«Η Μνήμη σας ας είναι η Αγάπη»/»May Your Memory Be Love»

Ελληνικά (english translation follows)

Το Μάρτιο του 1943, ο εικοσάχρονος Οβαδιά Μπαρούχ εκτοπίστηκε μαζί με την οικογένεια του από την Ελλάδα στο Άουσβιτς-Μπίρκεναου. Επί την άφιξη του, όλη η οικογένεια και οι συγγενείς του στάλθηκαν στους θαλάμους αερίων. Ο Οβαδιά πάλεψε να επιβιώσει μέχρι την απελευθέρωση του από το στρατόπεδο εξοντώσεως Ματχάουζεν τον Μάιο του 1945. Ενώ βρίσκονταν στο Άουσβιτς ο Οβαδιά γνώρισε την Αλίζα Σαρφατή, μια νεαρή Εβραία από την πόλη του και οι δύο ανέπτυξαν μια ιστορία αγάπης παρά τις απάνθρωπες συνθήκες. Αυτή η ταινία απεικονίζει την αξιοπρόσεκτη και συγκινητική ιστορία αγάπης και επιβίωσης στο Άουσβιτς, μιας απίστευτης συνάντησης μετά το Ολοκαύτωμα και το σπίτι που δημιούργησαν μαζί στο Ισραήλ.

Από το όλο φιλμ με συγκίνησε περισσότερο η κραυγή O Madre του Οβαδιά όταν τον έδερναν, σκέφτηκα τους δικούς μου ανθρώπους. Άλλα κομμάτια που μου έμειναν; Όταν έβλεπα τα τρένα μου ήρθε φλασιά από τα τα εισιτήρια που χρέωσε ο ελληνικός ΟΣΕ της εποχής, οι Σιδηρόδρομοι Ελληνικού Κράτους, στους εκτοπισμένους και που φυλάσσονται στο Εβραικό Μουσείο –  φυσιολογικότητα μέσα στην παράνοια. Η κάρτα εισαγωγής στο Άουσβιτς που συμπληρώνονταν για κάθε κρατούμενο – για τον Οβαδιά μπορείτε να δείτε Saloniki, Griechenland και Sapfus 10, η οδός του σπιτιού του πίσω από το Δικαστικό Μέγαρο. Στο κλιπ με τον τίτλο «The Return to Life» μπορείτε να δείτε τον Οβαδιά σ’ ένα μικρό γήπεδο στην αρχή: ανήκει σε ένα από τα πλεον ιστορικά κτίρια της Θεσσαλονίκης, το Ματανότ Λαεβιονίμ που χτίστηκε από τον διάσημο σαλονικιό αρχιτέκτονα Ζακ Μωσσέ και σήμερα λειτουργεί ως το εβραϊκό δημοτικό σχολείο. Μια από τις πλέον διάσημες φωτογραφίες είναι αυτή των μαζικών γάμων των επιζώντων του Άουσβιτς στα σκαλιά του κτιρίου.

Όλα τα βιντεάκια είναι περίπου 10′ στο σύνολο και ανήκουν στο ντοκιμαντέρ «Η Μνήμη σας ας είναι η Αγάπη». Είναι καλογυρισμένα, ειδικά το τρίτο που έχει και όμορφη μουσική οπότε χαρείτε τα. Οι ιστορίες των επιζώντων είναι πάντα ένα θαύμα, μια απίστευτη εξαίρεση στον κανόνα.

ευχαριστώ τον Λ. για το tip

English

In March 1943, twenty-year-old Ovadia Baruch was deported together with his family from Greece to Auschwitz-Birkenau. Upon arrival, his extended family was sent to the gas chambers. Ovadia struggled to survive until his liberation from the Mathausen concentration camp in May 1945. While in Auschwitz, Ovadia met Aliza Tzarfati, a young Jewish woman from his hometown, and the two developed a loving relationship despite inhuman conditions. This film depicts their remarkable, touching story of love and survival in Auschwitz, a miraculous meeting after the Holocaust and the home they built together in Israel.

From the whole film I really was moved when I heard the O Madre cry of Ovadia when he was beaten, I thought of my family. Other parts that struck me ? When I was seeing the trains, the tickets of the deportees charged by the greek Railway System flashed in my head – normality among the paranoia. The report card of the admittance to Auschwitz filled out for every detainee; for Ovadia one sees Saloniki, Griechenland and his address, Sapfus 10. In the clip titled «The Return to Life» you can see Ovadia in a small court in the beginning: it belongs to one of Salonica’s most reknown buildings, the Matanot Laevionim built by salonican architect Zacque Mosse which today functions as a Jewish Elementary School. One of the most famous photographs are the one of the mass weddings of Auschwitz survivors in the stairs of the building.

All of the videos last about 10′ and they belong to the documentary «May Your Memory Be Love». Τhey’re a nice piece of filming,  especially the third one which also has some nice music so enjoy them. The stories of survivors are always a miracle, an incredible exception to the rule.

On the Way to Auschwitz

Ovadia and Aliza’s First Meeting

The Return to Life

Thoughts