Ελληνικά (english translation follows below)
Εξωτερικό της Συναγωγής/πηγή: Ετς Χαΐμ
Οταν πρωτοξεκίνησα το ιστολόγιο αυτό είχα γράψει οτι με την πάροδο των ετών η Ελλάδα γίνεται «Δύση» και στα πλαίσια αυτά θα χάσει τον μη-βίαιο χαρακτήρα που είχε ο μεταπολεμικός αντισημιτισμός. Και οτι ενώ βίαιοι αντισημίτες φασίστες υπάρχουν παντού σε όλη την Ευρώπη, η Ελλάδα δεν διαθέτει τα αντισώματα στην κοινωνία για να λειτουργήσουν ως αντίπαλο δέος.
Οι συνεχόμενες επιθέσεις στο νεκροταφείο των Ιωαννίνων όπως και το όργιο αντισημιτικής βίας με πρόφαση τις επιχειρήσεις στην Μ.Ανατολή με επιθέσεις σε συναγωγές, νεκροταφείο και μνημεία έδειξαν οτι ο αντισημιτισμός στην Ελλάδα όχι απλώς έχει αυξηθεί αλλά, πλέον, απειλεί την φυσική ακεραιότητα της εβραϊκής παρουσίας στην Ελλάδα. Η κρατική και κοινωνική ασυλία που απολαμβάνουν αντισημίτες νεοναζιστικής κοπής όπως ο Κ.Πλεύρης, του οποίου η αθώωση έγινε μέσα σε ένα κενό αδιαφορίας, επιτείνουν μια κατάσταση εκφοβισμού και ανησυχίας ενάντια στην πανάρχαια εβραϊκή κοινότητα της Ελλάδας, (υπενθυμίζω οτι η παλαιότερη συναγωγή εκτός Ισραήλ βρίσκεται στην Δήλο). Ο αντισημιτισμός του αριστερού χώρου απλώς επιτείνει αυτή την κατάσταση αντί να λειτουργεί ως ανάχωμα ενάντια στον ρατσισμό.
Το βράδυ της 5ης Ιανουαρίου άγνωστοι πήδηξαν το φράχτη της Συναγωγής Ετς Χαίμ στα Χανιά και με την βοήθεια εύφλεκτων υγρών δημιούργησαν μια εστία πυρκαγιάς χρησιμοποιώντας την ξύλινη σκάλα και υφάσματα της Συναγωγής. Σκοπός τους ήταν όχι μόνο να καταστρέψουν την Συναγωγή αλλά και το πολύτιμο αρχείο της με βιβλία, cd με μουσική και τα κοινοτικά αρχεία. Ο αντισημιτικός χαρακτήρας της επίθεσης έγινε εμφανής από την εύρεση σαπουνιού στο εξωτερικό τοίχο – μια, σχεδόν απαρχαιωμένη, απόπειρα εκφοβισμού.
Η σκάλα καταστράφηκε τελείως και σημαντικές ζημιές υπέστη το εσωτερικό της Συναγωγής – ευτυχώς τα ιερά βιβλία της Τορά γλύτωσαν αλλά το ίδιο δεν μπορούμε να πούμε για τον εσωτερικό διάκοσμο της Συναγωγής.
Σχέδιο της Συναγωγής/πηγή: Ετς Χαΐμ
Η φωτιά, η οποία αν επεκτείνονταν θα κατέστρεφε ολόκληρη την Παλιά Πόλη των Χανίων, έγινε αντιληπτή από έναν αλβανό και ένα μαροκινό ενώ οι γείτονες της Συναγωγής απουσίαζαν, (μου θυμίζει τα Ιωάννινα όπου σπάνε μάρμαρα αλλά κανείς δεν ακούει ποτέ τίποτα), παρά τον συναγερμό της Συναγωγής και τις σειρήνες των πυροσβεστικών οχημάτων.
