς που εγκατέλειπαν την Ελλάδα για παρόμοιους λόγους). Το μεγαλύτερο μέρος κατευθύνθηκε προς την Γαλλία λόγω της γαλλικής κουλτούρας που είχε αναπτυχθεί χάρη στο εκπαιδευτικό έργο της Alliance Universalle Israelite.

Αναμενόμενο οπότε είναι οτι σημαντικό μέρος των 85.000 γάλλων εβραίων που δολοφονήθηκαν από τους γερμανούς κατάγονταν από τις μεγάλες εβραϊκές κοινότητες της Ελλάδας. Μάλιστα αξίζει να σημειωθεί οτι εξαιρετικά μεγάλο ποσοστό των εβραίων που πέρασαν από το στρατόπεδο του Ντρανσύ, που αποτελούσε το βασικό κέντρο συγκέντρωσης πριν αποσταλούν στα στρατόπεδα εξόντωσης, δεν είχε γεννηθεί στην Γαλλία μιας και η δωσίλογη γαλλική κυβέρνηση έστελνε πρώτα τους μη-γηγενείς σε σχέση με τους αυτόχθονες Γάλλους Εβραίους.

Η Γαλλική Δημοκρατία έχει αναλάβει την πρωτοβουλία να δώσει ένα όνομα στους συνολικά περίπου 115.500 γάλλους που δολοφονήθηκαν και έτσι μπορούμε και έχουμε τα ονόματα 693 ατόμων ελληνικής καταγωγής, (πλήρης λίστα εδώ), που αντιπροσωπεύουν ένα δείγμα 55.371 δολοφονηθέντων. Από αυτούς 685 είναι εβραίοι και 8 χριστιανοί, (πολιτικοί κρατούμενοι κρίνοντας από τους τόπους εξόντωσης – ενώ οι εβραίοι δολοφονήθηκαν κυρίως στο Άουσβιτς αλλά και σε μαζικές εκτελέσεις στις Βαλτικές χώρες). Περίπου 600 είναι εβραίοι από την Θεσσαλονίκη, ενώ οι υπόλοιποι είναι από τη Χίο, Βέροια, Δράμα, Αρτα, Ρόδο, Καβάλα, Κέρκυρα,  Ιωάννινα, Αθήνα, Ξάνθη, Βόλο, Φούρνους (;), Κομοτηνή – ενώ υπάρχουν και 2/3 από Επισκοπή, Σηλυβρία, Αδριανούπολη.

Η λίστα έχει ορισμένα λάθη: το Αρδίτη εμφανίζεται ως Arditti και Ardity, το Bengas είναι μάλλος Μπέγας, το Μπενρουμπή υφίσταται ως Ben Ruby κ.ο.κ. Είναι όμως εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και συμπληρώνεται, με λίγη προσπάθεια, από λίστες που θα βρείτε σε αυτόν τον ιστότοπο. Το πρόβλημα είναι οτι ο συγκεκριμένος δε λειτουργεί σωστά και καλύτερα είναι να κάνετε ένα site-specific Google search με τα ονόματα που σας ενδιαφέρουν, (πχ Cohen site:http://www.not-the-germans-alone.org). Επιπλέον πληροφορίες θα βρείτε από την λίστα στο sephardicstudies.org που βασίζεται στο βιβλίο του Κλαρσφελντ.

Ετσι η Ραχήλ Ματαράσσο, που γεννήθηκε στις 25/1/1917 στην Θεσσαλονίκη και πέθανε στις 29/4/1944 στο Αουσβιτς, εμφανίζεται στην δεύτερη λίστα και τρίτη λίστα αλλά όχι στην πρώτη. Ομως ο Ισαάκ Βαένα εμφανίζεται και στις τρεις λίστες και συνδυάζοντάς τες μαθαίνουμε οτι γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου του 1900 στην Θεσσαλονίκη, ζούσε στην Αβινιόν όπου και συνελήφθη στις 6 Απριλίου του 1944. Στις 20 Απριλίου μπήκε στο στρατόπεδο του Ντρανσύ και στις 15 Μαΐου μεταφέρθηκε με το κονβόϊ νούμερο 73 στο Κάουνας της Λιθουανίας και δολοφονήθηκε την ίδια ημέρα που έφτασε στις 20 Μαΐου 1944.

Υπενθυμίζω οτι αυτοί οι 1000+ (;) ελληνοεβραίοι δεν συμπεριλαμβάνονται στους περίπου 55/65.000 έλληνες εβραίους που ζούσαν στην Ελλάδα και δολοφονήθηκαν είτε στα καταναγκαστικά έργα στην Ελλάδα, είτε στα στρατόπεδα εξόντωσης στην Πολωνία, την Γερμανία και Αυστρία. Ελπίζω πάντως να βοηθήσει τους αναγνώστες που ψάχνουν πληροφορίες για τις οικογένειες τους.

English

Greek Jewish woman who just arrived in Birkenau /Source:USHMM

This post is probably of interest only for the Jewish readers who seek tracks of their family and/or historians. As we know a significant number of Jews left Greece in the beginning of the century due to the difficult political and economical situation, (as many thousands of Christians did at that time). Among the major destinations was France due to the french influence of the Alliance Universalle Israelite.

It is only to be expected that an important part of the 85.000 French Jews who were murdered by the Germans were derived from the major Jewish communities of Greece. It should be noted that an extremely high percentage of the Jews who passed from the Drancy camp before being deported to the various death camps, weren’t born in France since the collaborationist french government favorited them over native French-Jews.

The French Republic has undertaken the task to give a name to the 115.500 French men and women  deported and murdered and this way we have the names of 693 people of greek background, (a complete list can be found here), which derive from a sample of 53.751 persons. 685 of them are Jews and 8 are Christians, (political prisoners judging from the camp in which they died – Jews died mainly in Auschwitz and in mass executions in the Baltic states). About 600 are from Salonica, while the rest come from Chios, Veria, Drama, Arta, Rhodes, Kavala, Corfu, Ioannina, Athens,Xanthi, Volos, Fournous (?), Komotini and a couple from Episkopi, Silivria and Adrianople.

The list has some mistakes: from Αρδίτη which appears both as Arditti and Ardity, Bengas is probably Μπέγας etc. Still, it is extremely interesting and with a little extra effort can be completed with complementary lists that can be found in this site. The problem is that the site doesn’t function correctly and it is preferable that a site-specific Google search is conducted instead, (for example: Cohen site:http://www.not-the-germans-alone.org). Additional info can be found in the list in sephardicstudies.org which is based on the Klarsfeld book.

This way Rachel Matarasso, born 25/1/1917 in Salonica and died on 29/4/1944 in Auschwitz, appears on the second and third list but not on the first. But Isaac Vaena appears in all of the three lists and this way we learn that he was born on the 15th of June 1900 in Salonica, he lived in Avignon and was arrested there on April the 6th 1944. He entered the Drancy camp on April the 20th and left it for Kaunas, Lithuania on May the 15th with convoy no73. He arrived on May the 20th and was murdered the same day he arrived.

I remind you that these 1000+ (?) Greek Jews are not among the 55/65.000 Greek Jews who were living in Greece and were murdered either in forced labor in Greece , or in extermination camps in Poland, Germany and Austria. In any case I hope that it helps those readers seeking information on their families.