Ενα συγνώμη στον Αδωνη τον Γεωργιάδη, η Αριστερά με έκανε να δω το φως

Και μορφωμένος, και τρέντυ και ωραίος !

Οφείλω να ομολογήσω οτι μέχρι τώρα υπήρξα σκληρός με τον Αδωνη τον Γεωργιάδη. Το 2007 έγραφα οτι υπήρξε τηλεπωλητής και ευαγγελιστής ενός βιβλίου που προωθούσε τον εξολοθρευτικό αντισημιτισμό, παρέθετα και άρθρα προς τους εκδοροσφαγείς του Ιού που μιλούσαν για αυτόν. Το 2010 τον θεωρούσα τον ελάχιστο παρονομαστή που κρίνει πόσο ηλίθια μπορεί να είναι μια αντισημιτική φήμη – εαν μέχρι και ο Αδωνης την θεωρεί ηλίθια τότε είναι πραγματικά ηλίθια. Το 2011 σήκωνα συναγερμό ενάντια της υπουργοποίησης του – ανέφερα τα αντισημιτικά του σχόλια, θεωρούσα οτι πιθανά θα βοηθούσε τον δάσκαλο του Πλεύρη και αναρωτιόμουν αν κινδύνευε ο Εβραϊσμός στην Ελλάδα. Το 2012 συνέχιζα και αντισημίτη υπουργό τον χαρακτήριζα και βοήθησα ώστε σε κάθε συνέντευξη να τον ρωτάνε για τον ρατσισμό του παρελθόντος – το ξέρω γιατί έχω δει referrals από το εσωτερικό δίκτυο του ΒΒC.

Ομολογώ οτι υπήρξα κορόιδο.

Οχι γιατί έκανα κάπου λάθος, (εκτός από την εκτίμηση οτι ήταν τόσο επικίνδυνος, εκεί ειλικρινά mea culpa), αλλά γιατί θεωρούσα οτι το μέτωπο ενάντια στον αντισημιτισμό, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία οφείλει να είναι αρραγές και χωρίς εκπτώσεις. Που να το ήξερα οτι όλοι οι σύντροφοι – με τους οποίους μιλούσα στο Διαδίκτυο αλλά βρισκόμουν και σε πορείες και σε Αντιρατσιστικά – θα αποφάσιζαν οτι το Μνημόνιο είναι πιο σημαντικό από τον Ρατσισμό και θα καλωσόριζαν ομοφοβικούς, αντισημίτες, εθνικιστές όχι απλά ως συνεργάτες σε μια κυβέρνηση αλλά και ως κομματικούς συντρόφους.

Για να είμαι ειλικρινής η πολιτική είναι η Τέχνη του Εφικτού και θα μπορούσα να δεχτώ τον πολιτικό κυνισμό που επιτάσσει ως λόγω ύπαρξης ενός πολιτικού σχηματισμού την κατάληψη της εξουσίας. Αλλά δεν μπορώ και δεν θέλω να ανέχομαι την προσπάθεια να διατηρούν το οποιοδήποτε moral highground, να προτάσσουν την ηθική στην χάραξη πολιτικής. Και ούτε μπορώ και ούτε θέλω να ανέχομαι την προσπάθεια να καταπιώ τον φασισμό με τον οποίον αυτοί συμμάχησαν και αυτοί επωφελούνται και εμένα βλάπτει, στο όνομα κάποιου γενικού καλού.

Αν  τολμούσε βουλευτής τολμούσε να βγει να πει καραγκιόζηδες όσους είχαν κατέβει στους δρόμους για την δολοφονία του Φυσσα, τι θα είχε γίνει; Αν τολμούσε βουλευτής να μιλήσει για Ευρώπη των σκατοεαμοβούλγαρων, τι θα είχε γίνει; Αν τολμούσε βουλευτής να μιλήσει οτι οι συριζαίοι δε πληρώνουν φόρους στο κράτος αλλά στον σύριζα, τι θα είχε γίνει; Θα ήθελα να ρωτούσα τι θα γίνονταν αν βουλευτής ψήφιζε υπέρ της Χρυσής Αυγής και μετά πήγαινε να χτυπήσει τατουάζ χρυσαυγίτικης τεχνοτροπίας, αλλά ξέρω: με προσωπική παρέμβαση Τσίπρα θα έμπαινε στον ΣΥΡΙΖΑ και θα σάρωνε στις εκλογές.