Υπενθυμίζω οτι στα Χανιά ο αριστερός Νομάρχης του ΣυΡιζΑ Κατσανεβάκης είχε διακριθεί για το αντισημιτικό του παραλήρημα με τις φαντασιώσεις του περί «εισβολής του Εβραϊκού Κεφαλαίου» και σε συνεργασία με το τοπικό Μητροπολίτη Ειρηναίο απειλούσαν με «αυθόρμητες λαϊκές κινητοποιήσεις» αν δεν έκλεινε η Συναγωγή. Στην συγκεκριμένη περίπτωση ύποπτες είναι οργανώσεις που συνδέονται με την Χρυσή Αυγή και που ευθύνονται για τις πρόσφατες βίαιες ρατσιστικές επιθέσεις εναντίων «ανεπιθύμητων στοιχείων» με κατάγματα, σπασμένα δόντια κτλ. Η Αστυνομία δυστυχώς δεν έχει διακριθεί από την προθυμία της να θέσει υπό έλεγχο αυτά τα στοιχεία δίνοντας ευκαιρία να κατηγορηθεί για διασυνδέσεις της με την Χρυσή Αυγή και που δεν αποτελούν μυθεύματα κάποιου «αναρχικού μπαχαλάκια». Δυστυχώς όμως ούτε μπορεί να αποκλειστεί και η δράση κάποιας αριστερής ομάδας – το παρελθόν του ΣυΡιζΑ με τον ακραία αντισημίτη Νομάρχη Κατσανεβάκη αποτελεί την χείριστη κληρονομιά στο νησί.
Θεωρώ οτι αποτελεί προσωπική πρόκληση στον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοίδη, (προσωπικός ιστοχώρος – ιστοχώρος του Υπουργείου), αυτό το πρώτο σοβαρό περιστατικό αντισημιτικής βίας στην χώρας μας και στο χέρι του να δείξει οτι δεν ακολουθεί συνταγές του παρελθόντος. Είμαστε μικρή χώρα και τα Χανιά μια ακόμα μικρότερη πόλη – θεωρώ αδύνατο η Ελληνική Πολιτεία να μην μπορεί να δώσει έμπρακτες συστάσεις σε αυτές τις ομάδες του ακροδεξιού χώρου και εαν η Αστυνομία Χανίων αδυνατεί να αναλάβει αυτόν τον ρόλο λόγω προσωπικών σχέσεων οφείλει να αλλάξει η φυσική της ηγεσία άμεσα. Είναι στο χέρι του να δείξει οτι θεωρεί πολίτες άξιους προστασίας και τους εβραίους χανιώτες και όχι μόνο τους χριστιανούς. Ταυτόχρονα αποτελεί αυτονόητη υποχρέωση του Δήμου Χανίων και της Νομαρχίας να δείξουν την έμπρακτη συμπαράσταση τους με την αυτοπρόσωπη δημόσια παρουσία τους στον τόπο της επίθεσης και όχι με απλές ανακοινώσεις. Η Συναγωγή Ετς Χαίμ των Χανίων έχει υπάρξει μια πηγή ιστορικού πλούτου αλλά και έχει συμβάλει στην προσέλκυση ξένων τουριστών τόσο άμεσα με τις τελετές που κάνει, όσο και έμμεσα μέσω της ανάδειξης της πόλης – αδυνατώ να πιστέψω οτι οι χανιώτες δεν θα θελήσουν να προστατέψουν τους δικούς τους.
Η ανακοίνωση της Συναγωγής Ετς Χαίμ:
Περίπου στις 12.20-1.00 πμ το βράδυ της 5ης Ιανουαρίου μια σοβαρή επίθεση σημειώθηκε ενάντια στο κτίριο της Συναγωγής των Χανίων. Ένας ή περισσότεροι δράστες εισήλθαν στην Συναγωγή μέσω του νότιου κήπου πηδώντας πάνω από την σιδερένια πόρτα. Στην συνέχεια έφτιαξαν έναν αυτοσχέδιο εμπρηστικό μηχανισμό ανοίγοντας ένα μεγάλο οθωμανικού τύπου μαξιλάρι στο μικβέ (τελετουργική δεξαμενή νερού) και χρησιμοποιώντας τα περιεχόμενα του γέμισαν ένα δοχείο που κατάβρεξαν με ένα εύφλεκτο υγρό και το έθεσαν πυρ κάτω από την ξύλινη σκάλα του εζράτ νασίμ.
