Ελληνικά
Γιωσέφ Ελιγιά, Από την «αρχαία λυχνιά» στου «πλήθους τον παλμό»
Ο Γιωσέφ Ελιγιά, αν και λησμονημένος, μπορεί ανεπιφύλακτα να επανέλθει στη λογοτεχνική επικαιρότητα, γιατί ορισμένα από τα διακριτικά του γνωρίσματα, που παλιότερα τον κατέτασσαν στους ήσσονες ποιητές,στοιχειοθετούν, σε μια σύγχρονη προσέγγιση, μια πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση. Σήμερα, λοιπόν, με δεδομένο ότι οι εμβαθύνσεις και οι ολικές αποτιμήσεις συνήθως παρουσιάζονται, αφού προηγουμένως εξασφαλιστεί μια απαραίτητη χρονική απόσταση, νομίζω ότι έφτασε η ώρα να επιχειρηθεί μια επανεξέταση του έργου του. Η επανανάγνωση αυτή θα αναδείξει και το έργο του Ελιγιά στο σύνολό του, ενώ θα δώσει τη δυνατότητα να σταθμιστεί και η σταθερή αντοχή του στον χρόνο. Η αναγκαιότητα της έκδοσης των ποιημάτων του Ελιγιά είναι, νομίζω, ανάγκη επιβεβλημένη και για έναν ακόμη λόγο. Στην έλλειψη μιας εργοβιογραφικής μελέτης και μιας φιλολογικής έκδοσης των ποιημάτων του οφείλεται, σε κάποιο βαθμό, και η απουσία μιας συνθετικής θεώρησης του έργου του, που θα εξετάζει παράλληλα και το ζήτημα της ταυτότητας ενός Εβραίου ποιητή στο Μεσοπόλεμο. Η επαναξιοποίηση κάποιων ήδη γνωστών κειμένων, σε συνδυασμό με την παρουσίαση άλλων νεότερων εγγράφεται μέσα σε μια διπλή προοπτική: αφενός να προσεγγιστούν κριτικά οι παγιωμένες αντιλήψεις που κληροδοτήθηκαν και αφετέρου να αξιοποιηθούν οι νέες πληροφορίες που ήρθαν στην επιφάνεια.
Είστε όλες και όλοι προσκεκλημένοι.