Μπορεί να μην ξέρω τι θα γίνονταν αν οι δικοί σας στοχοποιούνταν, αλλά ξέρω τι γίνεται όταν στόχος γίνονται Εβραίοι και Ομοφυλόφυλοι (ΛΟΑΔ). Εκεί ζητάμε υπομονή, προσπαθούμε να βαφτίσουμε τους φασίστες βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ως λαϊκούς αντιμνημονιακούς και το ακροδεξιό κόμμα των ΑνΕλ ως «συντηρητική αριστερά» ή «συντηρητικούς σοσιαλιστές».

Οχι

Δεν είμαι μηδενιστής και δεν θεωρώ οτι μια δεξιά συγκυβέρνηση με φασίστες, είναι το ίδιο με μια αριστερή συγκυβέρνηση με φασίστες. Δυστυχώς η Ελλάδα είναι μια συντηρητική χώρα και χωρίς συμμάχους στην ακροδεξιά δε μπορείς να κατακτήσεις την εξουσία. Αυτό όμως που με τρομάζει σύντροφοι είναι η άρνηση σας να ονομάσετε τον φασισμό «φασισμό», τον αντισημιτισμό «αντισημιτισμό», την ομοφοβία «ομοφοβία». Θα μπορούσα να δεχτώ την αναγκαιότητα, το κάλεσμα σε υπομονή αλλά όχι όταν διαπιστώνω οτι τα ζητήματα αυτά απλά δεν υπάρχουν και απλά δε σας ενδιαφέρουν.

O ένας είναι φασίστας και ο άλλος αντιφασίστας. Ποιός είναι ποιός; ΕΣΥ αποφασίζεις !

Αδωνη σε ζητώ συγνώμη, έπρεπε και εγώ να δείξω τον ίδιο πραγματισμό. Άλλωστε και εσύ και τον Πλεύρη αποκήρυξες και τον αντισημιτισμό καταδίκασες και το Ισραήλ στήριξες – τι άλλο θα έπρεπες να κάνεις; Αλλά φευ… Επρεπε να έρθει η Ραχήλ Μακρή, οι εβραιοφάγοι αντισιωνιστές του σύριζα και τα εθνίκια των Ανεξάρτητων Ελλήνων για να σε εκτιμήσω.

Φίλε Αριστερέ (και δεν εννοώ εσένα φίλε πασοκτζή που είδες φως και μπήκες – απευθύνομαι στους αναρχοκομουνιστές): όταν γεμίζεις από δίκαια οργή ενάντια στην αδιαφορία των νοικοκυραίων για τους μετανάστες στο πάτο του Αιγαίου, όταν γεμίζεις από δίκαια οργή ενάντια στα αφεντικά που πυροβολούν μετανάστες στην Μανωλάδα, όταν γεμίζεις από δίκαια οργή από την σύμπραξη ΜΑΤ και Χρυσής Αυγής – πιες μια βαλεριάνα. Θα με βρεις δίπλα σου γιατί αυτά είναι τα ιδανικά μου αλλά αν κοιταχτείς στον καθρέπτη και εσύ ένας νοικοκυραίος είσαι. Προφανώς είμαι και εγώ, αλλά η διαφορά μας είναι οτι εγώ δεν πουλάω αριστεροσύνη.

Αδωνη αν θες μια συμβουλή για το επόμενο άλογο στο οποίο να ποντάρεις; Σε δυο τέρμινα από τώρα θα έρθει μια Λεπέν στην Ελλάδα – δε ξέρω πώς θα μοιάζει – ποια θα είναι – τι πολιτική θα πρεσβεύει. Αλλά έρχεται.