(Ο άνω όροφος του γυναικείου τμήματος (εζράτ νασίμ) χρησιμοποιείται ως γραφείο του διευθυντή αλλά και ως βιβλιοθήκη, αναγνωστήριο ενώ περιέχει πολύτιμα βιβλία σε διάφορες γλώσσες για την Οθωμανική, Βυζαντινή και Εβραϊκή τέχνη και αρχιτεκτονική αλλά και βιβλία αναφοράς για την ιστορία της Ευρώπης και της Εγγύς Ανατολής από τους προϊστορικούς χρόνους αλλά και ένα μεγάλο μέρος πάνω στην κρητική ιστορία.
Ένας υπολογιστής και ένα cd player με περισσότερα από 150 CD λειτουργικής αλλά και λαϊκής μουσικής διατηρούνταν στο γραφείο)
Μέσα σε λίγα, μάλλον, λεπτά οι δράστες είχαν διαφύγει και η πυρκαγιά δημιούργησε καπνό που εισήλθε μέσα στο κύριο χώρο της συναγωγής και μετά στον δρόμο μέσα από το άνοιγμα στην μπροστινή όψη της συναγωγής.
Ο Γιάννης Πιέτρα, ένας Αλβανός μετανάστης που ζει κοντά στην Συναγωγή, μύρισε τον καπνό και κοιτάζοντας τον δρόμο τον είδε να εξέρχεται από την εμπρόσθια όψη – τότε κάλεσε την Αστυνομία, την Πυροσβεστική και ξεκίνησε να βρει τον διευθυντή που έφτασε λίγο αργότερα μαζί με τον Μπεσνίκ Σεϊτάς που είναι ο επιστάτης της Συναγωγής. Περίπου την ίδια στιγμή ένας νεαρός μαροκινός, ο Νασρ ΑλΑσούντ, εντόπισε τον καπνό που κατευθύνονταν πλέον προς το λιμάνι και υπήρξε ένας πολύτιμος βοηθός του διευθυντή. Μέχρι τις 1.45 πμ η Πυροσβεστική είχε σβήσει την φωτιά και η Αστυνομία είχε ξεκινήσει το έργο της. Αλλά η υπόλοιπη ζημιά θα γίνονταν ορατή μόνο την επόμενη μέρα. H Ανια Ζουκμαντελ-Παπαδάκη, η βιβλιοθηκονόμος μας και ο σύζυγος της έφτασαν λίγο μετά την κατάσβεση της πυρκαγιάς. Αυτό που ήταν αρκετά εμφανές ήταν η απουσία «ντόπιων» παρά τον απίστευτο θόρυβο του συναγερμού της Συναγωγής αλλά και των σειρήνων από δυο πυροσβεστικά οχήματα που ηχούσαν στην γειτονιά. Ακόμα περισσότερο ανησυχητικό και εμφανής έλλειψη κοινωνική ευθύνης υπήρξε η απουσία ευαισθησίας στο γεγονός ότι αν η συναγωγή είχε καταναλωθεί από τις φλόγες τουλάχιστον η μισή Παλιά Πόλη των Χανίων μιας και οι στενοί δρόμοι θα έκαναν αδύνατη την πρόσβαση των πυροσβεστικών οχημάτων.
Μέχρι τις 7 το πρωί η Αστυνομία είχε λάβει την κατάθεση του Διευθυντή και ξεκίνησε η καταθλιπτική εμπειρία της καταγραφής των ζημιών. Μέλη της Αδελφότητας της Συναγωγής: η Πάολα Νικοτέρα, ο Κωνσταντίνος Φίσερ, ο Σαμ Κοέν και ο Ντέιβιντ Γουέμπερ βρέθηκαν στο σημείο για να εξετάσουν το τι είχε συμβεί στα βιβλία, στην ίδια την κατασκευή αλλά και να βοηθήσουν την Αστυνομία στην εύρεση στοιχείων, μέρος των οποίων ήταν μια πλάκα σαπουνιού που είχε εκτοξευθεί ενάντια στον εξωτερικό τοίχο. (Μέρος της κλασικής αντισημιτικής ρητορείας στην Ελλάδα είναι «Θα σε κάνω σαπούνι !»). Μιας και η ηλεκτρική παροχή είχε διακοπεί κατά την διάρκεια της πυρόσβεσης μάθαμε ότι μπορεί να χρειάζονταν μέχρι και μια βδομάδα για την επανασύνδεση με το δίκτυο. Αυτή η δυσοίωνη πρόβλεψη αντιμετωπίστηκε όταν ο κ.Γιώργος Αρχοντάκης, ένας μηχανικός, προσφέρθηκε να μας βοηθήσει. Καθώς αντιμετωπίζαμε το γεγονός έφτασε η φωτογράφος μας Αγγελική Ψαράκη για να βγάλει φωτογραφίες από τις ζημίες. Μαζί με τον κ. Αρχοντάκη πέτυχαν να καταθέσουν τα απαραίτητα δικαιολογητικά στη ΔΕΗ και στις 5 το απόγευμα ξαναείχαμε ρεύμα το οποίο μας βοήθησε στην ανύψωση του ηθικού αν και μέχρι τότε η ζημιές ήταν ακόμα περισσότερο εμφανείς.
Τα βιβλία της Τορά ευτυχώς ήταν καλά προστατευμένα μέσα στο Εχάλ αλλά οι τοίχοι του εσωτερικού του ιερού και το ξύλινου ταβανιού είχαν λερωθεί από τον καπνό και γεμίσει από το βαρύ μείγμα αιθάλης και νερού. Μεγάλο μέρος της γυμνής πέτρας στο εσωτερικό έχει βαφεί άσχημα και από νωρίς το απόγευμα ξεκίνησαν οι προετοιμασίες για τον καθαρισμό και κανονίστηκαν οι σκαλωσιές. Αργότερα ο μαραγκός μας κ.Μάνθος Κακαβελάκης πήρε τα μέτρα για την καινούργια σκάλα μιας και η προηγούμενη είχε παντελώς καταναλωθεί από τις φλόγες και συζητήθηκε η δημιουργία ενός σοβαρού πέτρινου τοίχου που να προστατεύει την καινούργια είσοδο της βιβλιοθήκης. Αυτή η κατασκευή θα φτιαχτεί έτσι ώστε να προστατεύει και την είσοδο στο μικβέ. Όλα τα χαλιά της συναγωγής (περίπου 30 και τα περισσότερα αντίκες οθωμανικής κατασκευής) είχαν καλυφθεί από το μείγμα αιθάλης και νερού και ποδοπατηθεί από τους πυροσβέστες και αστυνομικούς. Αυτά έχουν ήδη μαζευτεί για να σταλούν προς αποκατάσταση.
Στις 6 Ιανουαρίου, μια μέρα μετά την πυρκαγιά μαζευτήκαμε μαζί για τις πρωινές προσευχές στις 9 όπως το συνηθίζουμε. Η ατμόσφαιρα ήταν κατανοητά μελαγχολική αλλά ο Διευθυντής μας – ο κ. Σταυρουλάκης – προσπάθησε να εκτρέψει μέρος της κατανοητής οργής ανακεφαλαιώνοντας το τι είχε συμβεί στις τελευταίες 24 ώρες. Πρέπει να είμαστε οργισμένοι για το τι συνέβη στην Συναγωγή μας. Αν δεν ήμασταν τότε θα ήταν δείγμα ότι ήμαστε αναίσθητοι ή ηθικά μουδιασμένοι. Αλλά ενάντια σε τι ο θυμός μας κατευθύνεται; Το οικιστικό περιβάλλον μέσα στο οποίο η Ετς Χαΐμ βρίσκεται πρέπει να μελετηθεί προσεκτικά και η όποια αδιαφορία από την μεριά των πολιτών προς το υλικό περιβάλλον της πόλης και η συλλογικής ψυχή της είναι απαραίτητη για να υποβοηθηθεί, μέχρι ενός βαθμού, η βεβήλωση μνημείων, σπιτιών και χώρων κοινωνικής συνεύρεσης. Αυτό για το οποίο πρέπει να οργιστούμε είναι η άγνοια που προκαλεί ρατσισμό, διακρίσεις ή λάθος θεωρήσεις της ζωής. Έχουμε προσπαθήσει να κάνουμε την Ετς Χαΐμ μια μικρή παρουσία στο μέσο αυτού που μερικές φορές φτάνει να είναι μια επιθετική αδιαφορία. Αυτό το κάνουμε σε τέτοιο βαθμό που οι πόρτες μας να είναι ανοικτές από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ ώστε η Συναγωγή να εκπληρώνει τον ρόλο ως χώρος προσευχής, συγκέντρωσης και συμφιλίωσης. Με πολλούς τρόπους έχουμε πετύχει αυτόν τον σκοπό – ίσως η σιωπηλή μας παρουσία δεν γίνεται ανεκτή από ορισμένους και ίσως είναι πηγή ενόχλησης σε άλλους. Έχω συχνά τονίσει ότι είμαστε η μοναδική σημαντική συναγωγή στην Ελλάδα, ίσως σε ολόκληρη την Ευρώπη, που δεν διαθέτει κάποια έντονη προστασία. Οι τσάντες δεν ελέγχονται, οι ταυτότητες και τα διαβατήρια δεν επιδεικνύονται και κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να δηλώσει το ποιος είναι. Αυτός ο χαρακτήρας της Συναγωγής οφείλει να μην αλλάξει και οι πόρτες να παραμείνουν ανοικτές ή αλλιώς θα παραδοθούμε στην άγνοια που ευθύνεται για αυτή την βεβήλωση. Η γνώση μας για το τι είναι ικανή η άγνοια να πετύχει σίγουρα θα παίξει ρόλο στο πώς ορισμένες επισκευές θα λάβουν χώρα αλλά την ίδια στιγμή πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και να μην αφήσουμε την άγνοια να επηρεάσει ή να καθορίσει την φύση της παρουσίας μας.
Θα έχουμε ένα βαρύ βάρος να χρηματοδοτήσουμε τις απαραίτητες επισκευές και ελπίζουμε οτι είτε σαν παλιοί φίλοι, είτε σαν καινούργιοι θα μας βοηθήσετε. Κάθε δωρεά θα εκτιμηθεί και θα είναι ευπρόσδεκτη.
Νικόλας Χαννάν – Σταυρουλάκης / Διευθυντής της Συναγωγής Ετς Χαιμ, Χανιά
Πάραδος Κονδυλάκη
ΤΘ 251
73100 Χανιά, Κρήτη
e-mail: info@etz-hayyim-hania.org
Web site: www.etz-hayyim-hania.org
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 7/1/2010 22.00 Φωτογραφίες από την πυρκαγιά συναγωγή στο ιστολόγιο της Ετς Χαΐμ.
English
Exterior of the Synagogue/source:Etz Hayim
When I first began writing this blog I had written that with the passing of the years Greece was becoming more «westernized» and as a result of this process its traditionally non-violent post-WW2 antisemitism would acquire violent characteristics. And while violent antisemitic fascists exist everywhere, Greece does not possess the antibodies in the society to act as a counterbalance.
The continuous attacks in the Ioannina Jewish cemetery and the orgy of antisemitic violence under the pretext of the Middle East crisis with attacks on synagogues, cemeteries and monuments proved that antisemitism in Greece has not only increased but it threatens the physical integrity of the millennial Jewish community of Greece, (I remind that the oldest synagogue outside Israel is in the greek island of Delos). The impunity granted by the Greek State and greek christian society to antisemites of neonazi nature like K.Plevris, whose acquittal took place amidst a deafening indifference, help to increase a state of intimidation and anxiety against the Jewish presence in Greece. The antisemitism of the Left only worsens the situation instead of acting a barrier against the spread of racism.
During the night of the 5th of January unknown perpetrators climbed the fence of the Etz Hayim Synagogue in Chania (in Crete) and with the aid of inflammable material created a fire using the wooden stairs and fabric from the synagogue. Their aim was not only to burn the synagogue but also it’s precious archives with books, cd’s with music and communal records. The antisemitic nature of the attack became even more apparent by the antiquated intimidating use of a soap thrown against the outer wall – a reference to the Shoah.
The staircase was completely destroyed and the interior of the synagogue suffered significant damage – fortunately the sacred Torah scrolls were saved but we cannot say the same for the interior decoration of the synagogue.
Plan of the Synagogue/source:Etz Hayim
The fire, that should have it spread would have destroyed the entire Old City of Chania, was noticed by two immigrants from Albania and Morocco while the neighbors of the Synagogue were absent, (it reminds me of the Ioannina cemetery vandals which may break marble tombstones but nobody hears anything), despite the alarm system of the Synagogue and the sirens of the Fire Department.
I remind that in Chania the leftist Syriza Prefect Katsanevakis had distinguished himself for his antisemitic hysteria with his fantasies over «the invasion of the Jewish capital» and together with the local Metropolite of the Greek Church Irineos had threatened with «spontaneous popular initiatives» should the Synagogue not have closed. In this particular case the suspicions fall upon far-Right organizations linked to the neonazi Chrissi Avghi and are responsible for the recent violent racist attacks against «undesirables» with broken bones and teeth. The Greek Police Department has not distinguished itself for its zeal to control these elements giving grounds for allegations for illicit contacts with Chrissi Avghi. Unfortunately neither the role of a leftist group can be excluded; the case of Syriza and it’s extremist antisemitic Prefect are the worst kind of inheritance for the city.
I consider that this attack constitutes a personal challenge to the Minister of Citizen Protection Michalis Chrisochoidis, (personal website – Ministry website); this is his first major incident of antisemitic violence in Greece and at his discretion to prove that he does not follow practices of the past. We are a small country and Chania even a smaller city – I consider it impossible that the Greek State cannot give factual warnings to the far-Right groups and if the Police Department of Chania cannot take this role due to personal relationships, it’s leadership should change immediately. It lies withing his hand to prove that the jewish citizens of Chania are also worth protecting, not only the christian ones. Contemporaneously it is taken for granted that the Municipality of Chania and the Prefecture should show their support by their personal and public appearance in the place of the attack and not with simple announcements. The Etz Hayim Synagogue has been a source of historic wealth but has also helped into attracting foreign tourists both directly through it’s ceremonies and indirectly by enriching the appeal of the city – I cannot believe that the people of Chania shall not wish to protect their own people.
This is the statement by the Etz Hayim Synagogue:
At approximately 12:20-1:00 AM on the night of the 5th January, a serious attack was made on the fabric of the Synagogue. One or two or even more individuals made their way into the south garden of the synagogue by climbing over the iron gate. Subsequent to this they set about making an improvised incendiary device by tearing open a large Ottoman cushion in the mikveh and then with the contents stuffed a canister that was filled with some flammable liquid which was then set afire under the wooden stair of the ezrat nashim. (The upper floor of the women’s section (ezrat nashim) serves as the office of the director as well as a library and reading room and contains valuable books in various languages on Ottoman, Byzantine and Jewish art and architecture as well as resource books on European and Near Eastern History from pre-historic times as well as a large section on Cretan history.
A computer and CD player with over 150 CDs of Sephardic liturgical and secular music were also kept in the office.)
Within probably minutes the assailants had taken off and the fire produced smoke that poured into the synagogue proper and then out into the street through the oculus in the facade of the synagogue.
Yannis Pietra, an Albanian emigrant living not far from the Synagogue, smelled the smoke and looking into the street saw it belching out of the facade and called the police, fire-station and then set off to find the director who arrived not long after along with Besnik Seitas the handyman of the Synagogue. At roughly the same time a young Moroccan, Nasr Alassoud, also traced the smoke that was coming down the street to the harbor. He proved to be a much needed hand by the director. By 1:45 AM the fire brigade had extinguished the fire and the police had begun their work. But the residual damage was only going to be apparent the next day. Anja Zuckmantel-Papadakis, our librarian and her husband arrived not long after the fire was extinguished. What was quite notable was the lack of ‘locals’ despite the quite incredible noise of the synagogue alarm system and sirens from the two fire engines screeching through the neighborhood. What was even more disturbing and an obvious sign of a lack of civic responsibility was the apparent lack of sensitivity to the fact that had the synagogue been engulfed in flames at least half of the old city of Hania would have gone up in flames as the narrow streets and inaccessible quarters would have prevented access by the fire brigades.
By 7:00 AM a deposition was made by the director with the police and the somewhat depressing experience of assessing the damage done was carried out. Members of the Synagogue fraternity: Paola Nikotera, Konstantine Fischer, Sam Cohen and David Webber were on hand to examine what had taken place – to books, structure as well as to assist the police in establishing evidence part of which was a bar of soap that had been thrown against the outer wall. (A common anti-semitic quip in Greek runs…’I’ll make you into a bar of soap!’) As the mains of the Synagogue had been disconnected in the course of extinguishing the fire, we were informed that it would perhaps take up to a week to have them reconnected. The prospect was met when Mr Giorgos Archontakis, an engineer, offered to help us with this. As we were dealing with this, Angeliki Psaraki our photographer arrived to take pictures of the damage and later with Mr Archontakis. These two were successful in submitting the necessary papers to the Electric Company and by 5:00 PM we had electricity again which considerably raised morale though the damage by now was even more apparent.
The Siphrei Torah were fortunately well protected in their Ehal but the walls of the interior of the sanctuary as the wooden ceiling have been streaked and covered by water laden soot as well. Much of the naked stone on the interior has been badly stained and by early evening we set in motion plans for the cleaning of the walls and even ordered the scaffolding. By late evening our carpenter, Mr Manthos Kakavelakis had taken measurement for the new stair as the old one was completely gutted in the fire and we had discussed the creation of a solid stone wall to protect the new library entrance. This structure will be articulated so as to include the entrance to the mikveh. All of the carpets of the synagogue (some 30 odd and most of them antique Turkish) had been covered with soot and messed about by the fire-fighters and police. These have been packed up in readiness for cleaning.
On the 6th January, a day after the fire we assembled together to recite Shaharith prayers at 9:00 as is our custom. The atmosphere was understandably sombre but the director – Mr Stavroulakis – tried to divert some of the understandable anger by looking over what had happened over the past 24 hours or so. We must be angry over what has happened to our synagogue. If we were not it would be an indication that we were either indifferent or morally numb. But exactly against what is our anger directed? The urban context in which Etz Hayyim figures at this moment must be considered carefully and any indifference on the part of the citizens to the material fabric of this city and its collective ‘psyche’ is tantamount to abetting to a degree the desecration of monuments, of homes and sites of common meeting. What we must be angry about is the ignorance that determines racism, discrimination or badly examined lives. We have tried at Etz Hayyim to be a small presence in the midst of what is at times almost aggressive ignorance. We have done this to such a degree that our doors are open from early in the morning until late in the day so that the Synagogue assumes its role as a place of prayer, recollection and reconciliation. In many ways we have been successful through this quiet presence – perhaps our ‘silent presence’ wears not too well on some and is even a source of annoyance to others. Often I have pointed out that we are perhaps the only synagogue of significance in Greece, possibly Europe, where there is little if any overt sign of protective security. Hand-bags are not checked, ID cards and passports are not examined, and one is not obliged to sign in. This character of the Synagogue must not change and the doors must remain open – or we have given in to the ignorance that has perpetrated this desecration. Our awareness of what ignorance can do to us will certainly determine how certain repairs are to be made – but at the same time we must be cautious about allowing ignorance to affect or determine the nature of our presence.
We will have a heavy burden of funding the necessary renovations and we hope that you as either old friends or new ones will assist us. Any donations will be deeply appreciated and, of course, welcome.
Nicholas Hannan-Stavroulakis / Director Etz Hayyim Synagogue/ Hania
Parados Kondylakis
P O Box 251,
Hania 73100, Crete
e-mail: info@etz-hayyim-hania.org
Web site: www.etz-hayyim-hania.org
UPDATE 7/1/2010 22.00 Photos from the fire in the Etz Hayim Synagogue’s blog.
Abravanel, the Blog 